
کلام نور؛
سوره جمعه آیه ۱
آیه ۱ سوره جمعه معنی و تفسیر آن.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی شیرازه، از این پس بامدادان را با آیاتی از قرآن کریم منور میسازیم. امید به آنکه نسیم آیات قرآن در متن زندگی روزمره ما جریان یابد؛ چراکه به فرموده مقام معظم رهبری، قرآن کتاب زندگی است؛ نه فقط کتاب تلاوت.
آیه ۱ سوره جمعه به همراه معنا و پیامهای تفسیر نور این آیه به شرح زیر است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
یُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِیزِ الْحَكِیمِ
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، خدا را به پاک بودن از هر عیب و نقصی میستایند، خدایی که فرمانروای هستی و بینهایت پاکیزه و توانای شکست ناپذیر و حکیم است.
سیماى سوره جمعه
سوره جمعه یازده آیه دارد و در مدینه نازل شده است.
یكى از اهداف اساسى این سوره، ترغیب و تشویق و تحریص مسلمانان به حضور یكپارچه در اجتماع هفتگى نمازجمعه است.
این سوره با تسبیح خداوند و بیان بعثت پیامبر اسلام آغاز گشته و در ادامه از مسلمانان مى خواهد كه همچونیهود نباشند كه تورات به آنان داده شد اما آنان تحمل نكرده و به آن عمل نكردند.
از مسلمانان مى خواهد هرگاه نداى نمازجمعه برخاست، دست از هر كارى بكشند و به سوى ذكر خدا بشتابند، در غیر این صورت سزاوار توبیخ و سرزنشاند. قرائت سوره جمعه، در شب جمعه و ركعت اول نمازجمعه سفارش شده است.
نکتههای آیه ۱ سوره جمعه
سوره قبل با «سَبَّحَ» و این سوره با «یُسَبِّحُ» آغاز شد، شاید نشان آن باشد كه تسبیح براى خداوند، بوده و هست و خواهد بود.
شاید چهار صفتِ «الْمَلِكِ، الْقُدُّوسِ، الْعَزِیزِ، الْحَكِیمِ» در این آیه، مقدمه آیه بعد باشد كه مىفرماید: هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ... اگر خداوند براى شما پیامبرى مىفرستد، به خاطر نیاز خداوند به پرستش نیست، بلكه او حاكمى منزّه و مقتدر است و بعثت انبیا بر اساس حكمت اوست كه انسان را از طریق تزكیه و خودسازى و تعلیم و آموزش دین و حكمت، از ظلمات به نور برساند.
تسبیح خداوند، ریشه و اساس تمام عقاید و تفكرات صحیح اسلامى است:
توحید، بر اساس تسبیح و منزّه دانستن خداوند از شرك است.
عدل، بر اساس منزّه دانستن خداوند از ظلم است.
نبوّت و امامت، بر اساس تسبیح خداوند است، یعنى خداوند منزّه است از این كه بشر را بدون راهنما و به حال خود واگذارد، بنابراین كسانىكه مىگویند: خداوند وحى و راهنمایى نفرستاده است، در حقیقت او را به درستى نشناختهاند.
معاد، بر اساس تسبیح خداوند و منزّه دانستن او از كار عبث و بیهوده و باطل است.
آرى، اگر انسان خداوند را از هر عیب و نقص مبرّا دانست، عاشق و بندهى او مىشود، از او پروا كرده و بر او توكل مىكند و روابط اجتماعى و حركات و افعال خود را مطابق رضاى او تنظیم مىكند.
پیامهای آیه ۱ سوره جمعه
۱- در جهان بینى الهى، هستى در حال تسبیح خداست.
۲- در تسبیح تكوینى، تفاوتى میان موجودات آسمان و زمین، میان جمادات و نباتات و حیوانات و انسان نیست.
۳- ستایش، باید ملاك و میزان و دلیل داشته باشد. تسبیح، تنها سزاوار كسى است كه حكومت و قداست و عزّت و حكمت را با هم داراست.
۴- پادشاهى و فرمانروایى خداوند، همراه با قداست و قدرت و حكمت است.
۵- حكومت خداوند، همراه با حكمت است.
۶- خداوند، عزیز است.
۷- قدرتى ارزش دارد كه همراه با حكمت باشد.
انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴
درباره نویسنده
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!