صبح روز اول عملیات بیت المقدس، در حالی که پرچم بلند جمهوری اسلامی را در دست داشت به همراه دیگر رزمندگان بطرف نیروهای عراقی که در حال عقب نشینی از پاسگاه حمید بودند یورش برد.

این درگیری  در منطقه پشت جاده اهواز - خرمشهر با موقعیت بسیار نابرابر بود. از یک طرف نیروهای ما در دشت و روز روشن با اسلحه کلانش و در مقابل دشمن زخم خورده که بر روی دژ 3-4 متری جاده، تا بن دندان مسلح مستقر بود، با این وجود بچه از پبشروی بسمت جاده دست بر نمی‌داشتند.

تا اینکه نزدیکی‌های جاده، تعدادی از بچه‌ها که قربانعلی صفری نیز یکی از آنها بود زمین‌گیر شدند. از عوارض زمین دیواره‌ای بود بطول حدود 4 متر و ارتفاع حدود 60 سانت، پاها را می‌کشیدی با تیر به پا می‌زدند و به دیوار نشسته  تکیه می‌دادی سر نشانه می‌رفت ولی بهر حال در آنجا جان پناه مناسبی بود.

این وضع ما را از حرکت انداخته بود. البته دشمن هم که در موقعیت برتر بود خسته شده و درگیری کمی فروکش کرده بود.  ساعتی به همین حالت گذشت که با انفجار ماشین عراقی که از سمت چپ ما توسط  نیروهای خودی مورد اصابت قرار گرفته بود، باعث شد برادر محسن بچه‌ها را به پیشروی چاله به چاله به طرف جاده فرا بخواند.

قربانعلی با آن سر نترسی که داشت، بلافاصله با پرچم، جلوتر از دیگران به چاله بعدی رسید اما دشمن که کاملاً بر ما اشراف داشت و به محض اینکه قربانعلی از چاله دوم به طرف چاله بعدی خیز برداشت با گلوله سرش را هدف قرار داد و او  پرچم در دست آسمانی و پرچم سایه بان جسم بی‌قرارش شد.

شهید قربانعلی صفری نفر اول سمت چپ؛ شهید قربانعلی صفری، ستاره ای دیگر از آسمان ذخیره سپاه دزفول که در عملیات بیت المقدس راه گشای فتح خرمشهر شد.