رئیس انجمن سنگبری‌ های استان فارس عمده‌ ترین دلیل رکود بازار سنگبری‌ ها را رکود در ساخت و ساز می‌ داند و می‌ گوید: در سال گذشته صدور پروانه ساختمانی 59 درصد کاهش یافت و همین امر سبب رکود در کسب ‌کار سنگبری‌ ها شده است.

وی ادامه کار واحد‌های سنگبری استان فارس را به این شکل، مقرون به صرفه نمی‌ داند و می‌افزاید: واحد‌های سنگبری که فعال هستند در حال حاضر با ضرر و زیان کار می‌کنند و برای اینکه چرخ تولید واحدشان بچرخد، ادامه فعالیت می‌دهند.

فصیحی با اشاره به مشکلات واحدهای سنگبری در پرداخت هزینه برق، بیمه کارگران، مالیات بر ارزش افزوده و غیره می‌ گوید: فروش محصولات ما به صورت غیرنقدی و اعتباری توسط چک انجام می‌شود اما هزینه‌های جانبی باید به صورت نقدی پرداخت شود که مشکلات فراوانی را برای واحدهای سنگبری به وجود آورده است.

وی با اشاره به عدم‌ تمایل بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات به سنگبری‌ های این استان می‌افزاید: از آنجا که بیشتر واحدهای تولیدی ما با مشکل چک برگشتی مواجه هستند بانک‌ ها نیز تمایلی به پرداخت تسهیلات به واحدهای مشکل‌ دار ندارند و ترجیح می‌دهند سپرده خود را در اختیار امور خدماتی و بازرگانی قرار دهند.

این در حالی است رئیس انجمن سنگبری‌های استان فارس، در زمان اوج اختلافات سنگبری ها با سازمان امور مالیاتی، معتقد بود: علت اصلی تعطیلی واحدهای سنگبری افزایش مالیات بر ارزش افزوده است.

با این حال، علی همتی، رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان فارس، مشکل رکود بازار سنگ و سنگبری های استان را ضعف در تکنولوژی می داند. وی چندی پیش با اشاره به ظرفیت بالای 125 معدن فعال استان فارس در تولید سنگ خام گفته بود: سهم فارس در صادرات سنگ ساختمانی باید 700 هزار تن معادل 142 میلیون دلار باشد اما به ‌دلیل عدم بهره‌ مندی واحدهای سنگبری از تکنولوژهای برتر و رقابتی، این سهم در سال گذشته 54 هزار تن معادل 11 میلیون دلار بوده است.

بی تردید سنگ های تزیینی یکی از مزیت های استان فارس به شمار می رود که می تواند ضمن اشتغال زایی پایدار و مطلوب، با صادرات آن به خارج از کشور، ارزی آوری مناسبی نیز داشته باشد اما متاسفانه مثل بعضی دیگر از مزیت های استان، توجه چندانی به آن نمی شود. البته نباید فراموش کرد وضعیت فعالیت سنگبری ها به عنوان واحدهای صنعتی، تابع وضعیت اقتصادی کشور و رکود بی سابقه فعلی است و حل مشکل مالیاتی و پرداخت تسهیلات و اقدامی از این دست مُسکن هایی هستند که چند صباحی می تواند آرام بخش باشد و دیر یا زود واحدهای صنعتی بابت موضوع دیگری فریاد کمک سر می دهند.

واقعیت این است تا وقتی چرخ بزرگ اقتصاد به حرکت در نیاید، توابع آن نیز تحرکی نخواهند داشت. وقتی نگاه به اقتصاد کشور، مقطعی و برون زای درون گرا باشد، شعارهای پسابرجامی هم نه تنها چرخ اقتصاد را به حرکت نمی آورد، که تکان نمی دهد، از طرفی باعث بالا رفتن توقعات مردمی نیز می شود.