به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه» و به نقل از «نوید شاهد فارس»، شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» ۲۱ آذرماه سال ۱۳۴۳ در شیراز دیده به جهان گشود. در هفت سالگی به مدرسه رفت، او تا کلاس سوم دبیرستان در رشته تجربی ادامه تحصیل داد و پس از آن جهت کسب علوم دینی به حوزه علمیه رفت.

با آغاز جنگ تحمیلی به منظور اجرای امر رهبر و کمک به رزمندگان راهی خط مقدم جبهه شد. شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» سرانجام ۲۳ دی‌ماه سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ منطقه شلمچه به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای شیراز به خاک سپرده شد.

متن وصیت شهید به شرح زیر است: 

 بسم الله الرحمن الرحیم

اکنون خوب می‌دانید اسلام به عنوان یک قدرت معرفی شده و این معرفی باعث شرف و افتخار و سربلندی برای ما مسلمین به خصوص ایران، هم در دنیا و هم در آخرت است؛ لذا مجبور به پاسداری از این نعمت هستیم و این پاسداری میسر نیست مگر به وسیله مسلمین و ایرانیان و این تکلیف واجب بر گردن یکایک ما است که از گردن هیچ‌کس ساقط نمی‌شود مگر با دفاع و به جبهه رفتن.

 خود شما می‌دانید همیشه مسئله‌ای به نام دفاع مطرح بوده و هست. در صدر اسلام این‌هایی که برای ما نقل می‌کنند دروغ که نیست که می‌گویند؛ مثلاً خانواده‌ای تمام فرزندانش و بالاخره خود مادر و همسرش در راه دفاع از اسلام شهید شدند و حال نوبت ما است که این اخلاق و چیزی را که به ارث برده و به اثبات برسانیم.

 وارث انقلاب

 شما خود می‌دانید ما به حق هستیم و این را قلبتان هم می‌گوید و آیا ما نباید از این حق دفاع کنیم و آیا این دفاع نباید به وسیله ما باشد؟ خب آیا می‌شود گفت فلانی برود ما می‌مانیم؟ این شرم‌آور نیست که خانواده‌ای سه شهید و یا حتی تمام اعضای خانواده‌اش در جبهه شهید شوند و مادر آن خانواده بگوید من شرمنده هستم که بگویم حقم را اداء کرده‌ام و ما بمانیم؟ نه‌تنها شهید نداده؛ بلکه خود را وارث انقلاب هم بدانیم؟!! آیا این درست است؟ اگر از این دنیا بگذریم، آیا روز قیامت را هم می‌توان از شرم سر بلند کرد و گفت ما به اسلام خدمت کرده‌ایم؟!! نه هرگز.

به خدا قسم هیچوقت نمی‌توان این‌گونه در مقابل امام حسین علیه‌السلام و حضرت رسول سر بلند کرد و گفت ما مدافعان دین شما بودیم؛ مگر با نثار جان و مال که آنگاه می‌توان در مقابل ائمه سربلند بود.

 آیا واقعه عاشورا را که برای ما می‌گویند دروغ است؟ آیا حسین علیه‌السلام نبود که عزیزان خود را یکایک به خدا هدیه کرد؟ آیا من برای شما بر فرض خوب بودنم از علی‌اکبر حسین علیه‌السلام عزیزتر هستم یا اینکه شما از امام حسین علیه‌السلام بهتر هستید؟

 نه! باید رفت و همچون حسین علیه‌السلام از دین دفاع کرد و بر فرض به شهادت رسیدن، آیا این شهادت فوض عظیم نیست؟ آنانی که ماندند و ۱۲۰ سال عمر کردند، آیا در مقابل جوانانی که شهید می‌شوند شرمنده نیستند که ای کاش نصیب آنان شده بود، ولی این آرزو را هیچ شهیدی نکرده که ای کاش زنده بود و ۱۲۰ سال عمر می‌کرد.

 انتهای خبر/