کد خبر: ۱۵۹۳۴۷
تاریخ انتشار: ۱۳:۵۲ - ۳۱ ارديبهشت ۱۴۰۲
گپ و گفتی صمیمی با اولین بانوی دریانورد کشور؛

روایت اولین و تنها دختر دریانورد ایرانی که با عشق به سرزمینش سدشکن شد

امروز و به مناسبت روز دختر از بانویی مقاوم و و پر تلاش روایت می‌کنیم که با همت و پشتکار و اعتقاد به خداوند موانع موجود را سپری کرد و عنوان اولین بانوی کاپیتان و دریانور خاورمیانه را به خود اختصاص داد.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، شاید گفتن و نوشتن از زنان و دختران موفق ایران زمین کار چندان مشکلی نباشد، چرا که در گوشه و کنار این سرزمین چه بسیارند بانوانی که در هر زمینه و رشته‌ای به محض ورود به عرصه فعالیت، تبدیل به یکی از موفق‌ترین افراد آن حرفه شده‌اند.

اما قطعا پیدا کردن و نوشتن از بانوانی که همواره سدشکن بوده و اولین نفری هستند که پا به دنیایی می‌گذارند که کاملا مردانه است، سخت و دشوار ولی شیرین است.

این پایگاه خبری نیز امروز و به مناسبت روز میلاد حضرت معصومه(س) که روز دختر نام‌گذاری شده، بنا دارد با بانویی گفتگو کند که هنوز هم بعد از گذشت یک دهه در حرفه خود پیشتاز بوده و اولین زنی است که هم در کشور و هم خاورمیانه پا به عرشه ناو دریایی آن هم در قالب یک دریادار و کاپیتان گذاشته است.

روایت اولین و تنها دختر دریانورد ایرانی که با عشق به سرزمینش سدشکن شد

راحله طهماسبی از دختران موفق استان فارس و شهرستان سروستان در گپ و گفتی دوستانه با خبرنگار ما ابتدا از نحوه ورودش به این حرفه خاص سخن گفت و صحبتش را اینگونه آغاز کرد که« همت بلند دار که مردان روزگار ***  از همت بلند به جایی رسیده‌اند

او می‌گوید که سال 89، هنگامی که تصمیم گرفت در دوره‌های آموزشی دریانوردی شرکت کند، هیچ زنِ ایرانی در این عرصه فعالیت نمی‌کرد.

طهماسبی اما با پیگیری‌های مداوم توانست در آموزشگاه ‌«آریا دریای‌ بندر لنگه» ثبت نام کند و از خرداد همان سال، زندگی‌اش وارد فاز جدیدی شد.

راحله خانم که قرار است تا چند وقت دیگر حکم فرماندهی را دریافت کند، آغاز ورودش به دریا را اینگونه توصیف کرد که «یکی از دوستان برادرم با او (برادرش) تماس گرفت و گفت قصد دارد در دوره‌های دریانوردی شرکت کند، برادم مخالفت کرد و گفت علاقه‌ای به این حرفه ندارد، اما من از او خواهش کردم تا اجازه دهد برای دوره‌ها من هم شرکت کنم.»

و درست از همین‌جا بود که اولین سنگ بر سر راه راحله قرار گرفت و آن هم این بود که تا کنون هیچ بانویی در ایران و حتی خاورمیانه به این حرفه ورود نکرده است، اما پشتکار و اصرار او نتیجه داد و راهی بند لنگه شدئ و علی‌رغم مخالفت مسئولان آموزشگاه و مسئولین و دیگران، نام‌نویسی کرد و دوره‌هایش آغاز شد.

کاپیتان طهماسبی می‌گوید: « سال ۸۹ نزد مدیر ‌آموزشگاه مذکور ‌در بندر لنگه رفتم و او پیگیر موضوع ثبت نام من در کلاس‌های آموزشی دریانوردی شد و بعد از گذشت چندین ‌ماه توانستم در این آموزشگاه دوره دریانوردی را بگذرانم. دوره‌های جانبی دریانوری حدود ۶‌ماه طول کشید و بعد آزمونی از ما گرفتند که  ۱۹ آقا شرکت داشت و تنها خانم آزمون من بودم که بیشترین نمره را به‌دست آوردم.»

این بانوی موفق سروستانی از مراحل تکمیلی که برای رسیدن به این جایگاه طی کرده نیز برایمان روایت کرد و گفت: در عرصه دریانوردی، علاقه‌مندان بعد از پشت سر گذاشتن هر دوره آموزشی آکادمیک باید در دوره شفاهی شرکت کنند. به همین خاطر من پس از گذراندن دوره آموزشی در بندرلنگه عازم پایتخت شدم تا آزمون شفاهی را در سازمان بنادر تهران بگذرانم و خوشبختانه پس از آن توانستم آزمون را با موفقیت پشت سر بگذارم و سپس به مدت یک سال و نیم دوره فعالیت در دریا را آغاز کردم.

او از سختی‌های کارش و سنگ‌اندازی‌هایی که برایش کردند صحت کرد و گفت: در اوایل حضور روی شناور خیلی اذیت شدم. مثلا می‌گفتند برای یک خانم کابین نداریم و اگر بخواهد روی کابین بماند، باید خودش امنیت خودش را تامین کند. ادارات مختلف، حتی نهادهای امنیتی نیز گاهی با تذکراتی به من، قصد منصرف کردنم از این راه را داشتند که خوشبختانه من محکم و مقتدر پیش رفتم  تا امروز که در این جایگاه قرار دارم.

روایت اولین و تنها دختر دریانورد ایرانی که با عشق به سرزمینش سدشکن شدطماسبی ادامه داد: تقریبا شش ماه روی شناور

مسافربری کیش فعالیت کردم و بعد از آن نیز در شناوری در بندرعباس فعالیت خودم را ادامه دادم  و در سال ۹۶ در آزمون افسری شرکت کرده و افسر دومی را دریافت و همان سال به عنوان افسر نمونه انتخاب شدم؛ پس از این دوره‌های تدریس را سپری کرده و اکنون مدرس دوره فنون بقا در دریا هستم.

او که در سال ۹۷ به عنوان چهره بانوی نامی ایران شناخته شد، امسال و پس از ۳۹ ماه توانست مدرک «سی‌تایم دریایی» را کسب و از زمره زنان تاثیرگذار کشور معرفی شود.

این بانوی موفق که در حرفه‌ای خاص مشغول به فعالیت است در خصوص رضایتش از این حرفه و راهی که در پیش گرفته، گفت: به خاطر مخالفت‌ها، سنگ‌اندازی‌ها، عدم حمایت‌هایی که از او صورت نگرفته از حرفه‌اش چندان راضی نیست اما معتقد است چون خودش انتخاب کرده و سدشکن این شغل بوده و راه‌گشای دیگر بانوان برای این کار است، احساس رضایت نسبی دارد و به قول خودش هم راضی است و هم ناراضی.

طهماسبی با ابراز گلایه از مسئولان استان، کشور و حتی شهر خودش به این نکته اشاره و تاکید بسیار کرد که هیچ‌گونه حمایتی از سوی هیچ یک از ادارات و نهادها نشده و گاهی نیز همانند سیبل او را نشانه گرفتند تا تمام تیرهای مشکلات به او اصابت کند و کسی به دادش نرسید و حتی تشویقش هم نکردند.

از راحله در مورد محدودیت‌های شغلی‌اش که پرسیدیم، این حرفه را برای یک بانویی که تازه قدم در این مسیر گذاشته سراسر محدودیت دانست و گفت: نه سازمان بنادری‌ها می‌دانستند با من چگونه راه بیایند و نه خودم می‌دانستم چطور در این مسیر پیش بروم؛حتی صاحبان کشتی قبول نمی‌کردند من را به عنوان پرسنل بپذیرند، چون یا کابین نداشتند به من بدهند یا حقوق کافی پرداخت نمی‌کردند؛ خلاصه این حرفه ابتدا تا انهتا برایم سراسر محدودیت‌هایی بود که همه را محکم و با اقتدار پشت سر گذاشتم تا به این نقطه برسم.

و حالا قرار است مرد اد ماه امسال  برای  خانم طهماسبی یک روز تاریخی و سرنوشت ‌ساز دیگر رقم بخورد، روزی که یک گام بلندتر در راستای تحقق هدفش برمی‌دارد و با شرکت در آزمون فرماندهی تبیدیل به نفر اول کشتی می‌شود. او در حال حاضر معرف‌ کاپیتانی دریانوردی است و البته تا همین مرحله هم هیچ زنی در ایران موفق به اخذ این مدرک نشده است. به‌زودی اما طهماسبی به‌عنوان نخستین کاپیتان دریانورد زن ایران فعالیت خود را شروع خواهد کرد.

او می‌گوید:«سکاندار سابق کشتی قرار است به نفر نخست روی شناور تبدیل شود. چون تا حالا مسئولیت ناوبری را به‌عهده داشتم و فعالیتم با سیستم‌های ارتباطی، رادار و ... بود و در واقع بعد از کاپیتان کشتی من به‌عنوان سکاندار شناخته می‌شدم. یعنی جانشین فرمانده. قبلا دستور می‌گرفتم، اما حالا که کاپیتان شدم، دستوردهنده می‌شوم. البته از مردادماه.

در آخر از تنها بانوی کاپیتان ایران در مورد اینکه آیا از دختر و ایرانی بودنش راضی است یا خیر سوال پرسیدیم که او اینگونه پاسخ داد: که واقعا معتقدم که یکی از بنده‌هایی هستم که خداوند واقعا من را دوست دارد و اگر حامی من نبود به هیچ‌کجا نمی‌رسیدم. از صمیم قلب عاشق خدا هستم و همه پیشرفت‌هایم را مدیون لطف پرودگار و تلاش خود می‌دانم از اینکه یک دختر هستم بسیار خوشحالم و هیچ وقت نخواستم و نگفتم ای کاش پسر بودم چون تمام کارهایی که یک مرد می‌تواند انجام دهد را به راحتی انجام می‌دهم و از عهده‌اش برمی‌آیم؛ ایرانی بودن را برای خودم افتخار می‌دانم و با اینکه بارها پیش آمده موقعیت رفتن داشته باشم قبول نکردم چون اول کشورم و سپس شهرم سروستان را بسیار دوست دارم.

روایت اولین و تنها دختر دریانورد ایرانی که با عشق به سرزمینش سدشکن شد

طهماسبی تنها بانوی کاپیتان کشتی و فرمانده ناو دریایی به عنوان حُسن ختام گفتگویش خطاب به آنان که نه حمایتش کردند و راه را هم برایش سخت‌تر کردند، اینگونه سرود که « مدعی خواست که از بیخ کَنَد ریشه ما،  غافل از آنکه خدا هست در اندیشه ما».

 روز دختر بر تمام بانوان غرورآفرین این سرزمین مبارک باد.

 انتهای پیام/224224


نظرات بینندگان