شیرازه- سرویس اقتصادی: «جدایی بخشی از خاک استان فارس و الحاق آن به یکی از استان‌های همجوار»، موضوع سریالی که هر چند از گاهی بخشی از آن اکران می شود و حکایت تلخ و نا تمام پیوستن تدریجی فارس به استان های همجوار و تبدیل این استان به یک پازل قطعه قطعه همچنان ادامه دارد.

بعد از جدایی بخشی از شهرستان بوانات در سال‌های دور و الحاق آن به استان یزد و حاتم بخشی به دیار کریمان و بذل و بخشش 50 هزار هکتار از اراضی بکر و معدنی نی ریز به استان کرمان. این بار اما اصفهانی‌ها چشم طمع به خاک فارس دوخته‌اند! شهر ایزدخواست و برخی مشکلات آن سبب شده است تا مدیران این همسایه شمالی فرصت را برای کندن این تکه از جغرافیای فارس مغتنم بشمارند.

آنها در این راه کرمانی‌ها را الگو قرار داده‌اند، چرا که مسئولین این استان کویری در سایه غفلت مسئولین صبور فارس! با دست اندازی به اراضی معدنی در سه مقطع زمانی( سال 1342 و 1351و 1392) توانستند به یک استان معدنی تبدیل شوند.

اصفهانی ها نیز به همین سیاق به دنبال استفاده از منابع آبی شهر ایزدخواست برای جبران کم آبی دشت اصفهان هستند. بهانه‌ها برای این جدایی سطحی اما خواندنی‌اند! فاصله زیاد شهر ایزدخواست با شیراز شاید جدی‌‌ترین بهانه برای این تلاش است. این در حالی است که این شهر با مرکز اصفهان نیز فاصله‌ای در حدود شیراز دارد.

اما این ظاهر ماجراست و بهانه اصلی برای جدایی این قسمت از خاک فارس مسئله آب است و  اهمیت این موضوع را نمایندگان و مسئولین ارشد اصفهان خوب می‌دانند و باسفر به مراسم ختم مردم منطقه و وعده گازکشی و چند خدمت دیگر به کمک عده‌ای ایزدخواستی خارج از استان و برخی مسئولین اسبق منطقه شمال فارس به تحریک مردم این شهر می‌پردازند.

واقعیت این است ایزدخواست روزگاری به دروازه تمدن استان فارس معروف بوده و حالا آن رونق گذشته را ندارد و برای پیوستن به اصفهان مخالفان و موافقانی دارد، برخی فکر می‌کنند اگر ایزدخواست به اصفهان ملحق شود به سرعت این شهر گلستان می‌شود اما از محرومیت‌های برخی شهرستان‌های قدیمی اصفهان غافلند!

گر چه با مصوبه مجلس و موضع‌گیری‌ها، تلاش‌ها و پی‌گیری‌های برخی مسئولین فارس از جمله استاندار، نماینده مردم شهرستان‌ اباده و برخی از سایر نمایندگان استان این موضوع منتفی شد و آب پاکی بر دست جدایی طلبان ریخته شد اما شیطنت‌های بعضی مسئولین اصفهان و عوامل ذی‌نفوذ آنها در بین مردم ایزدخواست دودستگی ایجاد می‌کنند که بایستی مسئولین فارس هوشیارتر از گذشته این موضوعات را رصد کنند و از راه‌های قانونی به این موضوع واکنش نشان دهند.

نکته مهم این جدایی ها این جاست که چگونه اهمیت خاک زرخیز فارس برای استان‌های همجوار این قدر بالاست اما بر مسئولین این استان پوشیده است! چرا بعضا مسئولین ارشد فارس از چنین اتفاقاتی بی‌خبرند؟! استانی که به بحران بیکاری گرفتار است چگونه می پذیرد زمین‌های بکر و معدنی قطرویه نی‌ریز با یک بخش‌نامه غیرعادلانه وزارت کشور به کرمان بخشیده شود؟ چرا در بحث تلاش‌ها برای جدایی ایزدخواست مسئولین فارس موضع قاطع نمی‌گیرند؟ بی تردید اگر چنین روندی ادامه یابد استان کهگیلویه و بویراحمد هم برای کندن شهرستان رستم و استان بوشهر برای جداسازی فراشبند از جغرافیایی فارس ترغیب خواهند شد و همه این‌ها در حالی است که تلاش‌های فارس برای رسیدن به دریا عملیاتی نشده است!

مسئولین محترم استان فارس بهتر است بدانند این استان گوشت قربانی نیست که هر کسی تکه‌ای از آن را بکند، دیگر نمی‌توان از خاک فارس نذری داد؛ مردم آگاه و بیدارند و اجازه نمی‌دهند در سایه سکوت عده‌ای حقی از آنها گرفته شود. آقایان مسئول! لطفا نسبت به خاک فارس غیرت داشته باشید!