به گزارش شیرازه، روزنامه «جوان» در یادداشتی به قلم «دنیا حیدری» نوشت:

شهادت مظلومانه محسن حججی از آن دست اتفاقات نادری است که نه مشمول زمان و نه فراموش می‌شود. نگاه مظلومانه‌ای که نه فقط دل ملتی را به درد آورد که بار دیگر چشم جهانیان را به‌سوی مردم ایران خیره کرد و مظلومیت آنها را به رخ کشید.
اتفاق دردناک اما افتخار آفرینی که خیلی زود با زندگی روزمره مردم در هر طیف و گروهی گره خورد. عکس شهید حججی را می‌شد بعد از آن واقعه تلخ در صفحات اجتماعی مردم عادی کوچه و خیابان دید. عکسی با دل نوشته‌هایی که مظلومیت او را بیش از پیش به تصویر می‌کشید. ورزشی‌ها هم البته سعی کردند دین خود را به این شهید و دیگر شهدایی که مظلومانه رفته بودند ادا کنند. اهدای مدال‌ها و عنوان‌هایی که بعد از این واقعه به دست آمد به این شهید گرانقدر و خانواده‌اش، ‌نامگذاری کاروان اعزامی ایران به بازی‌های آسیایی به نام شهید حججی و دیدار روز گذشته برخی مسئولان و قهرمانان ورزش بانوان با خانواده این شهید بزرگوار از جمله اقداماتی بود که برای ارج نهادن و تقدیر از مقام شامخ محسن حججی انجام شده‌است. کارهایی که اگر چه قابل تحسین و خوب است، اما کافی نیست.
شهادت مظلومانه محسن حججی آنقدر تأثیر‌گذار بود که ورزشکاران بسیاری را بر آن داشت تا مدال‌ها و عنوان‌های خود را پیشکش کنند یا به دیدار خانواده محترمش رفته و بگویند که آنها را با تمام وجود احساس می‌کنند. اما آیا اهدای چند مدال، ‌نامگذاری یک کاروان یا هفته‌ای از رقابت‌های لیگ فوتبال و دیدار با خانواده حججی و امثال حججی همه آن کاری است که می‌شود انجام داد؟ بدون شک پاسخ منفی است و این حتماً تمام کار نیست که می‌توان انجام داد. نه اینکه اهدای مدال‌هایی که با تلاش فراوان و عرق ریختن ورزشکاران به دست می‌آید یا حتی نامگذاری هفته‌های ورزشی و کاروان‌های اعزامی کم باشد، اما این کافی نیست.
 
خصوصاً امروز که ورزش ایران با مشکلات و ناهنجاری‌های اخلاقی فراوانی دست به گریبان و نیازمند نگاهی جدی است. ورزشی که قهرمانانش الگوهای جامعه بودند و حالا خود نیازمند الگو‌برداری است و چه الگویی بهتر از قهرمانانی که مظلومانه و با ایمان و عزمی راسخ جان می‌دهند، اما پا پس نمی‌کشند و صلابت و اقتدارشان را در عکس‌های به جا مانده از آنها بعد از شهادت نیز به وضوح می‌توان دید.  شعار اخلاق، ‌درس و ‌ورزش مدت‌هاست که به دست فراموشی سپرده شده و امروز که مظلومیت شهدایی چون محسن حججی دل مردم را به لرزه در آورده بهترین فرصت است برای آنکه او و امثال او را به عنوان الگو معرفی کرده و سرلوحه قرار دهیم، نه با چند اقدام کوچک و زودگذر. بلکه با یک برنامه حساب شده و دقیق که بتواند قهرمانان واقعی را الگو قرار داده و ورزش را به روزهای خوش گذشته که حرف اول و آخر آن اخلاق‌مداری و انسانیت بود، بازگرداند.
پیوند زدن فرهنگ شهدا با ورزش کار سختی نیست. این را واکنش ورزشکاران طی روزهای اخیر به شهادت محسن حججی به طور کامل ثابت می‌کند. ورزشکارانی که تاب نداشتند برابر این درد طاقت فرسا و مظلومیت به خاک و خون کشیده، سکوت کرده و فریاد نزنند از جور ظالمانی که ناجوانمردانه به خاک و خون می‌کشند. ورزشکارانی که بارها و بارها طی این روزها و حتی پیش از آن گفته‌اند که ایران آسایش و امنیت امروز خود را مدیون شهدایی است که جان خود را، برای حفظ امنیت خاک وطن دادند. ورزشکارانی که امروز بیش از هر زمان دیگری آمادگی پذیرفتن راه حق را دارند. آنهایی که شاید خواسته و ناخواسته به بیراهه رفته باشند، اما امروز آمادگی آن را دارند که به راه اصلی بازگشته و گامی مثبت در پیشرفت اخلاقی ورزش بردارند، اگر همه برنامه‌هایمان برای استفاده از مقام شهدا به چند دیدار کوتاه و چند نامگذاری ختم نشود.
 
راه اندازی مدرسه فوتبال شهید هادی توسط انصاری، یکی از همان اتفاقات خوبی است که می‌تواند ورزش را از ناهنجاری‌های اخلاقی که با آن دست به گریبان است، رها کند. اما به شرط آنکه مسئولان ورزش دلسوزانه اقدامی در این زمینه انجام دهند و همه آن کاری که در این راستا می‌شود به عشق و علاقه شخصی یکی دو بازیکن به مرام شهدایی چون هادی ختم نشود که یک دست بدون شک صدا ندارد و نمی‌تواند پاسخگوی نیاز ورزش ایران باشد. ورزشی که نیازمند نگاهی نو و الگوهایی واقعی و چه الگویی بهتر از شهدا است. شهدایی که ورزشکاران ایران بارها به حقانیت آنها قسم خورده و برای ادای دین به آنان گام برداشتند. امروز اما نوبت مسئولان است که برای استفاده بهینه از فرهنگ، اعتقادات و باورهای مذهبی و انسانی شهدا گامی برداشته و برنامه‌ای مناسب ارائه دهند و ورزش ایران را در مسیری درست هدایت کنند و تصور نکنند تنها با چند شعار و اقدام کوچک می‌توانند شانه از زیر بار مسئولیتی که دارند، خالی کنند.