به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، رضا برومند مشاور تحصیلی و مربی توسعه‌ی فردی، در یادداشتی اختصاصی برای پایگاه تحلیلی خبری شیرازه به مناسبت روز نوجوان و با موضوع چگونگی مواجهه با معضلات نوجوانان نوشت: از گفتگو با اولیا و پدر و مادرهای بسیاری از نوجوانان که معضلات جدی و مشکلات فروانی در ارتباط با نوجوانشان داشتند، به این نتیجه می‌رسیم که ریشه تمام این مسائل در عدم درک نوجوان است.

اگر خانواده‌ای برای مسائل گوناگون موفق نمی‌شود تا ارتباطی سالم و خالی از تنش با نوجوانش داشته باشد؛ برای این است که آگاهی لازم درمورد اصول تربیتی و ایجاد ارتباط با فرزند دهه‌ی هشتادی خود ندارد. اولین اصل تربیتی برای هم‌زیستی موفق و تربیت دهه‌ی هشتادی‌ها درک کردن و پذیرفتن تفاوت‌های فردی، فکری و فرهنگی آنها است.

برخی رفتارهای ناهنجارانه‌ی نوجوانان را تأیید نمی‌کنم اما دغدغه‌های تربیتی پدر و مادرهای عزیز را درک می‌کنم. تعهد و مسئوليت‌پذیری آنها نشان می‌دهد که به دنبال این هستند تا معضل ایجاد شده میان خود و نوجوانشان را به بهترین شکل ممکن حل کنند. پدر و مادرهایی که در جستجوی آگاهی هستند و خود را از میان تعصب و ناآگاهی نجات می‌دهند تا ارتباط خود با نوجوانشان را نجات دهند به مراتب در اصل تربیت بسیار موفق‌تر از خانواده‌هایی هستند که در این امور بی‌تفاوت ظاهر می‌شوند.

حلقه گمشده شما برای داشتن ارتباطی گرم و مؤثر با نوجوانان دقیقاً در این نکته است که به علایق و سلایق این نسل احترام بگذارید و آنها را بپذیریــد! این نسل، نسل Z هستند. نسل اینترنت، دیجیتال وپسانوگرایی‌اند. این نسل در دوران چندگانگی فرهنگی وجهانی‌سازیقرار دارد!

این نسل، می‌تواند کارهای بزرگی کند و اهدافی متعالی را به سرانجام برساند. اگر اجازه جهش به آنها بدهید!

تنها تفاوت این نسل این است که «متفاوت» هستند. آنها خودشان هستند. در عصر ارتباطات و فناوری که بر تمام جنبه‌های زندگی اثر گذاشته است. «درک کردن» و «پذيرفتن» آنها به این معنا نیست که تمام رفتارها و کنش‌های انسانی و اجتماعیشان را چشم بسته تأیید کنید و بگذارید با مدل فکری خود زندگی کنند! هرگــــز!

قطعاً آنها اشتباهات زیادی دارند. خطاهای گوناگونی دارند و در حیطه‌های مختلفی دچار اشتباه هستند.

«درک کردن» و «پذيرفتن» نوجوان به این معنا است که مسائل و معضلات پیش آمده را با «تفکـر» و «گفتگوی مؤثر» حل کنید. به‌جای جبهه‌گیری و برخوردهای چکشی با رفتار نوجوانتان، فرصتی فراهم کنید تا پای صحبت آنها بنشینید. اجازه دهید از دغدغه‌ها و دلایل خود برای هنجارهایشان بگویند. سپس با صحبت‌های خود به‌جای رد یا تأییدشان، آنها را به "فکـر کـردن" دعوت کنید.

لطفاً جهت‌دهی فکری شما در این موقعیت بی‌طرفانه باشد. احساسات و عواطف خود را دخالت ندهید. به آنها مشورت دهید و علامت سؤال‌هایی را در ذهن نوجوان خود ایجاد کنید تا منطقاً با اندیشیدن به‌دنبال پاسخ دادن به رفتارهایش باشد. فکر و اندیشه انسان را از هرگونه خطا و اشتباهی باز می‌دارد. به‌گونه‌ای برخورد کنید تا به رفتارهای خود فکر کند. آنها بالغ هستند و دیگر بچه نیستند! اگر با خود اندیشید و همچنان بر رفتار خود عامل بود دیگر برخورد و مخالفت شما کارساز نیست! زیرا هر کاری کند دیگر فکر شده است!

نگران این نکته نباشید که او نمی‌فهمد! عقل درست و حسابی ندارد و... با چنین باوری موجب تحقیر فرزندتان نشوید! قوه «عقـل» موهبتی است که پروردگار به همه‌ی انسان‌ها عطا کرده است. اینکه آدم‌ها بلد نیستند چگونه از این ویژگی ذاتی بهره ببرند به عوامل مختلفی بازمی‌گردد. یکی‌از عوامل محیطی آن این است که آدم‌ها فرصت اندیشه کردن پیدا نمی‌کنند تا از قوه عقل خود استفاده نمایند. گفتگوی مؤثر شما با فرزندتان و مشورت‌های بی‌طرفانه، منطقی و خالی از احساسات باعث می‌شود تا نوجوان فرصت فکر کردن و بهره‌مندی از قوه عقل را پیدا کند.

بنابراین همه چیز به نحوه برخورد شما بازمی‌گردد. کمی حرارت دغدغه‌های خود را کاهش دهید و متعادل رفتار نوجوانتان را ببینید. تعادل به شما کمک می‌کند تا ضربتی رفتار نکنید و بهتر مدل فکری این نسل را درک کنید و آنها را ترغيب نمایید تا درمورد رفتار و هنجارهایشان فکــر کنند.

انتهای پیام/ع