شیرازه- سرویس سیاسی: بسیاری از مردم وقتی عمر شورای سوم شیراز به سر رسید، نفس راحتی کشیدند؛ چرا که دیگر از شنیدن خبرهایی همچون از حدنصاب افتادن جلسات شورا و اخراج برخی اعضای آن و طرح‌های تبعیض آمیزی چون هدف 90 به ستوه آمده بودند. هر چند این شورا توانسته بود جلو برخی از رانت خواری‌ها را بگیرد.

شمارش معکوس که برای شورای چهارم سرعت گرفت، همه مصمم شدند تا اجازه تشکیل شورای پرحاشیه دیگری را ندهند. وقتی وزارت کشور اعضای شورای شیراز را به 21 تن افزایش داد امیدها برای تاثیرگذاری و ایفای نقش بهتر شورا در امورات مردم و شهر را بیشتر کرد.

بالاخره 24 خرداد از راه رسید و مردم شیراز اکثریت شورا را به افرادی با گرایش اصولگرایی دادند. جلسات اعضای جدید شورا با دانشجویان مسئولین و علما برگزار شد تا اینکه 12 شهریور ماه از شورای چهارم رونمایی شد و شب همان روز، ردای شهرداری شیراز همان طور که از قبل مشخص بود بار دیگر به پاک فطرت رسید، البته نه با رای قاطع.

از آن روز تاکنون 137 روز می‌گذرد و قریب 150 برنامه از تصویب شورانشینان گذشته است. گذشته از اینکه این مصوبات با چه اولویتی و چه لزومی مطرح و مورد تایید قرار گرفته است اما حرف و حدیث هایی درباره برخی از آنها شنیده می‌شود.

در این 3 ماه و اندی همان طور که اظهارات عجیب و غریب از شورانشینان کم نشنیده ایم، به همان میزان نیز افرادی بودند که مهر سکوت بر لب خود زده‌اند و یا یک یا دو مرتبه میکروفون خود را روشن کرده‌اند. اما کسانی هم هستند که پای ثابت نطق های پیش از دستور شورایند و مرتب درباره مسائل و مشکلات اظهار نظر کرده و ابراز وجود می‌کنند.

در جلسات علنی شورای چهارم افرادی پای ثابت مخالف با هر طرحی هستند، فرقی نمی‌کند که عمرانی باشد یا اقتصادی و فرهنگی. کسانی نیز هستند که وقت شورا را به برخی طرح‌های کم بازده تلف می‌کنند و عده‌ای هم بر ایده‌های شخصی خود مرتب اصرار می‌ورزند.

گاه دیده می‌شود با طرح اولین موضوع در جلسه شورای شهر آنقدر بر نطق‌های اعضا و دادن پاسخ طرف مقابل، پافشاری می‌شود که فرصت مناسب برای طرح موضوعات دیگر از بین می‌رود و یا از دستور کار خارج می‌گردد.

برخی اساتید دانشگاه و متخصصین کلانشهر شیراز می‌گویند، جای خالی نظرات تخصصی خود را در طرح‌های مصوب شورا احساس می‌کنند و گلایه دارند که چرا به عقاید و نظر کارشناسی‌شان بهایی نمی‌دهند و از آنها کمتر در مقام مشاور استفاده می‌شود.

طبیعی است که وقتی اعضای شورا 21 نفره باشد، اختلاف سلایق نیز بیشتر شود اما متاسفانه تفاوت سلایق بعضا تبدیل به تک‌روی شده و عده‌ای خود را نماینده‌تر از سایر اعضای پارلمان شیراز می‌دانند و مدعی‌اند دلسوزتر از دیگرانند.

فعالیتهای جانبی نظیر بازدیدهای میدانی پروژه ها، بازدیدهای پروژه های سایر کلان شهرها و همه ساعت‌هایی که در کمیسیون‌ها برای بررسی طرح‌های پیشنهای صرف می‌شود در عمر کوتاه شورا مناسب بوده و از سیر صعودی برخوردار است اما بر خلاف نظر برخی اعضای شورای شهر، نمی‌توان آن را جهادی و انقلابی دانست.

بسیار مهم است شورای چهارم شهر شیراز که بیشتر از نیروهای متعهد، با تجربه، کارآمد و دلسوز تشکیل شده، از سردادن شعارهای عوام پسند و حاشیه‌ساز خودداری کنند. وجودساختمان های مخروبه و فرسوده در حال فرو ریختن، وضعیت نامناسب کوچه ها، حضور زننده و ژنده پوش معتادان و متکدیان، حضور بی محابای دستفروشان در اطراف حرم های شریف و سر و صدای آنها، ترافیک غیرقابل کنترل و درهم برخی خیابان ها و ... چهره ای زشت را پدید آورده است که برای برطرف کردن این مشکلات، برنامه لازم است نه نطق‌های آتشین.

اعضای فرهیخته شورای چهارم به خوبی می‌دانند؛ جذب سرمایه گذار سالم، تدوین برنامه 4 ساله، هماهنگی و همدلی با شهرداری و دستگاه‌ها، استفاده مطلوب از نظرات کارشناسان، اساتید دانشگاه در خصوص مصوبات برای سومین شهر مذهبی ایران، شهری پاک، شهری سرسبز، شهری ایمن، شهری جاذب و دارای مراکز درمانی و شهر سلامت بر اساس چشم انداز یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.

شیرازه منکر زحمات و تلاش‌های شورانشینان محترم نیست اما انتظار می‌رود شورای شهر شیراز نقش مهمتری را در عمران، آبادانی و پیشرفت شهر مبتنی بر الگوی سومین حرم ایفا کند و اقدامات شورا هر از چندگاهی گزارش شود تا مردم در جریان اقدامات نماینده‌های خود در پارلمان شهری قرار گیرند.