انواع «درآمد پولی» شامل درآمد از مزد و حقوق (بخش دولتی، خصوصی و تعاونی)، درآمد از مشاغل آزاد (کشاورزی و غیرکشاورزی)، درآمدهای متفرقه و درآمد حاصل از فروش کالای دسته دوم می‌شود.

«درآمد غیرپولی» نیز شامل چند مورد از جمله ارزش اجاری مسکن شخصی خانوار است. در واقع بخشی از این درآمد غیرپولی مربوط به هزینه نکردن خانوار برای اجاره مسکن است که آنها با داشتن مسکن شخصی توانسته‌اند این درآمد را به نوعی کسب کنند. مثلا خانوار دارای یک مسکن 150 میلیون تومانی دیگر لازم نیست ماهانه اجاره چند میلیونی بابت مسکن خود پرداخت کند.

بخش دیگر درآمدهای غیرپولی خانوار ایرانی تولید برای مصرف در خانه است. در واقع مثلا اگر زن یک خانواده ماستی در خانه تولید می‌کند از پرداخت هزینه خرید یک ماست جلوگیری کرده است. یا با طبخ غذا در خانه از پرداخت هزینه غذای آماده جلوگیری می‌شود.

سومین مصداق درآمدهای غیرپولی خانوار، کالاها و خدماتی است که در برابر مزد خود دریافت می‌کنند. مثلا مرد یک خانواده در قبال کاری که برای کسی انجام می‌دهد از او برنج یا محصول یا کالای دیگری دریافت کند.

گزارش بانک مرکزی حکایت از آن دارد که متوسط هزینه ناخالص یک خانوار شهری استان فارس در سال 93 برابر با 335 میلیون و 990 هزار ریال است که با توجه به اینکه در سال 92 این رقم 290 میلیون و 855 هزار ریال بوده است افزایش 15.5 درصدی هزینه ناخالص سالانه خانوار شهری این استان را نشان می‌دهد.

در سال 92 متوسط درآمد پولی و غیرپولی ناخالص سالانه یک خانوار شهری استان فارس نیز 266 میلیون و 395 هزار ریال بوده که این رقم در سال گذشته با 15.02 افزایش به 306 میلیون و 429 هزار ریال رسیده است.

نگاه کلی به آمار درآمد و هزینه خانوار شهری استان فارس نشان می‌دهد که متوسط درآمد ناخالص خانوارهای شهری این استان  از متوسط هزینه  آنها کمتر است. به طوری که در سال گذشته هر خانوار شهری برای تامین هزینه‌های خود با حدود 3 میلیون تومان کسری درآمد مواجه بوده است.

از کل هزینه‌های خانوار شهری استان فارس در سال 93 «مسکن، آب، برق و گاز و سایر سوخت‌ها» با سهم 33.4 و هزینه 112 میلیون و 386 هزار ریال و بعد از آن گروه «خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها» با سهم 23.2 درصد و هزینه 78 میلیون و 22 هزار ریال بیشترین هزینه خانوار را به خود اختصاص داده است. در سال 92 نیز سهم «مسکن، آب، برق و گاز و سایر سوخت‌ها» با اندکی تفاوت 33.3 درصد و سهم خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها 24.8 درصد اعلام شده است.

هزینه «مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت‌ها» و «خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها» خانوار شهری استان فارس در سال گذشته به ترتیب 16.5 و 7.9 درصد نسبت به سال 92 افزایش داشته است. در آمار کشوری نیز «مسکن، آب، برق و گاز و سایر سوخت‌ها» با 33.4 درصد و «خوارکی‌ها و آشامیدنی‌ها» با 24.6 درصد بیشترین سهم را در سبد هزینه خانوار دارند.

منابع تامین درآمد خانوارهای شهری استان فارس نشان می‌دهد که 69.1 درصد درآمد خانوار مربوط به درآمد پولی و مابقی مربوط به درآمد غیرپولی است. در بین درآمدهای پولی نیز 25 درصد درآمد خانوارها از درآمدهای متفرقه، 17.1 درصد از مشاغل آزاد غیرکشاورزی 13.5 درصد از مزد و حقوق بخش خصوصی و 8.8 درصد از مزد و حقوق بخش دولتی و عمومی تامین شده است.  

در بین درآمدهای پولی خانوار شهری استان فارس درآمد مشاغل آزاد غیرکشاورزی 22.9 درصد، درآمد مزد و حقوق بخش دولتی و عمومی 19.3 درصد، درآمد متفرقه 15.3 درصد و درآمد مزد و حقوق بخش خصوصی 7.9 درصد نسبت به سال 92 افزایش داشته است.در بین درآمدهای غیرپولی نیز بیشترین سهم به ارزش اجاری مسکن شخصی (مالک نشین) اختصاص داشته است که معادل 23.4 درصد از کل درآمدهای پولی و غیرپولی خانوارهای شهری استان فارس است.

درآمد پولی خانوار  شهری استان فارس در سال گذشته 42.3 درصد نسبت به سال 92 افزایش یافته است اما در مقابل درآمد غیرپولی 27.2 درصد کاهش داشته است. این در حالی است که میزان درآمد پولی و غیرپولی خانوار شهری کشور در سال گذشته به ترتیب 14.1 و 11.5 درصد نسبت به سال 92 افزایش داشته است.

هر چند متوسط هزینه و درآمد خانوارهای شهری کشور به تفکیک استان‌ها سالانه اعلام می‌شود اما در یک جامعه ناهمگون مانند ایران که هر بخشی از آن از نظر توسعه‌یافتگی با بخش دیگر متفاوت است نمی‌توان میانگین محاسبات را مبنا قرار داد چون در این حالت بخش بسیار زیادی از اطلاعات از بین می‌رود و نادیده گرفته می‌شود.

در کشور ایران تعداد بسیاری شهر کوچک وجود دارد با جمعیت چند هزارنفری و در مقابل کلانشهرهایی با جمعیت چندمیلیونی که هزینه‌های زندگی در آن به‌شدت متغیر است. دستمزدها نیز در نواحی مختلف متفاوت است. بنابراین چنین آمارهایی نمی‌تواند تصویر درستی از وضع معیشت خانوارها به مخاطب ارائه کند.