کد خبر: ۱۳۹۸۹۲
تاریخ انتشار: ۱۳:۲۸ - ۳۱ خرداد ۱۳۹۹

چهار مورد از معروف‌ترین اشعار در زبان فارسی از شاعران معاصر

شعرهایی هستند که ملی شده‌اند؛ مطلع شعر که شنیده شود، دنباله‌اش هم در ذهن یا زیر لب زمزمه خواهد شد. این شعرها حافظه ادبی ما هستند؛ هر کدام با مضامینی که گذشت زمان خسته و کهنه‌شان نخواهد کرد. در این مقاله چهار شعر معروف از میان اشعار شاعران معاصر سرزمین‌مان را برای شما انتخاب کرده‌ایم که بخشی از نجواهای بسیاری از مردم را تشکیل می‌دهند.
چهار مورد از معروف‌ترین اشعار در زبان فارسی از شاعران معاصر
 شعرهایی هستند که ملی شده‌اند؛ مطلع شعر که شنیده شود، دنباله‌اش هم در ذهن یا زیر لب زمزمه خواهد شد. این شعرها حافظه ادبی ما هستند؛ هر کدام با مضامینی که گذشت زمان خسته و کهنه‌شان نخواهد کرد. در این مقاله چهار شعر معروف از میان اشعار شاعران معاصر سرزمین‌مان را برای شما انتخاب کرده‌ایم که بخشی از نجواهای بسیاری از مردم را تشکیل می‌دهند. 

1. چرا رفتی
سیمین بهبهانی علاوه بر نویسندگی، شاعر هم بود و آنقدر غزل‌های زیبایی سروده است و وزن آن‌ها کم نظیر بوده‌اند که به نیمای غزل معروف شده است. او سال 1306 به دنیا آمد، در بزرگسالی عضو کانون نویسندگان ایران بود و در طول عمرش چند صد غزل با مضامین مختلفی مثل زنان، عشق، جامعه و ... سرود. سال 78 مدال کارل فون اسی یتسکی را از سازمان جهانی حقوق بشر دریافت کرد. اشعار زیادی از سیمین بهبهانی را برخی از بهترین خوانندگان ایرانی خوانده‌اند. طی چند سال اخیر شعر زیبای «چرا رفتی» از این شاعر با صدای همایون شجریان منتشر و خیلی سریع به یکی از معروف‌ترین اشعار این بانوی غزل تبدیل شد. بهبهانی مرداد 1393 درگذشت. بخشی از شعر چرا رفتی را در ادامه از او می‎خوانید:
چرا رفتی چرا من بی‌قرارم/ به سر سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست/ ندیدی جانم از غم ناشکیباست
نه هنگام گل و فصل بهار است؟/ نه عاشق در بهاران بی قرار است؟
نگفتم با لبان بسته خویش/ به تو راز درون خسته خویش
خروش از چشم من نشنید گوشت؟/ نیاورد از خروشم در خروشت؟
اگر جانت ز جانم آگهی داشت/ چرا بی‌تابی‌ام را سهل انگاشت

2. ارغوان 
 چهار مورد از معروف‌ترین اشعار در زبان فارسی از شاعران معاصر
سال 1306 سال خوش یمنی برای تولد شاعران پارسی زبان بود؛ چون علاوه بر سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج هم در همان سال به دنیا آمد. ابتهاج که پس از شاعری تخلص ه.ا. سایه را برای خود در نظر گرفت، یکی از تاثیر گذارترین چهره‌های شعر فارسی است با تعداد فراوانی از شعرهای به یادماندنی که بسیاری از آن‌ها را استاد محمد رضا شجریان خوانده است و همایون شجریان هم راه پدر را ادامه داده است. یکی از معروف‌ترین اشعار شاعر، شعر زیبای ارغوان است که علیرضا قربانی هم آن را خوانده. جالب است بدانید خانه ابتهاج، در سال 87 با نام خانه ارغوان ثبت سازمان میراث فرهنگی شد و دلیلش هم وجود درخت ارغوان داخل حیاط این خانه است؛ همان درختی که شاعر شعرش را برای او گفته است. در ادامه بخشی از این شعر زیبا و خیال انگیز را خواهید خواند.
ارغوان!/ شاخه هم‌خون جدا مانده من/ آسمان تو چه رنگ است امروز؟/ آفتابی است هوا/ یا گرفته است هنوز؟/ من در این گوشه که از دنیا بیرون است/ آفتابی به سرم نیست/ از بهاران خبرم نیست/ آنچه می‌بینم دیوار است

3. خانه دوست کجاست
 چهار مورد از معروف‌ترین اشعار در زبان فارسی از شاعران معاصر
یکی دیگر از معروف‌ترین شعرهای فارسی از شاعران معاصر، شعر زیبای «خانه دوست کجاست» از سهراب سپهری است. سپهری سال 1307 به دنیا آمد. نه تنها شاعر و نویسنده بود؛ بلکه نقاشی هم می‌کرد؛ همان طور که در بخشی از شعر خودش می‌گوید: «اهل کاشانم/ پیشه‌ام نقاشی‌است/ گاهگاهی قفسی می‌سازم با رنگ، می‌فروشم به شما/ تا به آواز شقایق که در آن زندانی‌ست/ دل تنهایی‌تان تازه شود»
همانطور که در زندگینامه سهراب سپهری می خوانیم، وی رویکرد خاصی به زندگی داشت. دوستدار فرهنگ شرقی بود و به همین دلیل به هندوستان، ژاپن، افغانستان، چین و پاکستان سفرهایی داشت و چیزهای زیادی آموخت. رد پای بسیاری از این آموخته‌ها در اشعار او دیده می‌شوند. یکی از زیباترین و معروف‌ترین اشعار این شاعر شعر «نشانی» است که بیشتر آن را به نام «خانه دوست کجاست» می‌شناسیم؛ «خانه دوست کجاست؟/ در فلق بود که پرسید سوار/ آسمان مکثی کرد/ رهگذر شاخه نوری که به لب داشت/ به تاریکی شن‌ها بخشید و به انگشت/ نشان داد سپیداری و گفت/ نرسیده به درخت/ کوچه باغی است که از خواب خدا/ سبزتر است/ و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است...
اشعار سهراب سپهری با تصاویر بدیع و بی نظیر همراه هستند و سادگی آن‌ها باعث جلب توجه مخاطبان بسیاری در کشورهای دیگر دنیا شده است. به همین دلیل آثار این شاعر به زبان‌های انگلیسی، ایتالیایی، اسپانیایی و فرانسوی ترجمه شده‌اند. سپهری در سال 1359 در حالی که 52 ساله بود بر اثر ابتلا به سرطان خون درگذشت. 

4. کوه‌ها در فاصله سردند

احمد شاملو آذرماه سال 1304 متولد و دیری نپایید که در بزرگسالی به یکی از ماندگارترین و شناخته شده‌ترین چهره‌های ادبی ایران تبدیل شد. او که علاوه بر سرودن شعر، مترجم و پژوهشگر هم بود، اشعار معروف بسیار زیادی دارد که هنوز هم بعد از گذشت سال‌ها از درگذشت او ورد زبان نسل‌های جدید است که در اینجا پیشنهاد می‌شود اگر تا به حال شعرهای این شاعر را مطالعه نکرده‌اید خواندن مجموعه اشعار احمد شاملو را در لیست کارهای خود قرار دهید. یکی از معروف‌ترین اشعار احمد شاملو شعر زیر است با عنوان «کوه‌ها در فاصله سردند»:
چه بی‌تابانه می‌خواهمت/ ای دوری‌ات آزمون تلخ زنده به گوری/ چه بی‌تابانه تو را طلب می‌کنم/ بر پشت سمندی نو زین/ که قرارش نیست/ و فاصله تجربه‎‌ای بیهوده است/ بوی پیرهنت/ اینجا و اکنون/ کوه‌ها در فاصله سردند/ دست/ در کوچه و بستر/ حضور مانوس دست تو را می‌جوید/ یاس را رج می‌زند/ بی نجوای انگشتانت/ فقط/ و جهان از هر سلامی خالی است
اشعار و کتاب‌های شاملو به ویژه پس از آشنایی و ازدواج او با آیدا به راحتی در زمره چند کتاب از نویسندگان ایرانی که از عشق برای شما سخن خواهند گفت، قرار می‌گیرد. احمد شاملو پس از یک زندگی پر بار ادبی در سال 1379 چشم از دنیا فرو بست. 


نظرات بینندگان