شیرازه؛ اینجا سرزمین کلمات معکوس است؛ جایی که جنگ، گنج می شود و درمان، نامرد و هق هق، قهقهه، اما نان را از طرف بخوانی نان است و درد همان درد! سال های سال است کمتر پیش می آید بغض آسمان در منطقه فارس حسابی بترکد و مردم این منطقه، مویه کنان دست به دعا می برند و منتظر سخاوت آسمانند تا آبی نازل شود و در پی آن نانی به دست آید.

امسال اما باران دشت تشنه و خسته شهرستان فیروزآباد را سیراب کرد. چشمه سارها جاری گشت و رودخانه ها روان شد و سدها پرآب. اما مردم از این لطف الهی بی بهره ماندند!

این شهرستان 2 سد دارد. سد تنگاب که در 15 کیلومتری شهر قرار دارد و 8 سالی است از افتتاح آن می گذرد و دیگری سد هایقر در 35 کیلومتری جنوب شرق فیروزآباد قرار دارد. تنگاب که برای تأمین آب آشامیدنی شهرهای پایین‌دست و همچنین آب کشاورزی دشت فیروزآباد، کنترل سیلاب و تامین آب پتروشیمی این شهرستان ساخته شده اکنون با 80 میلیون مترمکعب آب به جای این که مایه عمران و آبادانی شود، عامل مرگ شده است!

وضعیت هایقر اما متفاوت است. چند سالی است بی پولی دولت، جریان اعتبار به این پروژه را سد کرده است و این موضوع سبب شده تا هایقر با پیشرفت فیزیکی حتی 95 درصد نتواند 150 میلیون مترمکعب سیلاب بهمن سال گذشته را سد کند و در خود ذخیره نماید.

کرم پور نماینده مردم فیروزآباد در مجلس در این باره می گوید: سد تنگاب فیروزآباد علی رغم آبگیری پس از چندین سال حتی یک قطره آب از آن برای آشامیدن، کشاورزی، باغداری و صنعت در اختیار مردم قرار نگرفته است و آب در پشت سد مهار و به دریاچه بزرگی ریخته شده و بلا استفاده تبخیر می‌شود.

وی می افزاید: نه مردم  از آب شرب و نه کشاورز ازآب کشاورزی و نه صنعتگران از آب صنعتی بهره ای نمی برند.

به گفته این نماینده مجلس، به دلیل عدم نظارت دقیق و صحیح و همچنین فقدان یک برنامه مشخص و کارشناسی امروز به‌جای استفاده بهینه از آب این سد، تمامی آب موجود به هدر می ‌رود.

متاسفانه در این شهرستان، هر زمان که باران نیست ناله ها از بی آبی بلند است و هرگاه خداوند باران رحمتش را بر این منطقه ارزانی بدارد با بی تدبیری آب هدر می رود یا اگر جمع شود درست استفاده نمی شود و مانند دریاچه سد تنگاب چندین جوان را در خود غرق می کند.

تاسف بارتر این که سدسازی در همه جای دنیا یکی از روش‌های تامین آب است اما در ایران بعضا به ابزاری برای کسب رای در انتخابات و دریافت بودجه از دولت و اشتغال‌زایی تبدیل شده است و افزایش تعداد سدها بدون مدیریت درست رویه ای است که ادامه دارد و نتیجه این که با تمام تبلیغاتی که در مورد اهمیت آب سدها برای کشاورزی می‌شود ایران همچنان واردکننده اکثر محصولات اساسی کشاورزی است.