به مناسبت بزرگداشت احمد ابن موسی(ع):
امین ولایتش می خوانند و چشم و چراغ مردم شهر شیراز است/شاهچراغ نگین درخشان فارس
آری امین ولایتش میخوانند و چشم وچراغ شهر شیراز، شهری که اگر چه همواره به عنوان شهر شعر و ادب و گنجینه‌ای غنی از آثار و اماکن باستانی شناخته شده است، اما باید دانست شیراز امام زاده ای از ذریه زهرا، امین ولایت و سومین مکان مهم زیارتی اهل تشیع در ایران را نیز در خود جای داده است.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، پاسی از شب گذشته بود كه صدای كلون در به گوش رسید. «كیستی؟»، «غریبه نیست؛ منم علی‌بن موسی(ع)»؛ گرچه این روزها با شنیدن خبر شهادت همسرش بسیار غمگین و دل‌آزرده بود اما با شنیدن نام علی‌بن موسی(ع) دلش آرام یافت و در را باز كرده و چهره درخشان و نورانی عالم آل محمد(ص) بر قامت در نقش بست.
به گرمی هر چه تمامتر از فرزند همسرش پذیرایی كرد و او را به داخل منزلش فراخواند. «آمده‌ام امانتی را كه پدرم چندی پیش نزد شما سپرده بود، از شما بگیرم».
«سلام و درود خدا بر خاندان آل‌الله و ائمه معصومین و جانشینان بر حقش، آری! فرزندم، پدرت پیش از آنكه راهی زندان‌های هارون الرشید شود، امانتی را به نزد من سپرده و تأكید كرده بود، كه بعد از مرگم هر شخصی كه برای گرفتن انگشتر ولایت نزد تو آمد، او جانشین بر حقش خواهد بود و با او باید بیعت كنیم و اینك علاوه بر تقدیم انگشتر ولایت و ادای این دین امانت سنگین الهی، در گام نخست هم من و هم تمام فرزندانم با شما جانشین بر حق سلسله پاك ائمه معصومین بیعت كرده و قول می‌دهیم كه تا آخرین نفس، یاری‌رسان خاندان عصمت و طهارت و امام حاضر خویش باشیم».
ام احمد(س)، راه و رسم امانتداری را به فرزندانش آموخت
این زن، كسی نبود جز ام احمد(س)؛ هم آن كه به زیبایی هر چه تمامتر راه و رسم امانتداری را ادا كرده و تا ابد راه درخشان ولایتمداری را با این امانتداری خود به جهانیان نشان داد. او مادر حضرت احمدبن موسی‌بن‌الكاظم(ع) معروف به شاهچراغ(ع) بود كه اول از همه امانتداری ولایت را به عهده گرفت و به زیبایی هرچه تمامتر این راه را نیز برای فرزندانش ترسیم كرد.
صبح فردای آن شب بود كه مردم با شنیدن خبر شهادت امام زمان و حاضر خویش یعنی امام موسی‌الكاظم(ع) در زندان‌های هارون الرشید بر درب خانه احمدبن موسی(ع) تجمع كردند، آمده بودند تا تكلیف خود را برای ادامه راه دین و دیانت مشخص كنند. چرا كه آنقدر احمدبن موسی(ع) در طول عمر پربركتش دارای فضیلت‌ها و مناقب بسیار زیادی بود كه مردم گمان می‌كردند او جانشین پدرش خواهد بود ضمن اینكه از حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) نیز بزرگتر بود.
قامتش در میان در نمایان شد؛ «ای مردم! چه می‌خواهید؟»؛ صدایی از میان جمع آمد: «آمده‌ایم تا با جانشین امام زمان خویش بیعت كنیم»؛ احمدبن موسی(ع) پاسخ داد: «چرا گمان می‌كنید، من جانشین پدرم هستم» كه جواب شنید «پس چه كسی بهتر از تو می‌تواند جانشین او باشد»، احمدبن موسی(ع) گفت: «آیا امروز همه‌تان بر تصمیم‌های خود مصمم هستید كه با من بیعت كنید»، به یكباره همه جمع گفتند «آری! آمده‌ایم تا با نائب بر حق حضرت امام موسی‌كاظم(ع) بیعت كنیم و او را به عنوان ولی خود انتخاب كنیم».
احمدبن موسی(ع) برای دقایقی به فكر فرو رفت و سپس سر بلند كرد و با صدای رسا گفت: «ای مردم! همراه من بیایید». همه آنان یكی یكی پشت سرش به راه افتادند تا به نزد حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) رسیدند. سپس باز هم رو به جمعیت كرد و گفت: «ای مردم! ای كسانی كه با من به عنوان ولی زمان خود بیعت كردید، بدانید و آگاه باشید كه جانشین و نائب بر حق پدرم، كسی جز برادرم حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) نیست و این انتخابی از جانب خداست و من هم مانند همیشه گوش به فرمان حق هستم و با برادرم بیعت می‌كنم و از همه شما می‌خواهم كه با او بیعت كنید، چرا كه نائب بر حق و ولی شما، كسی جز او نیست».
و این‌گونه بود كه احمدبن موسی(ع) كاری كرد كارستان و چنان رسم امانتداری و ولایت‌پذیری و فرمانبرداری از حضرت حق را به جای آورد كه تا ابدالدهر این كار و راه و رسم او بر تارك تاریخ شیعیان می‌درخشد و به همین دلیل است كه او را «امین ولایت» می‌نامند.
آری امین ولایتش میخوانند و چشم وچراغ شهر شیراز، شهری که اگر چه همواره به عنوان شهر شعر و ادب و گنجینه‌ای غنی از آثار و اماکن باستانی شناخته شده است، اما باید دانست شیراز امام زاده ای از ذریه زهرا، امین ولایت و سومین مکان مهم زیارتی اهل تشیع در ایران را نیز در خود جای داده است.
امام زاده ای که اگر چه فرزند بزرگ امام موسی کاظم بود و مردم همه او را جانشین پدر می دانستند و بعد از شهادت امام هفتم گرد منزلش جمع شدند و ولایتش را پذیرفتند، اما با تواضع و فرمانبرداری محض، مطیع فرمان پرودگار شد و از شیعیان زمانش خواست یا حضرت رضا(ع) را به عنوان ولی وامام بپذیرند و از ایشان حمایت کنند و در خطبه ای تاثیر گذارفرمود« همچنان که اکنون تمامی شما در بیعت من هستید، من خود در بیعت برادرم علی بن موسی علیه‌السلام هستم، بدانید بعد از پدرم برادرم «علی» امام و خلیفه ی بحق و ولی خداست و از جانب خداوند و رسول او، بر من و شما فرض و واجب است که امر آن بزرگوار را اطاعت کنیم و به هرچه امر فرماید گردن نهیم.»
چرا شاه چراغ به شیراز آمده بود؟
و اما این که چرا حضرت به شیراز آمده بود و به چه دلیل مدفنش در این شهر است، روایات متعددی وجود دارد که در این خصوص خبرنگار شیرازه در گفتگویی با حجت الاسلام علیرضا پناهیان مشاور ریاست نهاد نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه ها به این موضوع پرداخته است.
پناهیان در این راستا عنوان کرد: اسناد تاریخی در این باره دقیق نیست، بعضی گفته اند که ایشان برای دیدار امام رضا(ع)به ایران آمده اند،(همانند حرکتی که حضرت معصومه «س» انجام دادند) و برخی نیز نقل کرده اند که احمد ابن موسی برای یاری علی ابن موسی رضا آمده بودند که در این منطقه یا خبر شهادت امام رضا به او رسیده یا اساسا بعد از شهادت ایشان به این دیارحرکت کردند.
وی با باین اینکه به دلیل نا امنی که در مدینه بوده، برای ادامه راه امام رضا(ع )به ایرانی سفر کرده اند که اکثرا محب اهل بیت بودند، اظهار کرد: ولی آنچه مسلم است شیعیانی که در این دیار بوده اند ظاهرا و بنا بر روایات تاریخی وی را شناخته، گردش جمع شده اند و پس از شهادت مرقدش را همین شیعیان اندک بنا کرده اند.
سرگذشت بنای شاه چراغ(ع)
این مدرس حوزه علمیه و دانشگاه مهم ترین ویژگی احمد ابن موسی(ع) را ولایتمداری ایشان و آمادگی برای شهادت در راه دین عنوان کرد و افزود: بنا بر روایات تاریخی قبر این امام زاده بزرگوار تا مدتها مخفی بوده تا اینکه در اوایل قرن هفتم پس از کشف مدفن احمد بن موسی، به دستور اتابک ابوبکر بن سعد بن زنگی، حاکم فارس، بقعه‌ای بر فراز آن ساخته شد و به تدریج رونق یافت. همچنین در سال ۷۴۴ق، همزمان با حکومت ایلخانان بر ایران، تاشی خاتون مادر ابواسحاق اینجو، حاکم فارس، قبه‌ای مرتفع برای مزار احمد بن موسی(ع) ساخت و سپس در دیگر ادوار، رفته رفته ضریح نقره ای و آیینه کاری ساختمان شاهچراغ ساخته شد.
چرا برادر امام رضا(ع) شاه چراغ لقب گرفت؟
و اما اینکه چرا احمد این موسی(ع) شاهچراغ لقب گرفته است،می‌گویند تا زمان حکومت دیلمیان، کسی از مدفن آن حضرت خبر نداشت. آنجا که پیکر ایشان دفن شده بود توده‌ای خاک به نظر می‌رسید و اطرافش اهالی، خانه ساخته بودند بدون آن‌که از سرنوشت آن خاک خبر داشته باشند.
تا اینکه پیرزنی از همان اهالی هر شب جمعه در ثلث آخر شب می‌دید چراغی پرنور تا طلوع خورشید، در بالای آن خاک می‌درخشد. پس تصمیم گرفت خبر را به گوش حاکم آن دوره، امیرعضدالدوله برساند. درنهایت امیر تصمیم گرفت یک شب جمعه به منزل پیرزن برود و خودش از نزدیک ماجرا را ببیند.
پس به آن زن گفت: هر وقت چراغ روشن شد مرا بیدار کن. پیرزن مثل همیشه منتظر روشنایی بود تا زمانی که ثلث شب گذشته بود و ناگهان روشنایی قوی‌تر از شب‌های گذشته به چشمش آمد. ناگهان هیجان زده و بی اختیار بر بالین امیر آمد و سه مرتبه فریاد زد: "شاهچراغ.” امیر بیدار شد، روشنایی را دید و دستور داد منطقه را بررسی کنند تا بالاخره متوجه شدند در زیر این توده‌ی خاک پیکر فرزند ارشد موسی بن جعفر(ع) مدفون است، به دستور امیر در آنجا آرامگاهی برای آن حضرت بنا شد و به آرامگاه شاهچراغ معروف شد.
سومین حرم اهل بیت(ع)، شهر گنبدهای برافراشته
امروز، ۶ ذی‌القعده مصادف با سالروز بزرگداشت حضرت احمدبن موسی شاهچراغ(ع) است كه در تقویم رسمی كشورمان در ایام دهه كرامت و به‌مناسبت گرامیداشت این امامزاده جلیل‌القدر و واجب‌التعظیم نامگذاری شده است.
اینجا به گفته مقام معظم رهبری، سومین حرم اهل بیت(ع) در ایران اسلامی است و چلچراغ شیراز، همانند نگینی در این شهر می‌درخشد.
آری اینجا شهر گنبدهای برافراشته خاندان عصمت و طهارت است.
به راستی این روزها چلچراغ شیراز در اوج درخشش و نورانیت خود قرار دارد و از ابتدای دهه كرامت هر روز برنامه‌های متعدد و فراوانی با حضور خیل عظیم زائران و مجاوران در این حرم مطهر برگزار می‌شود. چون اینجا بارگاه امین ولایت، کریم اهل بیت و چشم و چراغ مردم شیراز است.
تو کریمی و کرم خانه ی تو شیراز است
نمی از این کرمت را که حاتـــــم دارد
لطف و جود و کرم از مدح کریمان باشد
حضرت سید ســـــادات همه با هم دارد...
انتهای پیام/س
نظرات بینندگان
