حفظ چهل حدیث که انسان را بهشتی می کند!
یکی از ویژگی های ممتاز سیره رفتاری حضرت محمد (ص)، بیان نکاتی شایسته در راستای تعالی روحی و معنوی معاشران خویش بوده، چنانکه این امر بیش ازهمه در گفتوگوهای ایشان با امیرالمومنین علی (ع) نمود یافته است.
به گزارش شیرازه به نقل از قدس، در این باره نقل شده است که رسول خدا حضرت محمد (ص) به امیرمؤمنان علىّ بن ابى طالب (ع) توصیه هایى فرمودند، از جمله این كه: اى على! هر كه از امّت من، چهل حدیث حفظ كند كه با آنها رضاى خداى سبحان و سراى آخرت را بجوید، خدا او را در روز قیامت با پیامبران و صدّیقان و شهیدان و شایستگان، محشوركند و آنان چه نیكو همدمانى هستند.
على (ع) عرض كرد: اى رسول خدا؛ به من خبر ده، آن حدیث ها كدامند؟ فرمود: این كه به خداى یگانه بى انباز ایمان بیاورى. او را بپرستى و جز او را نپرستى. نماز را در وقتش با وضوى كامل، بجا آورى و آن را تأخیر نیاندازى كه در تأخیر انداختنش - بدون عذر- خشم خداى متعال است. زكات را بپردازى. ماه رمضان را روزه بدارى. هرگاه ثروتى داشتى و مستطیع بودى به حج روى. پدر و مادر خود را نافرمانى نكنى و نیازارى. مال یتیم را به ناحق نخورى. از ربا بپرهیزى. شراب و نوشیدنیهاى مست كننده نیاشامى. زنا و لواط نكنى. در راه سخن چینى قدم برندارى. به خدا سوگند دروغ یاد نكنى. دزدى ننمایى. براى هیچ كس چه خویش باشد یا بیگانه، شهادت باطل ندهى. حق را از هر كه باشد -كوچك یا بزرگ- بپذیرى. به ستمگر اگر چه دوست و فامیل نزدیك باشد اعتماد نكنى. به هواى نفس كار نكنى. زن پاك دامن را نسبت زنا ندهى. ریا نكنى كه كمترین ریا، شرك به خداى سبحان است. عیبجویى نکنی. هیچ یك از خلق خدا را مسخره نكنى. بر بلا و مصیبت صبر كنى. نعمتهاى خدا را كه به تو داده، شكرگزارى. از عقاب خدا بر گناهى كه انجام مىدهى، ایمن نباشى. از رحمت خدا ناامید نشوى. از گناهان خود به سوى خداى سبحان توبه كنى، زیرا هركه از گناهان خود توبه كند، مانند كسى باشد كه گناهى نكرده است. در عین آمرزش خواهى، بر گناهان خود اصرار نورزى كه در این صورت، چون كسى باشى كه خدا و آیات و پیامبرانش را مسخره كند. بدانى آنچه به تو رسیده، خطا پذیر نبوده و آنچه به تو نرسیده، چنان نبوده كه برسد. خشم خدا را در برابر خشنودى بنده، نخواهى. دنیا را بر آخرت مقدّم ندارى كه دنیا فانى و آخرت باقى است. آنچه در توان دارى از برادران خود دریغ ندارى. باطنت چون ظاهرت باشد و ظاهرت زیبا و باطنت زشت نباشد كه اگر چنین است از منافقان باشى. دروغ نگویى و با دروغگویان نیامیزى. هرگاه سخن حق شنیدى، خشمگین نشوى. به اندازه توانت، خود و خانواده و فرزندان و همسایگان خود را تربیت كنى. به آنچه مىدانى عمل كنى. با هیچیك از بندگان خداى سبحان، جز به حق رفتار نكنى. براى خویش و بیگانه نرم خو باشى. بیدادگر و سركش نباشى. تسبیح و تهلیل و نیایش بسیار كنى و مرگ و جهان پس از آن را از قیامت و بهشت و دوزخ، فراوان یاد كنى. قرآن را زیاد بخوانى و به آنچه در آن است عمل كنى. نیكى و احترام به مردان و زنان با ایمان را غنیمت بشمرى. به زشتى و ناگوارى هر رفتارى كه در حق خود نمى پسندى بنگرى تا آن را در حق هیچ یك از مؤمنان روا ندارى. از كار نیك به ستوه نیایى. سنگینى بار خود را بر دوش دیگرى نگذارى. هر كه را نعمتى داده اى، بر او منت ننهى. دنیا نزد تو زندانى باشد تا خدا برایت، بهشتى بیافریند.
این، چهل حدیث است كه هر كه از امّتم بر آنها، پایدار بماند و آنها را از من به خاطر بسپرد، با رحمت خداى متعال به بهشت در آید و پس از پیامبران و جانشینان آنان، بهترین و محبوبترین مردم، نزد خدا خواهد بود و خدا در روز قیامت، او را با پیامبران و صدیقان و شهیدان و شایستگان، محشور فرماید و آنان چه نیكو همدمان اند! علامه مجلسى گفته است: ظاهر این خبر مى رساند كه در حفظ چهل حدیث، چهل حدیث مستقل، شرط نیست. بلكه یك حدیث نیز كه بر چهل حكمت مشتمل باشد، كفایت مىكند، زیرا هر حكمتى را سزد كه خود، یك حدیث باشد و ممكن است مراد از چهل حدیث در این خبر، چهل حدیث مربوط به موارد یاد شده باشد و تصحیح عدد چهل در این خبر با این كه فزونتر مىنماید، بدین صورت ممكن است كه برخى فقرات كه بظاهر تكرارى است، تفسیر و تأكید برخى دیگر باشد.
پی نوشت ها:
1-شیخ صدوق، الخصال ج 2: 543.
2-علامه مجلسی، بحار الأنوار ج 2: 154.
على (ع) عرض كرد: اى رسول خدا؛ به من خبر ده، آن حدیث ها كدامند؟ فرمود: این كه به خداى یگانه بى انباز ایمان بیاورى. او را بپرستى و جز او را نپرستى. نماز را در وقتش با وضوى كامل، بجا آورى و آن را تأخیر نیاندازى كه در تأخیر انداختنش - بدون عذر- خشم خداى متعال است. زكات را بپردازى. ماه رمضان را روزه بدارى. هرگاه ثروتى داشتى و مستطیع بودى به حج روى. پدر و مادر خود را نافرمانى نكنى و نیازارى. مال یتیم را به ناحق نخورى. از ربا بپرهیزى. شراب و نوشیدنیهاى مست كننده نیاشامى. زنا و لواط نكنى. در راه سخن چینى قدم برندارى. به خدا سوگند دروغ یاد نكنى. دزدى ننمایى. براى هیچ كس چه خویش باشد یا بیگانه، شهادت باطل ندهى. حق را از هر كه باشد -كوچك یا بزرگ- بپذیرى. به ستمگر اگر چه دوست و فامیل نزدیك باشد اعتماد نكنى. به هواى نفس كار نكنى. زن پاك دامن را نسبت زنا ندهى. ریا نكنى كه كمترین ریا، شرك به خداى سبحان است. عیبجویى نکنی. هیچ یك از خلق خدا را مسخره نكنى. بر بلا و مصیبت صبر كنى. نعمتهاى خدا را كه به تو داده، شكرگزارى. از عقاب خدا بر گناهى كه انجام مىدهى، ایمن نباشى. از رحمت خدا ناامید نشوى. از گناهان خود به سوى خداى سبحان توبه كنى، زیرا هركه از گناهان خود توبه كند، مانند كسى باشد كه گناهى نكرده است. در عین آمرزش خواهى، بر گناهان خود اصرار نورزى كه در این صورت، چون كسى باشى كه خدا و آیات و پیامبرانش را مسخره كند. بدانى آنچه به تو رسیده، خطا پذیر نبوده و آنچه به تو نرسیده، چنان نبوده كه برسد. خشم خدا را در برابر خشنودى بنده، نخواهى. دنیا را بر آخرت مقدّم ندارى كه دنیا فانى و آخرت باقى است. آنچه در توان دارى از برادران خود دریغ ندارى. باطنت چون ظاهرت باشد و ظاهرت زیبا و باطنت زشت نباشد كه اگر چنین است از منافقان باشى. دروغ نگویى و با دروغگویان نیامیزى. هرگاه سخن حق شنیدى، خشمگین نشوى. به اندازه توانت، خود و خانواده و فرزندان و همسایگان خود را تربیت كنى. به آنچه مىدانى عمل كنى. با هیچیك از بندگان خداى سبحان، جز به حق رفتار نكنى. براى خویش و بیگانه نرم خو باشى. بیدادگر و سركش نباشى. تسبیح و تهلیل و نیایش بسیار كنى و مرگ و جهان پس از آن را از قیامت و بهشت و دوزخ، فراوان یاد كنى. قرآن را زیاد بخوانى و به آنچه در آن است عمل كنى. نیكى و احترام به مردان و زنان با ایمان را غنیمت بشمرى. به زشتى و ناگوارى هر رفتارى كه در حق خود نمى پسندى بنگرى تا آن را در حق هیچ یك از مؤمنان روا ندارى. از كار نیك به ستوه نیایى. سنگینى بار خود را بر دوش دیگرى نگذارى. هر كه را نعمتى داده اى، بر او منت ننهى. دنیا نزد تو زندانى باشد تا خدا برایت، بهشتى بیافریند.
این، چهل حدیث است كه هر كه از امّتم بر آنها، پایدار بماند و آنها را از من به خاطر بسپرد، با رحمت خداى متعال به بهشت در آید و پس از پیامبران و جانشینان آنان، بهترین و محبوبترین مردم، نزد خدا خواهد بود و خدا در روز قیامت، او را با پیامبران و صدیقان و شهیدان و شایستگان، محشور فرماید و آنان چه نیكو همدمان اند! علامه مجلسى گفته است: ظاهر این خبر مى رساند كه در حفظ چهل حدیث، چهل حدیث مستقل، شرط نیست. بلكه یك حدیث نیز كه بر چهل حكمت مشتمل باشد، كفایت مىكند، زیرا هر حكمتى را سزد كه خود، یك حدیث باشد و ممكن است مراد از چهل حدیث در این خبر، چهل حدیث مربوط به موارد یاد شده باشد و تصحیح عدد چهل در این خبر با این كه فزونتر مىنماید، بدین صورت ممكن است كه برخى فقرات كه بظاهر تكرارى است، تفسیر و تأكید برخى دیگر باشد.
پی نوشت ها:
1-شیخ صدوق، الخصال ج 2: 543.
2-علامه مجلسی، بحار الأنوار ج 2: 154.
نظرات بینندگان
