براساس این گزارش،‌ هزینه ناخالص متوسط سالانه یک خانوار در مناطق شهری ایران ۳۹۳.۰۰۵.۸۷۴  ریال است که معادل ماهانه حدود سه میلیون و ۲۷۵ هزار تومان می‌شود که نسبت به سال ۹۴ رشد ۱۱.۴ درصدی را نشان می‌دهد.

از کل هزینه های ناخالص خانوار به ترتیب، ۳۵.۵ درصد به «مسکن، آب، برق و گاز و سایر سوخت ها»، ۲۲.۹ درصد به «خوراکی ها و آشامیدنی ها»، ۱۰.۶ درصد به «حمل ونقل»، ۸.۴ درصد به «کالاها و خدمات متفرقه»، ۵.۹ درصد به «بهداشت و درمان»، ۴.۳ درصد به «پوشاک و کفش»، ۴.۰ درصد به «لوازم، اثاث و خدمات مورد استفاده در خانه»، ۲.۱ درصد به هر یک از دو گروه «ارتباطات» و «رستوران و هتل»، ۱.۹ درصد به هر یک از دو گروه «تفریح و امور فرهنگی» و «تحصیل» و ۰.۳ درصد به «دخانیات» اختصاص داشته است.

از سوی دیگر، طبق همین گزارش، میزان درآمد ناخالص خانوارهای شهری در سال ۹۵ معادل ۳۹۲.۳۷۳.۲۹۶ ریال بود که سهم هر ماه از این مبلغ رقمی در حدود  سه میلیون و ۲۷۰ هزار تومان می‌شود که نسبت به سال قبل رشد ۱۱.۳ درصدی را نشان می‌دهد.

نکته جالب در این گزارش بانک مرکزی اینجاست که طبق این آمار، هر خانوار شهری در ماه فقط ۵ هزار تومان کسری می‌آورد.

به بیان دیگر اگر درآمد خانوار تنها ۵ هزار تومان بیشتر شود یک خانوار می‌تواند به راحتی زندگی کرده و همه هزینه‌های زندگی خود را تامین کند.

آنچه در خصوص این آمار قابل بررسی است، اختلاف شدید میزان درآمد اعلامی برای هر خانوار در سال با درآمد عموم مردم و مخصوصا قشر مستضعف است.

در این زمینه می‌توان به میزان پایه حقوق اشاره کرد که برای سال گذشته (سال مورد بررسی گزارش)، زیر یک میلیون تومان (حدود ۸۰۰ هزار تومان) بوده است که تا درآمد مورد اشاره فاصله حدود ۲.۵ میلیون تومانی را نشان می‌دهد.

از این رو، بیم آن می‌رود آمار ارائه شده ملاک تصمیم مسئولان اقتصادی کشور قرار گرفته و با این توجیه، افزایش حقوق و دستمزد کارگران، کارمندان و بازنشستگان را پیگیری نکند.