به گزارش شیرازه به نقل از مشرق، بیست و ششمین دوره رقابت‌های ماراتن دبی جمعه برگزار شد. در این ماراتن که با حضور دوومیدانی کاران مطرح جهانی برگزار شد، ایران هم نماینده ای داشت که در اعتراض به توهین نشریه فرانسوی به حضرت محمد (ص) در این ماراتن با لباسی که روی آن ”من عاشق محمد هستم” نقش بسته بود، شرکت کرد؛ اما گلایه دارد که این روزها مورد بی مهری کسانی قرار گرفته که وظیفه شان حمایت از این فعالیت ها است.

مصاحبه "مشرق" با عیسی براری را در زیر بخوانید:

سوم بهمن ماه با لباس I love mohammad در مسابقات ظاهر شدید، انگیزه شما از این کار چه بود،

من عیسی براری 33 سال دارم. تقریبا 10 سال است در دوومیدانی ایران جزو 3 نفر اول بودم. در 12 تورنمنت بین المللی شرکت کردم. مالزی، مسکو و امارات، البته آلمان هم رفتم و سفری هم به لبنان داشتم که متاسفانه به دلیل مسائل امنیتی کنسل شد.
در این سال ها بهترین دوها را در امارات داشتم. امارات هر ساله در 21 ژانویه مسابقاتی برگزار می کند که بزرگترین تورنمنت جهان است. برترین های دنیا در آن شرکت می کنند چون هم از نظر ریس جاده، هم از نظر جایزه و هم اینکه در اول سال میلادی شروع مارتن برگزار می شود. از 2005 در این مسابقات شرکت می کنم و از با سابقه ترین ورزشکاران ایران هستم که آن حضور دارد. در در سال 2011 با نام خیلج فارس شرکت کردم. به خاطر آن بی حرمتی که به خلیج فارس کردند. آنها در کشتی حامل ورزشکاران ایرانی در در گوانجو خلیج عربی را حک کردند که آقای سعیدلو رئیس وقت سازمان و آقای افشارزاده، دبیرکل وقت کمیته هم به نشانه اعتراض بلند شدند. من بعد از چند ماه، نامه ای به وزارت ورزش دادم که اعلام آمادگی کردم در مسابقات با نام خلیج فارس بدوم. روابط بین الملل سازمان تربیت بدنی وقت و کنسول ایران در امارات هم هماهنگ بودند. آقای سجادی شب مسابقه گفت که تصاویر و عکس ها را اول و آخر مسابقه نشان بده و در حین آن نپوش چون احتمال خطر برای شما است. من هم همین را اطاعت کردم.

2012 هم بعد از شهادت دکتر احمدی روشن، تصمیم گرفتم با نام ایشان بدوم. من با تصویر ایشان و فرزندش دویدم و مدال نمادینی که در مسابقات می دهند را به فرزند ایشان اهدا کردم که مورد استقبال کمیسیون ورزش مجلس و آقای دهقان رئیس کمیته ورزش و رئیس کمیته فرهنگی آقای حداد عادل قرار گرفت. عکس تمام ورزشکاران از سال 2001 در آرشیو گالری این رقابت ها موجود است.

در کمیته ملی المپیک هم یک مراسمی برای ما گرفتند که با حمایت حاج آقا کفاشیان بود. باید داخل پرانتز عرض کنم که در این سال ها تنها کسی که همیشه حمایت کرده و واقعا برای من مثل پدر بود، حاج آقای کفاشیان بود. هنوز هم ایشان حمایت و تشویق می کند و انگیزه می دهند و سایرین فقط شعار می دهند.

منظور شما آقای کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال است؟

بله، هنوز هم بر حسب عرقی که به دوومیدانی دارد، بدان توجه دارد. ایشان در مسائل فرهنگی یک وطن پرست، مومن و یک انسان به تمام معناست . با این که رئیس فوتبال است، هنوز هم دوومیدانی را دوست دارد و حمایت می کند.

در سال 2012 بیشترین حمایت را آقای کفاشیان از شما داشت؟

بله، حتی مراسمی که برای من گرفت و پاداش را هم ایشان به من داد.

آن مراسمی که با آقای احمدی نژاد داشتید، آقای کفاشیان ترتیب داده بود؟

آن را سازمان ملی انرژی اتمی در روز انرژی اتمی (20 فروردین ماه) انجام داد و در جشنی که گرفتند، من را هم دعوت کردند. البته تی شرت ها و تصاویر را به حضور حضرت آقا فرستادم و یک جلد قرآن مجید به من هدیه دادند. برای خلیج فارس هم پیام تشکر و هدیه ای را به من دادند. از دفتر ایشان تماس گرفتند. از من تشکر کردند.

امسال هم بعد از توهینی که به حضرت محمد (ص) شد، من بچه شیعه هستم و خانواده شهید، پس تصمیم گرفتم این اقدام را انجام دهم. البته با کسی مشورت نکردم و شب مسابقه تصمیم گرفتم با نام حضرت رسول در رقابت ها شرکت کنم. البته خبر را به برخی خبرگزاری ها فرستادم که کار نکردند. بیشتر رسانه های حزب الهی کار کرده بودند. ما از دل این کار را انجام می دهیم؛ اما گله دارم و از مسئولین ناراحت هستم. دوومیدانی در دنیا صنعت است. مارتن رشته بزرگی است و در انحصار سیاه پوست هاست. متاسفانه مسئولین ما با اینکه نماینده کشور هستیم، این کارهای فرهنگی را نمی بینند. از وزارت ارشاد ناراحت هستم. سازمان تبلیغات اسلامی و قسمت فرهنگی وزارت ورزش. بارها به دیدن ایشان رفتم و من را به حضور نپذیرفتند؛ چه از قدیم و چه حالا. به هیچ وجه من را نپذیرفتند.

وقتی می خواستید این کار ها را انجام دهید با بخش فرهنگی وزارت ورزش یا وزارت ارشاد هماهنگ کردید؟

به عنوان سفیر صلح و دوستی طرحی را با خواهش و التماس در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد دادم. این طرح مورد تصویب قرار گرفت. دولت فعلی روی کار آمد و دوباره تصویب شد. حدود 3 میلیون از جیبم هزینه تندیس دادم که اکنون در منزل من است. متاسفانه حمایت مالی هنوز پیدا نکردیم؛ نه دولت حمایت می کند و نه بخش های خصوصی که بعید است. البته آقای کفاشیان قرار بود با برخی صحبت کنند و ایشان کار ما را انجام دهند.

به خیلی از مراکز هم رفتم. یک سال برای این کار دوندگی کردم. تشکر ویژه دارم از وزارت خارجه، خیلی به من محبت کرد و برای سفارت یادداشت داد که روادید را از سفارت فرانسه بگیرم. طرح من این بود؛ تهران- ژنو. یعنی از تهران شروع می کنم و به فرانسه می روم و روزانه 30 کیلومتر کشورها را می دوم و پایان کار من دفتر سازمان ملل و همان تندیسی است که ساخته ام. اما متاسفانه هنوز مانده است. امیدوارم از مسئولین و دولت برای حمایت بیایند و این کار بزرگ انجام شود. من که می خواهم روزانه 30 کیلومتر بدوم و فرهنگ و صلح طلبی ایران را اثبات کنم و در پایان هم گزارشی به دفتر سازمان ملل ببریم که ما این کار را کردیم.

شما در صحبت های خود از فدراسیون هیچ نامی نبردید. در سایت فدراسیون هم خبری از کاری که شما کردید نیست،

فدراسیون دوومیدانی خبر رسانی که نکرده است. بخش نامه نگاری فدراسیون به من کمک کرد. آنها از نظر مالی واقعا تحت فشار هستند، یعنی حمایت مالی نمی شود تا آنها هم از من حمایت بکنند. آقای داوری خودشان علاقه مند بودند و به من برای این کار انگیزه می دادند.

پس مشکل از سمت فدراسیون نبوده است؟

خیر، فدراسیون نتوانست حمایت مادی کند اما حمایت معنوی را انجام داد. فدراسیون توانایی حمایت مادی را واقعا ندارد. اینها وظیفه نهادهایی است که فرهنگ این جامعه و برای این مسائل که باید اهمیت قائل شوند می باشد.

در مسابقات اخیر چه مقامی کسب کردید؟

در مسابقات اخیر عنوان سی ام را در گروه سنی خودم به دست آوردم.

به عنوان آخرین حرف اگر پیشنهادی دارید بفرمایید.

طرحی که یک سال برای آن زحمت کشیدم اجرا شود، حتی حاضر هستم به هر قیمتی که شده آن را انجام دهم. حدود 50 تندیس به قیمت 3 میلیون از خودم هزینه کردم و در خانه من است. اگر امکانش باشد می خواهم آن را نشان دهم که با چه سلیقه و با چه طرح زیبایی به عنوان پیام صلح و دوستی ساخته ام. خواهش می کنم هر کسی که می تواند برای این کار حمایت کند، جلو بیاید. فکر نکنند 120 هزار دلار برای کشور و فرهنگ ما که می خواهم پیام صلح طلبی آن را به دنیا نشان بدهم، در زبان ورزش که زبان صلح و دوستی است مبلغ زیادی باشد.

شما می گویید که باید اسپانسر مالی پیدا شود که بتوانید طرح "تهران - ژنو" را به انجام برسانید؟

30 کیلومتر می خواهم روزانه بدوم. 130 هزار دلار هزینه دارد که فکر نمی کنم مبلغی باشد. هنوز نتوانستم شهردار تهران را زیارت کنم. بارها به هر طریقی خواستم ایشان را ببینم نشد. مهمترین دیدارهای فرهنگی بعد از رئیس جمهوری، شهردارها هستند. شهرداری تهران که جزو شهرداری های برتر دنیا است، فکر می کنم حتما پیامی داشته باشد؛ اما متاسفانه اجازه نمی دهند ایشان را ببینم. اگر بتوانم شهردار تهران را ببینم فکر می کنم به این مسائل علاقه مند هستند چون در سطح شهر توانایی و کارهای فرهنگی را می بینم. شاید ایشان بتوانند برای من کاری انجام دهند.

برای سایز اصلی روی عکس کلیک کنید