به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی شیرازه؛ عدم تثبت‌ وعده‌های مسئولین در رده‌های مختلف توسط رسانه‌‌‌ها و یا ارگان خاصی باعث شده است تا برخی از مسئولین با دادن وعده‌های بی‌اساس و غیرکارشناسی در خصوص زمان دقیق افتتاح یک پروژه، نوع نگاه مردم به کارآمدی خود و در نهایت نظام را دستخوش تغییر سازند. شهرداری‌ها به دلیل حجم بالای کار، یکی از این نهادها است.

در تاریخ 30 آبان 91 اسماعیل صالحی شهردار منطقه چهار شیراز گفته بود که پایانه مسافربری امیرکبیر شیراز تا آخر پایان سال جاری یعنی آخر سال 91 به خارج از شهر منتقل خواهد شد: «عملیات اجرایی مربوط به احداث پایانه جدید مسافربری در ورودی شهر شیراز از سمت پلیس‌راه شیراز ـ بوشهر به سرعت در حال انجام است و تا پایان امسال ترمینال مسافربری امیرکبیر به خارج از شهر شیراز انتقال می‌یابد».

اکنون اما 9 ماه از سال 92 می‌گذرد یعنی 9 ماه از آخرین زمانی که شهردار منطقه چهار وعده انتقال پایانانه امیر کبیر را داده بود، اما هم‌چنان خبری نیست.

اما این وعده عملی نشده همه ماجرا نیست. در 13 آذر 92 مدیرعامل سازمان ساماندهی مشاغل شهرداری شیراز هم گفت: «ترمینال امیرکبیر در اولویت انتقال است و با اتحادیه آن هماهنگی شده که پس از خریداری زمین از محدوده شهر خارج شوند»! بهنام جعفری ادامه داده است: «به سبب بدمنظر بودنو ایجاد ترافیک و آلودگی پایانه امیرکبیر، مقدمات انتقال آن از محدوده شهری فراهم آمده است».

پایانه‌ای که باید حداکثر تا پایان سال 91 به خارج شهر منتقل می‌شد حالا گفته شده است که مقدمات انتقال آن فراهم شده!

با همه این‌‌ها اما چندی قبل، مدیر عامل سازمان پایانه‌های مسافربری شهرداری شیراز گفت که بهره‌برداری از مجموعه جدید پایانه مسافربری جنوب، معروف به پایانه امیرکبیر، روز ۲۶ آذرماه، روز حمل و نقل، آغاز می‌شود. امروز سوم دی است و یک هفته از موعد مقرر برای آغاز بهره‌برداری از این پایانه گذشته است اما هم‌چنان خبری نیست. هر چقدر که مسئولان مربوطه در رسانه‌ای کردن 26 دی به عنوان روز آغاز به کار پایانه جدید تلاش کردند اما حالا سکوت کرده‌اند. آخرین شنیده‌های خبرنگار شیرازه اما حاکی از این است که به امید خدا 22 بهمن ماه این طرح به بهره‌برداری می‌رسد!

طرحی که باید تا آخر سال 91 به اتمام می‌رسید تا پایانه امیرکبیر به آن‌جا منتقل شود، حالا با یک سال تاخیر به بهره‌برداری خواهد رسید. چرا؟ مسئولان شهرداری چرا اصرار دارند کار با ارزش خود را با دادن وعده‌های این چنینی کم ارزش سازند؟ اصلا چه ضرورتی دارد که اینقدر وعده بدهند؟