رئیس‌جمهور وعده داده بود مردم را در جریان واقعیت‌های کشور قرار دهد و به همین خاطر حسن روحانی سه‌شنبه پنجم آذر ۱۳۹۲ در یک مصاحبه تلویزیونی، گزارشی از فعالیت‌های صد روز اول دولت تدبیر و امید را ارائه کرد. اگر پنجم آذر ۱۳۹۲ را صدمین روز کاری دولت یازدهم بدانیم، ۱۵ اسفند ۱۳۹۲ دومین صد روز کاری دولت تدبیر و امید بود، اما از گزارش صد روزه دوم که رئیس دولت قول آن را به مردم داده بود خبری نشد و تا الان که باید حدود پنج گزارش صد روزه ارائه می‌شد، خبری نیست.

به گزارش شیرازه به نقل از دانا؛ از گزارش صد روزه که بگذریم، به بحث سبد کالا می‌رسیم. سبدی که در بهمن ۹۲ به یکی از پرچالش‌ترین مشکلات دولت تدبیر و امید تبدیل شد و نام «سبد کالا»، صف‌های طولانی را در ذهن می‌آورد که در آن مردم برای دریافت یک کیسه ده کیلویی برنج، چهار کیلو گوشت مرغ، ۸۰۰ گرم پنیر بسته‌بندی، ۱/۸ کیلوگرم تخم‌مرغ و ۱/۸ کیلوگرم روغن مایع، با بی‌تدبیری دولت مجبور به اتلاف وقت خود در صف‌های طولانی شدند.

وزارت صنعت در ۲۳ اسفند ۹۲ وعده داد که سال آینده (سال ۹۳) شش سبد کالا توزیع می‌شود، یعنی هر دو ماه یکی، اما الان که ده ماه از سال گذشته است یک سبد کالا نیز توزیع نشده است. حتی وزیر رفاه در برنامه مستندی که در ایام نوروز امسال از تلویزیون پخش شد، از توزیع شش سبد کالا در سال ۹۳ خبر داده بود، طبق گفته یکی از مسئولان وزارت صنعت، دولت بر اساس برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده، قرار است هر دو ماه یک بار اقدام به توزیع سبد کالا کند،‌ اما در این سبدها تلاش می‌شود، نیازمندان واقعی از این حمایت برخوردار شوند. طبق خبری که در تعطیلات نوروز منتشر شد، در اواخر اردیبهشت ماه نخستین سبد کالا سال ۹۳ توزیع خواهد شد.

حتی یک مقام مسئول در وزارت صنعت با بیان اینکه دولت تا پیش از ماه مبارک رمضان و در نیمه دوم خرداد ماه، دومین سبد کالا را عرضه خواهد کرد، گفت: دولت به طور قطع قصد دارد در آستانه ماه مبارک رمضان که به طور معمول، پیک تقاضا صورت می‌گیرد، توزیع دومین سبد کالایی را داشته باشد. حال باید از مسئولان دولت پرسید چرا وعده‌هایی می‌دهند که توان اجرای آن را ندارند؟ وعده هر دو ماه یک سبد کالا که تاکنون که ده ماه از سال گذشته خبری از آن نیست. اگر همین وعده را دولت قبل می‌داد و اجرایی نمی‌کرد، امروز اصلاح‌طلبان بنفش رنگ مطمئنا دولت را «پوپولیست، دروغگو، عوام‌فریب و...» می‌نامیدند.

صرف‌نظر از امکانات و محدودیت‌های دولت در راه توزیع سبد کالا، آنچه از همه مهم‌تر به نظر می‌رسد فقدان کار کارشناسی کافی و اولویت بخشیدن به دادن وعده به مردم در مواردی از این قبیل است.