کمبود پل هوایی در شمال غرب شیراز و کوتاه تر شدن مسیر رسیدن به آخرت!+تصاویر
توجه عابران پیاده و رانندگان به قانون و محدودیت های سرعت راه حلی است که هم جان و زندگی دو طرف را از مخاطرات حفظ می نماید و هم هزینه ای در پی نخواهد داشت.
به گزارش شیرازه ؛ گسترش روز افزون شهرک های
شمالغرب شیراز و به دنبال آن رشد جمعیت ساکن در این منطقه از شیراز علاوه
بر افزایش ترافیک خودرو ها و وسایل نقلیه، حجم عبور و مرو عابران پیاده را
نیز بصورت قابل توجهی گسترش داده است. شهرک های این منطقه از شیراز علاوه
بر این که در حاشیه راه اصلی ساخته شده اند در درون خود نیز دارای خیابان
های عریضی هستند که میل رانندگان به افزایش سرعت را فزونی می بخشند؛ در
این میان عابران پیاده و بخصوص سالمندان و همچنین معلولان اغلب ترجیح می
دهند به جای استفاده از پل های عابر پیاده مرتفع که دارای پله های زیادی
نیز هستند، از عرض خیابان ها عبور نمایند که هر از چند گاهی آسیب ها و
خطرات جانی و مالی برای ایشان در بر دارد.
عصر شیراز نوشت: گفته می شود شیراز با 1800 میلیارد تومان بودجه عمرانی پس از تهران رتبه دوم را دارد، این شهر در حال حاضر دارای 100 پل هوایی عابر پیاده است و این در حالی است که طبق گفته کارشناسان 300 پل هوایی دیگر در کلان شهر شیراز مورد نیاز است و البته در تقاطع های پر ترافیک و برخی ایستگاه های مترو به زیرگذر عابر پیاده نیز نیاز خواهد بود؛ عدم توجه و عدم استفاده برخی عابران پیاده، سالمندان و معلولان از پل های هوایی اخیرا باعث شده است شناسایی 20 نقطه از شهر شیراز برای احداث زیرگذر عابر پیاده در دستور کار شهرداری شیراز قرار بگیرد. مزیت زیرگذرهای عابر پیاده، عدم استفاده از آهن آلات و جلوه نازیبای مصالح است همچنین در این حالت عابر پیاده با پایین رفتن مواجه می شود نه بالا رفتن که همین سهولت استفاده، خود استفاده اقشار مختلف از این گونه گذرگاه ها را افزایش می دهد؛ نمونه ای از این طرح نزدیک به یک سال پیش در شهر تهران اجرا شده است. نخستین زیرگذر عابر پیاده کشور در چهارراه ولیعصر (عج) تهران به بهره‌برداری رسیده است.
شهرک های شمالغرب شیراز در حاشیه راه اصلی ساخته شده اند، برخی خطوط اتوبوس رانی مسافران را در حاشیه راه اصلی پیاده می نمایند و این باعث می شود عابران برای ورود به شهرک های شمالغرب شیراز از عرض خیابان اصلی گذر نمایند هر چند پل های هوایی نیز در نزدیکی ایستگاه های اتوبوس وجود دارند، این شهرک ها در درون خود نیز دارای خیابان های عریضی هستند که میل رانندگان به افزایش سرعت را فزونی می بخشند ، زنگ خطر نیز زمانی نواخته می شود که عابر پیاده حال چه جوان و چه سالمند پل های هوایی را عمدا نمی بیند و راننده ای نیز بر پدال گاز بیش از حد قانونی می نوازد. نمونه تصادفات با عابران پیاده آن هم در نزدیکی و حتی زیر پل های هوایی عابر پیاده در شمالغرب شیراز بصورت روزانه قابل مشاهده است؛ ساخت زیرگذرهای عابر پیاده و البته مکانیزه نمودن پل های هوایی عابر پیاده در شمالغرب شیراز شاید راه چاره ای برای کاهش تصادفات با عابران پیاده در این منطقه از شیراز باشد گرچه تا پایان امسال سهم شمالغرب شیراز از پل های عابر پیاده مکانیزه (آسانسور دار) تنها به شهرک آرین اختصاص یافته است؛ در هر صورت توجه عابران پیاده و رانندگان به قانون و محدودیت های سرعت راه حلی است که هم جان و زندگی دو طرف را از مخاطرات حفظ می نماید و هم هزینه ای در پی نخواهد داشت. زنگ خطری که نواخته می شود، عابری که نمی شنود، اینجا شمالغرب شیراز، کسی پل های هوایی را نمی بیند؟!
نظرات بینندگان
