کد خبر: ۹۸۰۲۰
تاریخ انتشار: ۱۰:۳۷ - ۱۹ مهر ۱۳۹۵
اصحاب سیدالشهداء؛

سلیمان عمرو ترکی؛ شهیدی از منطقه شمال ایران

در نبرد تن به تن پس از کشتن تعدادی از دشمنان دیگربار خدمت امام برگشت امام حسین (ع) و امام سجاد (ع) و دیگران باره نبردی سنگین و شجاعانه کرد و پس از زخم فراوان عطشناک کرد و پس از زخم فراوان عطشناک و با بدن پاره پاره سر در آغوش امام به شهادت رسید.
به گزارش شیرازه، سلیمان عمرو ترکی را واضح هم گفتنه اند. اسلم یا سلیمان یا واضح غلام حارث سلمانی است. از نژاد ترک و اهل دیلم منطقه ای از شمال ایران (حدود قزوین تا گیلان)‌ بوده است.

زمان پیوستن به اباعبدالله
وی از مدینه به مکه و از مکه تا کربلا همراه امام بود. 

نحوه شهادت
در نبرد تن به تن پس از کشتن تعدادی از دشمنان دیگر بار خدمت امام برگشت (امام حسین (ع) و امام سجاد (ع)) و دیگران باره نبردی سنگین و شجاعانه کرد و پس از زخم فراوان عطشناک کرد و پس از زخم فراوان عطشناک و با بدن پاره پاره سر در آغوش امام به شهادت رسید. امام با این غلام به شیوه فرزندش علی اکبر عمل کرد و گونه بر گونه اش نهاد. سن: حدود 45 سال 

ویژگی ها و فضایل
قاری قرآن، ادیب و شاعر، کاتب حضرت اباعبدالله الحسین(ع) قصه گوی کودکان، رشید، شجاع و رزمنده ، بصیر به حق اهل بیت، مورد علاقه اباعبدالله و امام سجاد (ع)، آشنا به ادبیات عرب، فارسی وترکی و راوی حدیث بود. 

نام در زیارتنامه ها و منابع
در زیارت نامه ها وی اشاره نشده است . اما در منابع معتبر و کتب تاریخ مانند: مناقب ج 4 ص104. لسان العرب ج 11 ص 44، اعیان الشیعه: ج 1، ص 612، ذخیره الدارین: ص 266. ابصار العین:ص144و145. انصار الحسین:ص 73و 74 ویسله الدارین: ص 428. فرسا الهیجاء: ج 2 ص 134و 135 . الحدائق الوردیه: ص 104 ناسخ التواریخ:  ج 2 ص306. تنقیح المقال: ج 1، ص 125 به وی اشاره شده است. 

رجز
البحر مهن طعنی و ضربی یصْطلی                 و الجوّ من سهمی و نبلی یمتلی 
اذا حسامی فی یمینی ینجلی                        یتشق قلب الحاسد المبجّل (المبخّل)

اطلاعات دیگر
1- وی را غلام امام حسین (ع) غلام جناده بن حارث سلمانی و حتی غلام حرّ بن یزید ریاحی دانسته اند.
2-رجز معروف "امیری حسین و نعم الامیر" را به وی نسبت داده اند که این رجز از آن عمرو بن جناده است.
3- برخی مقاتل واضح را غیر از اسلم دانسته اند؛ ولی اسلم و واضح یکی هستند. نام او را سُلَیم هم نگاشته اند. 
4- برخی وی را از قبیله سلمان، تیره ای از قبیله مراد که شاخه ای از مذحج است، دانسته اند. ولی صاحب ابصارالعین وی را از نژاد ترک دانسته است. 
5- کاربرد واژه مخبل (بخل ورز و آزمند) در رجز کنایه ای است به عمر سعد که به امید ری و گرگان با امام می جنگید. پی در رجز اسلم به تلویح، عمر سعد را تحقیر می کند.
 


منبع: مشرق
نظرات بینندگان