به گزارش شیرازه به نقل از ایرنا منتقد كتاب استان فارس در جلسه نقد و بررسی این رمان گفت: فصل اول این كتاب فصل كاملی است و مخاطب می تواند بخوبی با آن ارتباط برقرار كند.

بیژن كیا اضافه كرد: اتفاق هایی در این كتاب صورت گرفته كه ضربه هایی به آن وارد كرده است،مقداری شتاب زدگی نیز در این كتاب دیده می شود و مدام اتفاق پشت سر هم می افتد و این اتفاقات چون رنگ تصادف به خود می گیرد باور پذیری آن را مشكل می كند.

وی عنوان كرد: اگر خلق این حوادث برای پیچیده تر شدن داستان باشد قابل قبول است اما می بینیم كه نه تنها اینگونه نیست بلكه این شتاب زدگی باعث كم رنگ شدن پی رنگ ها نیز شده است.

كیا گفت: نكته بعد در مورد كتاب سختی شناخت برخی از شخصیت ها و كم رنگ بودن نقش زنان در این داستان است كه این ضعف در این داستان كه دیدگاه اجتماعی دارد خود نمایی می كند.

وی همچنین با اشاره به این نكته كه اینگونه آثار قابلیت ترجمه دارد افزود: این سوال مطرح است كه چرا حركتی برای ترجمه این آثارانجام نمی شود .

همچنین رضا امیرخانی نویسنده رمان قیدار در این جلسه در پاسخ به پرسش های مطرح شده اظهارداشت: در اكثر جلسات نقد نویسنده در مقام مدافع است و منتقد در مقام نقد اما من دراین كار طبع آزمایی كردم ولی واقعیت این است كه قبل از نوشتن این كار تصمیم گرفتم تا قصه ای نگارش كنم كه با یكی بود یكی نبود شروع و شود و پایان یابد .

وی ادامه داد: خواستم ببینم كه این كار عملی است یا خیربعد از آن خصوصیتی در داستان دیدم و آن هم گذشته بود كه تصمیم گرفتم راوی داستان را در زمان حال انتخاب كنم .

امیر خانی افزود: شخصیت داستان از نظر راوی كاملا سفید و به یك معنا یك شخصیت فرا دستی است و راوی شیفته شخصیت است و تصمیم گرفتم خودم هم مثل راوی به شخصیت علاقه مند باشم .

وی اضافه كرد: حرفم در این داستان حرف امروز بود و من فكر كردم زمانی ما كاروان داشتیم و كاروانسرا و حالا كاروانسرا تبدیل شد به گاراژ و به نظرم رسید این نكته را نشان دهم كه با این تبدیل بسیاری از فرهنگ ها تغییری نكرده است كه همین دلیل باعث انتخاب راوی در زمان حال در داستان بود .

امیرخانی بیان كرد: در این داستان با شخصیت قیدار سعی كردم نشان دهم كه با آمدن اتفاقات جدید همه فرهنگ ازبین نمی رود و می شود قسمت هایی از آن رانگه داشت .

وی با اشاره به جایگاه مخاطب در این رمان گفت: عمری دارم كه آن را صرف نوشتن كردم و نمی توانم بگویم این عمر را صرف ذوقیات شخصی می كنم و نظر مخاطب برای من بی اهمیت است .

امیرخانی عنوان داشت: اما تصویری كه از مخاطب دارم متفاوت است و در نوشتن سعی می كنم تصور كنم كه برای یكی از دوستانم كه به خوبی مرا می شناسد می نویسم ، فردی كه بدون هیچ ملاحظه ای مرا نقد می كند.

وی گفت: اگر این را بخوبی یاد بگیریم كه برای یك نفر بنویسیم و لایه های عمیق تری را در نظر بگیریم نوشته ما در سطح نمی ماند .

در این جلسه و توسط گروه تئاتر غزل به سرپرستی فرهاد ارشاد خوانش متن رمان \'قیدار\' انجام شد.