هرچه تردیدها در مورد یک دوره‌ای بودن دولت حسن روحانی جدی‌تر می‌شود، اصلاح‌طلبان می‌کوشند هویت متمایزتری نسبت به دولت او برای خود تعریف کنند. گویا بیرون این گود بوده‌اند و حتی از دور هم دستی بر این آتش نداشته‌اند. تیتری که روزنامه آفتاب یزد برای مصاحبه‌اش با مصطفی معین، وزیر دوران اصلاحات انتخاب کرده، نشانی از غیریت‌سازی میان اصلاح‌طلبان و دولت یازدهم دارد: «مهم‌ترین رقیب روحانی کارنامه اوست»؛ هشداری که از مدت‌ها قبل منتقدین دولت یازدهم بیان کرده بودند و دولتی‌ها پای تخریب خود گذاشته بودند. حالا هم که مصطفی معین و روزنامه آفتاب یزد تصمیم گرفته‌اند این واقعیت را بر زبان بیاورند، آن را در راستای ناچیزانگاری کاندیداهای رقیب مطرح می‌کنند، اما در اصل ماجرا اصلاح‌طلبان دریافته‌اند که بخت رأی‌آوری روحانی با آنچه دولتش در چهار سال گذشته انجام داده، کم است. انتقادات مردمی از عملکرد دولت بالاست؛ پسابرجام موفقی در کار نیست؛ دولت قبلی و احمدی‌نژادی در کار نیست و مذاکراتی با مدیریت جلیلی هم در کار نیست که روحانی بتواند با نفی آنان خود را اثبات کند. روزهای سخت روحانی نرم‌نرمک از راه می‌رسد و احتمال خیلی زیادی است که پایان این روزهای سخت از دست دادن کرسی چهار ساله دوازدهم جمهوریت نظام باشد. در این شرایط سخت آیا اصلاح‌طلبان می‌خواهند آنقدر وفای سیاسی داشته باشند که همه سرمایه‌شان را در سبد روحانی بچینند و همراه او سقوط کنند؟
 
به نظر می‌رسد که اصلاح‌طلبان ادامه حیات سیاسی خود بعد از روحانی را ارزشمندتر از وفای سیاسی می‌دانند و چون از ابتدا پیوند تئوریک با او نداشته‌اند و حسب ضرورت‌های سیاسی با او یکی شده‌اند، اکنون کج‌دار و مریز رفتار می‌کنند؛ از سویی کاندیدای رأی‌آور ندارند و برایشان چاره‌ای جز روحانی نیست و از سویی نمی‌توانند مسئولیت اقدامات دولت یازدهم را بپذیرند. مسئولیتی که چه بخواهند و نخواهند متوجه آنان است و شانه خالی کردن از زیر بار آن تنها به بی‌تعهدی آنان در برابر افکار عمومی صحه می‌گذارد. مصطفی معین در همین مصاحبه بر عقلانی بودن حضور یک کاندیدای پوششی اصلاح‌طلبان در کنار روحانی هم تأکید می‌کند: «می‌شود کاندیدای پوششی داشت تا اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای افتاد زمینه و صحنه خالی نباشد و هم در آن زمانی که لازم است رئیس‌جمهور را حمایت کرده یا با هماهنگی با خود آقای روحانی به نفع ایشان کنار بکشد. همه اینها جزو تدابیر سیاسی و انتخاباتی است که عقلانی و منطقی هم هست...»
 
به نظر می‌رسد خواب‌هایی که اصلاح‌طلبان برای انتخابات اردیبهشت دیده‌اند، زیادی پریشان است. این پریشانی هم ناشی از تردید روی مرز حمایت یا عدم حمایت از روحانی و به تبع آن حمایت از عملکرد چهار ساله اوست. نمی‌شود منتقد این چهار سال بود و مسئولیتش را نپذیرفت، اما حامی ریاست جمهوری دوباره حسن روحانی بود. البته تجربه تناقض‌های اصلاح‌طلبان نشان داده که برای آنان جمع هیچ نقیضینی غیرممکن نیست!
 

انتهای پیام/