اگرچه این هتاکی در نهایت به برکت خون اباعبدالله(ع) 9 دی را رقم زد اما این «مردم خداجو» که رسما علیه تمام ارزش‌ها قیام کرده بودند، برای همیشه در امتداد صف یزیدیان زمان قرار گرفتند.

اما این فقط یک بخش ماجرا بود. داستان زمانی غم‌بارتر می‌شد که جماعتی ظاهرالصلاح، جای مهر بر پیشانی و حتی در لباس روحانیت، یا در تائید این اراذل سخن گفتند یا با سکوت، همراهی خود را با این «مردم خداجوی» میرحسین موسوی نشان دادند.

بیشتر از چهار سال از آن واقعه دردناک اما، یکی از همان اعوان و انصار موسوی در یک برنامه زنده تلویزیونی سخنی گفت که پرده از سکوت برخی در عاشورای 88 برداشت. نجفقلی حبیبی مسئول ستاد میرحسین موسوی در تهران و عضو موسس جبهه مشارکت در برنامه «دیروز، امروز، فردا» در اظهار نظری عجیب گفت: «شما سالانه برای بعضی چیزها چقدر خرج می‌کنید؟ در همین ایام عاشورا چقدر پول خرج می‌شود؟ بازده فرهنگی‌اش چقدر است؟ دو شب گریه می‌کنند و بعد می‌روند»!

ماجرای سکوت برخی در روز عاشورای 88 در مقابل شدیدترین هتاکی به حضرت سیدالشهدا(ع) شاید بی‌ارتباط با این اظهار نظر سخیف نباشد. افراطیونح حامی میرحسین اساسا درکی از عظمت عاشورا و عزاداری بر امام حسین(ع) نداشتند که یا از هتاکی به آن حمایت کردند و یا سکوت را بر محکوم کردن ترجیح دادند. نظر نجفقلی حبیبی از میزان عمق و سطح درک او و دوستانش که زمانی در روزنامه‌های زنجیره‌ای آشکار بر عاشورا می‌تازیدند به خوبی نشان می‌دهد که اساسا انتظار محکومیت آن واقعه دردناک در عاشورای 88 از سوی آن‌ها، انتظاری بیهوده است. وقتی کسی نفهمد که «محرم و صفر است که اسلام‌ را زنده نگه‌داشته است» و بازده فرهنگی عزاداری در عاشورا را هیچ بداند، قطعا قدرت درک زشتی اقدام هتاکانه اراذل و اوباش در عاشورای 88 را نخواهد داشت. نجفقلی حبیبی وقتی در تلویزیون بر عزادارن حسینی شورید، پرده از مواضع اصلاح‌طلبان افراطی در عاشورای 88 برداشت. مسئله پیچیده‌ای نیست؛ از کوزه همان تراود که در اوست؛ وقتی عظمت رویدادی با آن قداست را ندانی، زشتی اهانت به آن را هم نمی‌فهمی. به همین سادگی.