گارد مجری مهمتر از سخنان رئیس مجریه
با وجود تعدد شبکههای اجتماعی و اساساً ذات فضای مجازی، از قبل هم قابل پیشبینی بود که به محض شروع مصاحبه زنده آقای روحانی، شاهد موجی از واکنشهای لحظهبهلحظه به این گفتوگو باشیم، لیکن عجب آنجاست که حرف و سخن و نقد و نظر درباره پرسشهای مصاحبهکننده بسی فزونتر از پاسخهای مصاحبهشونده بود که شگفتا رئیسجمهور مملکت بود! حال برای آنکه بیشتر متوجه ابعاد ماجرا شوید، شما را ارجاع میدهم به متنی که سایت حامی رئیسجمهور یعنی «انتخاب» صبح روز مصاحبه نوشت با این دستفرمان که «چرا برای حامیان روحانی، سخنان او فاقد اهمیت است؟!»
در همان آن و در شرایطی که هنوز چند ساعت تا گفتوگو زمان بود، جالب است که اقلاً دو روزنامه همسو با دولت هم همین خط «انتخاب» را جلو بردند و از غیر مهم بودن سخنان روحانی برای همه حتی رأیدهندگان به ایشان نوشتند!
اما بهراستی مشکل از کجاست؟! چرا حامیان رئیس قوه مجریه، قبل از مصاحبه، سخنان روحانی را بیارزش میخوانند؟! و چرا در اینستاگرام و تلگرام و توئیتر، بعد از آغاز مصاحبه، از مجری بیشتر سخن گفته میشود تا رئیس دستگاه اجرا؟! یکی میگوید: «رشیدپور برای توضیحات روحانی، چند سؤال علیالظاهر چالشی طرح کرده بود»! دیگری میگوید: «رشیدپور نسبت به قبلیها ولو در حد چند وجب، بهتر بود»! بعدی میگوید: «اصلاً و اساساً چرا رشیدپور؟! چرا مجری برنامههای تبلیغاتی حسن روحانی در ایام رقابت انتخاباتی؟!»
و یکی دیگر میگوید «رشیدپور مرزهای چاپلوسی را جابهجا کرد»! من البته در این متن مختصر، هیچ قضاوتی درباره مصاحبهکننده ندارم و سخنم همانطور که از مطلع نوشته برمیآید، چیز دیگری است؛ واقعاً چرا باید حتی میان هواداران روحانی، سخنان او تا این حد بیاهمیت و فاقد اعتبار باشد؟! و آیا خود همین موضوع، فینفسه بیانگر آن نیست که دیگر همگان، روحانی را خوب شناختهاند؟! کسی که به نفعش باشد، این نهاد و آن ارگان را میزند و نباشد، همانها را مدح میکند! و کسی که وعده میدهد اما آن را به راحتی آب خوردن انکار میکند! و البته مجدداً همان وعده را تکرار میکند!
الغرض! نقد و نظر بیشتر روی پرسشهای مجری تا پاسخهای رئیس قوه اجرا! و اما چه چیزی برای رئیس یک دولت، بدتر از اینکه تقریباً هیچکس حتی رأیدهندگانش، مهم ندانند سخنانش را؟! و هرگز، عملیاتی نخوانند وعدههایش را؟! آقای روحانی! شما با خودتان چه کردهاید که از سؤالات رشیدپور بیشتر حرف زده میشود تا جوابهای شما؟! فتأمل!