به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، «کیفیت»موضوعی است آشنا اما غریب در کشور ما. بی تعارف! در بسیاری از مواقع، کیفیت در ایران ما، فدای کمیت می شود و ارتقاء کیفیت از سطح یک نوشته روی کاغذ عبور نمی کند. بدتر، این که بعضا، افزایش سطح کیفی اجناس، بهانه افزایش قیمت های گاه و بیگاه نیز می شود. پیدا کردن مصادیق این موضوع چندان سخت نیست، کافی است سری به نانوایی ها بزنید و به یاد آورید، هر بار که قیمت نان قد می کشد، مسئولین افزایش کیفیت را اصلی ترین دلیل گرانی آن می دانند اما زمان می گذرد و همه از یاد می برند که قرار بود نان کیفی تر پخت شود و این روند تکرار می شود.

اخیرا وقتی دیوار تحریم ها به قول دولتمردان شکست و اما مشکل آب مردم حل نشد، قیمت مایع حیات حدود 17 درصد گرانتر شد و آب از آب تکان نخورد. در این بین، آیا مردم حق دارند که با افزایش قیمت فعلی، آب به نسبت کیفی تر از قبل به دستشان برسد؟

کیفیت آب که به نوعی یکی از شاخص های توسعه بشمار می رود، در کشور ما در هر شهری و حتی در برخی کلانشهرها منطقه به منطقه متفاوت است. به عنوان مثال در شهر شیراز، کیفیت آب، یک موضوع چالشی است که در سال های اخیر، مسئولین بر سر آن اختلاف نظر داشته و دارند.

در سال های اخیر، جدی ترین انتقاد از کیفیت آب شیراز، مربوط به شهردار این شهر است. علی رضا پاک فطرت تابستان سال 92 در جلسه علنی شورای شهر گفته بود: «به نظر من آنچه تحت عنوان آب شرب در لوله های شهر شیراز جریان دارد، آب شست و شو است که آبفا آن را با اضافه کردن کلر، بهداشتی کرده و به عنوان آب شرب به مردم عرضه می کند». مدیر آبفای شیراز اما این ادعا را رد و آب شیراز را استاندارد و کاملا بهداشتی دانست.

متولی اصلی آب کلانشهر شیراز آبان ماه سال گذشته نیز گفت: آب لوله کشی شهر شیراز هیچ مشکلی ندارد و قابل شرب است و با تمام فاکتور‌های استاندارد جهانی برابری می‌کند و استفاده از آب‌ شیرین‌کن در منزل هیچ لزومی ندارد.

این تنها نظر پور نبود که آب شیراز را کیفی و استاندارد معرفی کرد بلکه جلالی مدیر طرح‌های آبرسانی شرکت آب منطقه‌ای فارس پا را از این هم فراتر گذاشت و معتقد بود کیفیت آب شیراز در حد آب معدنی است. جلالی گفت: یک‌سری نوسازی و بهسازی در دستگاه‌های تصفیه‌خانه و ایستگاه پمپاژ کوه سبز انجام و موجب شد با کاهش میزان کدورت آب شیراز کیفیت آب این شهر در حد آب معدنی افزایش یابد!

اما وقتی دی ماه سال گذشته که انتقادها از کیفیت آب شیراز بالا گرفت، الله بخش نظرپور در شورای شهر شیراز گفت: دانشگاه علوم پزشکی شیراز در این مورد فعالیت‌هایی انجام داده که به زودی در شورای شهر به ارائه نتایج خود می‌پردازند.

از آن روز تاکنون بیش از 9 ماه می گذرد اما خبری از گزارش دانشگاه علوم پزشکی در دسترس نیست. از طرفی آیا کیفیت آبی که از سد درودزن به مردم شمال و شمال غرب شیراز می رسد با کیفیت آبی که از طریق چاه های آب به دست شهروندان جنوب شهر می رسد، برابری می کند؟
گرچه مطالبه آب شرب در سطح آب معدنی، توقع زیادی است اما آیا آبی که مردم جنوب و شرق شهر شیراز می خورند، با آب معدنی قابل مقایسه است؟!

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در گفتگو با شیرازه گفت: آب آشامیدنی شهر شیراز از نظر شاخص‌های سلامت با برنامه‌ریزی منظم و به صورت تصادفی در نقاط مختلف شهر بررسی می‌شود و از لحاظ بهداشتی سالم است و مشکلی وجود ندارد.

دکتر محسن مقدمی درخصوص پارامترهای سنجش سلامت آب توضیح داد: برای اینکه بتوانیم بگوییم آب، سالم است باید دو شاخص وضعیت کشت میکروبی آب و میزان کلر باقی مانده را اندازه‌گیری نماییم.

وی با بیان اینکه در سطح استان فارس سلامت آب آشامیدنی بررسی می‌شود، گفت: در نقاط مختلف هم از منبع آب و هم در سطح توزیع نمونه برداری انجام و پارامترهای سلامت سنجیده می‌شود که تاکنون مورد حادی مشاهده نشده و اگر مشکل موضعی هم وجود داشته بلافاصله با ادراه آبفا هماهنگ و مشکل رفع شده است.

گرچه دکتر مقدمی آب شهر شیراز را بهداشتی و سالم می داند اما آیا با توجه به بهداشتی بودن می توان گفت سطح کیفی آب شیراز چقدر است؟ آیا می توان با این شاخص، به میزان سختی آب شیراز پی برد؟!

مدیر شرکت آبفای استان تهران می گوید نمره کیفیت آب پایتخت 19 است، اما معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در پاسخ به این سوال که به میزان کیفیت آب شیراز چه نمره‌ای می‌دهید، گفت: نمره‌ دهی عددی نداریم و آب یا کیفیت دارد یا ندارد که اگر کیفیت داشته باشد قابل قبول است و اگر کیفیت نداشته باشد، جلو توزیع آن را می‌گیریم تا اصلاح شود.

راستی، مسئولین شیراز آب شیر می نوشند یا بسته بندی؟!