ماجرا به خون‌های آلوده‌ای برمی‌گردد که چندین سال پیش توسط یک شرکت فرانسوی به ایران وارد شد و افراد بی‌گناهی را به ویروس اچ.آی.وی مبتلا کرد.

این موضوعی است که مدت‌هاست ما منتظریم تا پاسخ روشنی از سوی طرف غربی و حتی برخی مسئولان داخلی دریافت کنیم. اینکه چرا کشور مهد حقوق بشر! به این راحتی جان انسان‌های بی‌گناه را به بازی گرفت؟

حالا اگر برخی فکر می‌کنند، عده‌ای مثلا دلواپس قصد دارند یک موضوع اجتماعی را سیاسی جلوه دهند و حضور وزیر خارجه یک کشور اروپایی به ایران (و به فاصله چند روز پس از مذاکرات وین) را کمرنگ کنند، این را باید به محکمه کلاه خود عودت دهند.

دلیل اینکه برخی نگران و دلواپس این هستند که خدای ناکرده در میزبانی پرزرق و برق فابیوس خللی ایجاد نشود و به تریج قبای وی برنخورد، به خودشان بازمی‌گردد. به هرحال شاید این سفر اگر برای مردم آبی نداشته باشد، برای برخی‌ها نان داشته باشد. نوش جان آنها که قلابشان را برای صید آماده کرده‌اند.

اما به قول قدیمی‌ها «بالا غیرتاً» دیگر حرفی از نگرانی برای مردم نزنید.

نواده‌های قاجار با شما هستم که معتقد بودید درِ صنعت هسته‌ای را تخته کنیم و برای رفع مشکلات مردم! برویم و با دشمن مذاکره کنیم و کوتاه هم بیاییم. شما که در جریان مذاکرات، دلواپس مردم بودید و معتقد بودید «تحریم‌ها پدر مردم را درآورده»، لطف کنید دیگر دم از مردم نزنید.

باز هم به قول قدیمی‌ها «ماه همیشه پشت ابر نمی‌ماند» حالا آمدن فابیوس هم بهانه‌ای شد تا دُمِ آنها که دَم از مردم می‌زدند، بیرون بزند. همان‌هایی که یادشان رفت، فرانسه نقش نماینده صهیونیست‌ها را در مذاکرات ایفا می‌کرد. همان دولتی که دست‌اندازهای کوتاه و بلندی را در مسیر توافق هسته‌ای ایجاد کرد.

همان‌هایی که ماجرای آن نشریه سخیف «شارلی ابدو» را ندید گرفتند و حتی نخواستند حمایت‌های دولت فرانسه از کاریکاتورهای موهن را به روی مبارک خودشان بیاورند.

همان‌ها که عامدانه فراموش کردند، دولت فرانسه طی همه این سال‌های پس از پیروزی انقلاب، مأمن گروه‌های تروریستی ضد نظام اسلامی نظیر منافقین بود و هست. همان‌ها که یادشان رفت فرانسه در جنگ تحمیلی چه لطف‌هایی در حق صدام کرد!

اصلا ما قید عذرخواهی دولت فرانسه را می‌زنیم. اصلا ما بابت «تشویش اذهان عمومی» از همه عذر می‌خواهیم. اصلا فرش قرمز دست‌باف را جلوی پای موسیو پهن می‌کنیم. اما می‌خواهیم بدانیم، آنها که این همه برای سفر وزیر امور خارجه فرانسه ذوق کردند و آنرا فتح‌الفتوح نامیدند، می‌توانند به راحتی سر بر بالین بگذارند و بخوابند؟ می‌توانند چهره هم‌وطنانی که دولت فرانسه در قتلشان، مستقیم و غیر‌مستقیم نقش داشته را از حافظه‌شان پاک کنند؟ آیا می‌شود ایدز، توهین، منافقین و... را از دایره لغات پاک کرد؟ کاش بشود.

این سفر کذایی مجالی را فراهم کرد تا آستانه تحمل برخی‌ها هم محک زده شود و معلوم شود آزادی بیان را در ترازوی انصاف خود، کیلویی چند می‌فروشند.