سفری برای کامل شدن؛
همگام با پیرغلامان حسینی در مسیر اربعین
این روزها از گوشه و کنار دنیا و از ملیتهای مختلف مردم قدم در طریق الحسین گذاشتهاند و شوری وصف ناشدنی از دلدادگی و وحدت به نمایش گذاشتهاند.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، «اربعین» نامی که تداعیکننده یک حضور گسترده مردمی از سراسر دنیا به سمت قطب عالم جهان شده و همبستگی مسلمانان و شیعیان را به تصویر میکشد که دیدن این شور و اشتیاق برای مشارکت در این حرکت حسینی هر فردی را با علامت سؤال روبرو میکند. رفتن و دلسپردن به راهی که جز عشق اهلبیت و امام حسین (ع) در آن دیده نمیشود یکروی سکه را نشان میدهد و استقبال و میزبانی وصفنشدنی مردم عراق از زائران اربعین روی دیگر سکه است.
در واقع این همان مغناطیس و جاذبه حداکثری منش و رسالت اهلبیت (ع) است که توانسته چنین جمعیت زیادی را از اقوام و کشورهای مختلف با زبانها و با خلقوخو و فرهنگهای متفاوت در یکزمان و مکان محدود و مشخصی جمع کند.
این پدیده اساساً با شاخصههای مدیریت عرفی جهانِ امروز همخوانی ندارد که همه سالکان این طریق گویی در قراردادی نانوشته متعهد شدهاند به اصولی از جنس اصول معنوی و در محضر امام حسین (ع) دور هم جمع شوند و حتی یکدیگر را برای رسیدن به مقصد همراهی کنند.
مهماننوازی اعجابانگیز عراقیها از زوار امام حسین (ع)
اهمیت اربعین نیز در کلام رهبر معظم انقلاب به یک رسانه پُرقدرت عاشورا تعبیر شده است که از روز عاشورا تا روز اربعین این چهل روز، چهل روزِ فرمانروایی منطقِ حق در میان دنیای ظلمانی حاکمیّت بنیامیّه و سفیانیها بود.
حال باید وصف این مسیر پرشور و حرکت جمعی اربعین را از زبان دلدادگان این مسیر جویا شد که اغلب در میان همه خاطرات و تجربیات زائران اربعین یک وجه اشتراکی از بیان شوق دیدن این همه عاشق و دلباخته امام حسین (ع) در مسیر و خدمت غیرقابلوصف عراقیها شنیده میشود که گاهی فردی با ضعف جسمانی و حتی بدون دستوپا اما باقدرت و اراده قلبی قوی با سیل جمعیت زائران اربعین همراه شده و چیزی جز اشک شوق وصال به دیدار ندارد.
اربعین به نمادی از پیوند شیعیان تبدیل شده که نمادی از بیداری اسلامی و توجه به حر کت عظیم عاشورا است که تا کنون ادامه یافته است
رسول شمس از پیرغلامان فرهنگی است که حدود ۸ سال پیاپی در پیاده روی اربعین شرکت کرده و معتقد است که به این سیل خروشان جمعیت هرساله به طور چشمگیری افزوده میشود و با بهتر شدن شرایط و امکانات و تسهیلات سفر، استقبال و حضور مردم در مرزها، نجف و کربلا نیز افزایش مییابد.
وی در خصوص ضرورت حضور در پیاده روی اربعین به خبرنگار مهر میگوید: این حرکت جمعی را از چند بُعد میتوان نگاه کرد که در حوزه بینالمللی و نگاه دنیا به جهان اسلام و این تجمع مسلمانان میتواند تأثیر و پیغام خاصی داشته باشد؛ در واقع در این بازه زمانی کوتاه میلیونها نفر مسلمان و شیعه به کربلا میروند و تصویر زیبایی از همبستگی مسلمانان از کشورهای مختلف قطر، لبنان، کویت، عربستان، هندوستان، پاکستان و افغانستان و … تا کشورهای اروپایی را به نمایش میگذارد.
گرچه دوریم به یاد تو سخن میگوئیم
این فعال فرهنگی عشق و ارادت به سید شهدا (ع) و زنده نگاه داشتن مصائب اهل بیت (ع) را در مسیر تشخیص حق از باطل از دیگر جنبههای این سفر معنوی عنوان میکند و میگوید: تأثیر و ارزش این سفر معنوی به میزانی است که جاماندگان از این رویداد حسرت بزرگی را تجربه میکنند که حتی مداحان در اشعار خود به این حسرت اشاره دارند. از طرف دیگر یکی از نشانههای مؤمن از زبان امام حسن عسگری (ع) زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین است و فضای معنوی بسیار والایی دارد.
وی از تجربیات سفر خود میگوید:
زمانیکه با مردم شهرهای مختلف در این مسیر گفتوگو میکنیم همه به این عشق و علاقه شیعیان عراقی و مدل خدمت آنها به زوار امام حسین (ع) اذعان دارند و بسیار عجیب است که همه دار و ندار و توان خود را برای خدمت به زوار به کار میگیرند. حتی برخی از آنها وضعیت مالی خوبی ندارند اما همه امکانات زندگی خودشان را برای زائران و پذیرایی از آنها قرار میدهند. بر اساس اعتقادی که دارند یک قسمت از درآمد خود را در طول سال برای اربعین نگه میدارند و یکی دو هفته زمان اربعین را کامل در اختیار زائران و موکبها هستند و سرکار نمیروند.
شمس با خواندن بیتی، سخن خود را در مورد جاماندگان آغاز میکند و میگوید: «گرچه دوریم به یاد تو سخن میگوئیم / بُعد منزل نبود در سفر روحانی» آنهایی که جاماندهاند نیز میتوانند با امام حسین (ع) ارتباط بگیرند و همیشه گفتهاند که به دل شکسته بیشتر نظر میشود. جاماندگان میتوانند با نذر کردن گوشهای از هزینه سفر زائران را متقبل شوند و یا حتی در فضای مجازی کمک کنند تا ا ربعین را پرشورتر نشان دهند و به جامعه بینالمللی معرفی کنند.
صفای سفر اربعین قابلوصف با زبان نیست
مصطفی شیرانی نیز از پیر غلامان حسینی است که سالهای گذشته در پیادهروی اربعین شرکت کرده و اکنون در سن ۷۷ سالگی از حسرت نرفتن و جاماندن میگوید.
وی همزمان با جاریشدن نام امام حسین (ع) بر زبانش اشک از چشمانش جاری میشود و بیاختیار با بغض در صدایش میگوید: آدمی از رفتن و دیدن کربلا سیر نمیشود و صفای سرزمین کربلا قابلگفتن با زبان نیست و باید آن را حس کرد و چشید و همانطور که چشمت به گنبد امام حسین (ع) میافتد تمام خستگیها از تنت رها میشود.
این خادم حسینی از عجایب این سرزمین و جذب حداکثری عشق امام حسین (ع) میگوید: افراد بسیاری را اینجا مشاهده میکنید که دستوپا ندارند و با کمک لاستیکی که به دستهای خود میبندند در این پیادهروی شرکت میکنند و این چیزی جز عشق به امام حسین (ع) را نشان نمیدهد.
این پیر غلام حسینی اما راه معرفت و سعادت به مشارکت در این سفر را خدمت به خدا و خلق خدا میداند که در واقع بااهمیت به فرایض واجب الهی مانند نماز اول وقت و دلی را نشکستن به دست میآید. زیرا زمانی که امام حسین (ع) در جنگ و نبرد با جبهه باطل بودند، در میانه تیربارانها به نماز ایستادند.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان