به گزارش شیرازه به نقل از مهر، پدیده بیکاری جوانان و ناتوانی در یافتن شغل یکی از بزرگترین معضلات و آسیب‌هایی است که امروز در جامعه وجود دارد و این مسئله به شدت خانواده ها را با خود درگیر کرده است. این معضل در مورد بیکارانی که فارغ التحصیل دانشگاه ها هستند، به مراتب بدتر و بحرانی تر از سایر گروه های بیکار است.

بررسی آمارهای مرکز آمار ایران درباره وضعیت جمعیت در سن کار کشور و همچنین تعداد میلیونی جمعیت غیرفعال کشور نشان دهنده این است که در شرایط فعلی به دلایل گوناگون از جمله نبود فرصت‌های شغلی و ناتوانی نیروی کار در ورود به بازار اشتغال، بیش از ۴۰ میلیون نفر از کار ۶۳ میلیون نیروی فعال به لحاظ اقتصادی، دچار نوعی سردرگمی و خانه نشینی شده اند به نحوی که این جمعیت میلیونی هیچگونه نقشی در توسعه و اقتصاد کشور بازی نمی‌کنند و کاملا مصرف کننده محسوب می‌شوند.

به دلیل ماهیت روستاها و شهرهای کشور و میزان امکانات و نوع زندگی که در این بخش‌ها در جریان است، به نظر می رسد وضعیت اشتغال باید در روستاها به مراتب از شهرها بهتر باشد، ضمن اینکه تفاوت‌هایی نیز در اشتغال روستاها و شهرها وجود دارد.

مهاجرت جوانان از روستا به شهر به امید کار

هم اکنون در قریب به اتفاق روستاهای کشور، مشاغلی با ماهیت ساده و در بخش‌های مربوط به کشاورزی وجود دارد و آنچه که از آن به عنوان اشتغال صنعتی و پشت میزنشینی یاد می شود، در شهرها است. در روستاها مشاغل بیشتر از طریق افراد انجام پذیر است و در شهرها از طریق ابزار و امکانات و تکنولوژی.

با این وجود، نمی توان این نکته را نیز از یاد بُرد که درصدی از جوانانی که امروز از آنها به عنوان بیکاران شهری یاد می شود، در واقع همان جوانانی هستند که به دلیل ورود به دانشگاه ها و داشتن تحصیلات دانشگاهی، به امید یافتن شغل راهی شهرها شده اند.

پدیده بیکاری امروز از شهرها و مناطق صنعتی کشور خارج شده و به روستاها نیز کشیده شده است. در حال حاضر بخش قابل توجهی از جمعیت بیکاران روستایی کشور به امید یافتن شغل و زندگی بهتر راهی شهرها شده اند اما بخش قابل توجهی از بیکاران نیز در روستاها مانده و جزو نیروی جویای کار کشور محسوب می شوند.

در جدیدترین آمار ارائه شده در این باره، جمعیت ساکن در روستاهای کشور ۲۱ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر اعلام شده است که از این تعداد، ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در سن کار هستند. به بیان دیگر، به جز ۴ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر روستایی زیر ۱۰ سال و بالای ۶۵ سال، مابقی جمعیت قادر به انجام فعالیت اقتصادی هستند.

۱۰.۷ میلیون روستایی فعالیت اقتصادی ندارند

نکته حائز اهمیت و قابل تامل اینکه از جمعیت ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزارنفری ساکن در روستاها، هم اکنون ۱۰ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر جزو جمعیت غیرفعال محسوب شده و عملا بیشتر ساکنان روستاهای کشور هیچ نقشی در کسب درآمد، فعالیت اقتصادی و در نتیجه توسعه زندگی خود و رشد اقتصادی کشور ندارند. از دلایل مهم این مسئله می تواند نبودن زمینه های شغلی و فرصت مناسب برای ورود افراد به بازار کار باشد و نمی توان گفت همه این جمعیت میلیونی دست روی دست گذاشته اند.

از سویی، ۹۰۰ هزار نفر از کل جمعیت در سن کار روستاهای کشور در حال حاضر جزو افراد جویای کار محسوب می‌شوند که در صورت فراهم شدن زمینه های کار، می تواند این امکان را به کشور بدهد که از حدود یک میلیون نیروی بالقوه ساکن در روستاها در راستای توسعه آبادانی و رشد کشور بهره مند شود.

همچنین کل جمعیت فعال اقتصادی ساکن در روستاهای کشور ۶ میلیون و ۹۰۰ هزارنفر اعلام شده است؛ بنابراین امروز بیکاری نه تنها در شهرها سایه افکنده، بلکه جوانان و جویندان کار در روستاهای کشور را نیز درگیر خود کرده است. این مسئله از مهمترین دلایل کوچ جمعیت از روستاها به شهرها نیز محسوب می‌شود.