«مهدی جان! در این عصر عصیان زده ، روح افسرده از گناه و عصیان و نافرمانیمان را دریاب . روح و جانمان، دست الهی مولایمان را می خواهد که بر سرمان بکشد و زندگیمان را آخرتی کند.مولای کریم و مهربان ! شیعیانتان که امیدوارند به رحمانیت و رحیمیت خدا ، هر سحر به امید هم عهدی با شما تجدید پیمان می کنند ، تا دریابیدشان و در خیل مشتاقان و سربازانتان جایشان دهید. دست رد بر سینه هایمان نزنید که امروز و هر روز مهمان شماییم و چشم امیدمان به کرامتتان...»

سازمان یاران امام مهدی(عج)

به گزارش شیرازه، جهان نوشت: یاران امام عصر - ارواحنا له الفداء - به چند گروه تقسیم می شوند:

۱- یارانی که حضرت مهدی علیه السلام نهضت خود را با آنان آغاز می کند.

۲- یارانی که به برکت مَقدم بقیه اللَّه - ارواحنا فداه - از قبرها برمی خیزند.

۳- یارانی که همراه حضرت عیسی علیه السلام از آسمان فرود می آیند.(۱)


در ادامه به روایاتی دیگر از امامان معصوم علیهم السلام خواهیم پرداخت.

نقش ایرانیان در ظهور امام مهدی (عج)

ایرانیان را در زمان معصومین علیهم السلام با عناوین فرس، اعاجم، موالی، بنو الحمراء، قوم سلمان و چند عنوان دیگر می شناختند. در روایات، گاه از ایرانیان با عناوین اهل خراسان، اهل قم، اهل طالقان و دیگر شهرهای مشهور ایران در آن دوره یاد می کردند.

در روایات، از مردمی با عنوان «اهل مشرق» سخن گفته شده است که بنابر نظر بسیاری، منظور از آنها مردم ایران هستند.(۲)

در روایات آمده است: «بیشترین یاران مهدی آل محمّد علیهم السلام را ایرانیان تشکیل می دهند. بسیاری از یاران حضرت مهدی علیه السلام از اهالی مرو رود، مرو، طوس، مغان، جابروان، قومس، اصطخر، فاریاب، طالقان، سجستان، نیشابور، طبرستان، قم، گرگان، اهواز، سیراف، ری و کرمان هستند».(۳)

امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: «خوشا به حال طالقان! زیرا برای خداوند - عزّوجلّ - در آنجا گنج هایی ذخیره شده است که هرگز از جنس طلا و نقره نمی باشند. در آنجا مردانی هستند که خدا را به حق شناختند، و اینان یاران مهدی علیه السلام در آخر الزمان می باشند».(۴)

همچنین در روایات، درباره مردم طالقان آمده است: «این گنج ها دلاور مردانی هستند اهل جنگ و جهاد که شهادت در راه خدا را دوست می دارند و پیوسته ادّعا می کنند که خدا شهادت را روزی آنان قرار دهد، شعار خود را «یا لثارات الحسین» می دانند، خداوند به وسیله آنها امام حق را پیروز می گرداند».(۵)

فضیل بن یسار گوید:امام صادق علیه السّلام فرمود:ب راى او گنجى است در طالقان، كم از طلا و نقره نیست و پرچمى است كه از روزى كه پیچیده شده گشوده نشده است و مردانى كه گویى دل هاى آن ها قطعات آهن است،در ذات خدا شكى به آن راه پیدا نمى كند،سخت تر از سنگ مى باشند.اگر به كوه ها حمله برند،از جا مى كنند.با پرچم هایشان به شهرى نمى تازند مگر این كه آن را ویران سازند،مانند این است به اسبان عقاب هاى مرگ سوارند،زین اسب امام را دست مى مالند و با این كار طلب بركت مى نمایند.اطراف او را مى گیرند و با جان خود او را در جنگ ها از گزند نگه مى دارند و هرچه بخواهد كفایت مى كنند.شب ها نمى خوابند،در نمازشان براى آن ها زمزمه اى است مانند زمزمۀ زنبور عسل،شب زنده دارانند و بامدادان سوار بر اسبان خود(آمادۀ كارزار)راهبان شب و شیران روز هستند.آنان در اطاعت مولایشان فرمانبردارتر از كنیزان نسبت به مولاى خود هستند،مانند چراغ هاى روشنایى بخش و دل هایشان مانند قندیل هاى پرتوافكن مى باشد.آن ها از ترس خدا
هراسانند و خواستار شهادت هستند.آرزویشان كشته شدن در راه خداست.شعارشان «یالثارات الحسین»است.هرگاه راه روند،رعب و ترس یك ماه جلوتر از آن ها حركت مى كند.به سوى مولا با متانت مى روند.خداوند به وسیلۀ آن ها امام حق را یارى مى نماید.»(۶)

عفّان بصرى گوید: امام صادق علیه السّلام فرمود: آیا مى دانى چرا این شهر را قم نامیده شد؟! گفتم:خدا و رسولش و شما مى دانید.

فرمود:قم نامیده شد؛چون اهلش با قائم آل محمّد علیهم السّلام جمع مى شوند و با او قیام مى كنند و با(جنگیدن)با او از خود استقامت به خرج مى دهند و به او كمك مى كنند.(۷)

از امام صادق علیه السلام سؤال شد: منظور از آیه «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شدیدٍ»(سوره اسراء/آیه ۵) چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمود: «هم واللَّه أهل قم، هم واللَّه أهل قم. هم واللَّه أهل قم».(۸)

«علم... از کوفه رخت برمی بندد و از شهری بنام قم آشکار می شود و آن سامان معدن فضل و دانش می گردد به نحویکه در زمین کسی در استضعاف فکری بسر نمی برد... و این قضایا نزدیک ظهور قائم ما به وقوع می پیوندد. خداوند سبحان ، قم و اهلش را برای رساندن پیام اسلام ، قائم مقام حضرت حجت می گرداند. اگر چنین نشود، زمین اهل خودش را فرو می برد و در زمین حجتی باقی نمی ماند، دانش از این شهر به شرق و غرب جهان منتشر می گردد، بدین سان بر مردم اتمام حجت می شود و یکی باقی نمی ماند که دین و دانش به وی نرسیده باشد . آنگاه قائم (علیه السلام ) ظهور می کند و ظهور وی باعث خشم و غضب خداوند بر بندگان می شود. زیرا خداوند از بندگانش انتقام نمی گیرد مگر بعد از آنکه وجود مقدس حضرت حجت را انکار نمایند. (۹)

از این روایت ، چند امر روشن می شود:

الف- اینکه نقش مذهبی شهر کوفه در دانش و پیروی از اهل بیت (علیه السلام ) نقشی مهم و بزرگ بوده ، اما در آستانه ظهور حضرت مهدی (علیه السلام ) مضمحل شده و از بین می رود، البته کوفه شامل نجف نیز می شود. زیرا نام اصلی آن نجف کوفه بوده است .بلکه گاهی مراد از کوفه عراق عنوان شده است .اما نقش مذهبی شهر قم همچنان ادامه دارد و نزدیک ظهور حضرت از عظمت بیشتری برخوردار می گردد.

ب- نقش برجسته اعتقادی و ایدئولوژیکی شهر مقدس قم ، در آن زمان مخصوص ایران و یا شیعیان تنها نیست . بلکه نقشی است جهانی که حتی غیر مسلمان را نیز در بر می گیرد «و یکی باقی نمی ماند که دین و دانش به وی نرسیده باشد.»این بدان معنا نیست که دانش و مذهب ، از این شهر به فرد فرد مردم جهان می رسد، بلکه بدین معناست که ندای اسلام و مطرح شدن آن ، طوری به جهانیان می رسد که اگر کسی سعی در دست یابی به مقررات و دستورات اسلام داشته باشد، برای وی امکان پذیر خواهد بود.

ج- این نقش بزرگ فرهنگی ، سبب کینه توزی و دشمنی استکبار جهانی نسبت به این [مردم ]می گردد، یعنی نسبت به مطرح شدن اسلام از این شهر، این دشمنی با اسلام علت انتقام گرفتن خداوند از مستکبران ، بدست توانای حضرت مهدی (علیه السلام ) می شود، چرا که با این دشمنی حجت بر مردم تمام شده است و ایجاد گرفتاری توسط دشمنان ، از جنبه جهل آنان نسبت به اسلام نیست ، بلکه دشمنی و خصومت آنان ، صرفا کینه توزی و مخالفت با اسلام می باشد.(۱۰)

در روایات از قشون شعیب بن صالح و هاشمى خراسانى كه در مصادر شیعه و سنّى از آن فراوان یاد شده و در ارتش امام علیه السّلام اثرات مثبت و مهمى خواهند داشت.

حضرت على علیه السّلام فرمود: زمانى كه سپاه سفیانى به طرف كوفه حركت مى كند، دنبال اهل خراسان براى جنگ مى فرستد و اهل خراسان براى یارى«مهدى»علیه السّلام با پرچم هاى سیاه قیام كرده و به فرماندهى«شعیب بن صالح»با سپاه سفیانى در محل استخر(مسجد سلیمان)روبه رو شده و جنگ بزرگى رخ مى دهد كه خراسانى ها فاتحانه سپاه سفیانى را شكست مى دهند،در آن هنگام است كه مردم آرزوى ظهور حضرت«مهدى»علیه السّلام را كنند و او را مى طلبند.(۱۱)

هم چنین فرمود:پرچم هاى سیاه براى جنگ با سفیانى قیام مى كنند و در میان آن ها جوانى از بنى هاشم است كه در كتف چپ او خالى دیده مى شود.پیشرو آن پرچم ها مردى از بنى تمیم بوده كه«شعیب بن صالح»نامیده مى شود و سپاه سفیانى را فرارى مى دهد.(۱۲)


منابع:
۱- بامداد بشریت، محمد جواد طبسی،بخش ۸ ،پ۴۲
۲- همان صص۵۲-۵۱
۳- همان ص۵۳ به نقل از دلائل الإمامة، ص ۳۱۴
۴-سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ص ۳۸۳به نقل از بحار الأنوار:٨٧/۵١ ب ١ ح ٣٨ به نقل كشف الغمّة:از كفایة الطّالب باب ۵؛ینابیع المودة:١۶٧/٣ ب ٩۴ از غایة المرام؛المغربى:ص۵٨٠
۵- بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷
۶- سیمای جهان در عصرامام زمان (عج) به نقل از بحار الأنوار:٣٠٧/۵٢ ب ٢۶ ح ٨٢؛بشارة الإسلام:ص ٢٢۵؛الزام النّاصب:ص ٢٢٧؛یوم الخلاص:ص ٢٢٣
۷- همان ص۳۸۳ به نقل از بحار الأنوار:٢۴٣/۶۰ص ۲۱۶ ح۳۸
۸- بامداد بشریت ص۵۴ به نقل از بحار ج۶۰ ص۲۱۶
۹- عصر ظهور صص ۲۲۸-۲۲۷ به نقل از بحار ج۶۰ ص ۲۱۳
۱۰- عصر ظهور ، علی الکورانی ص ۲۲۸
۱۱- سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ص۳۸۸به نقل از عقدالدرر ص۱۲۷
۱۲- همان به نقل از جمع الجوامع:١٠٣/٢