اجنبی را از مملکت بیرون کنید؛ وقتی شیرازی‌ها در سال۴۲ پرچم اسراییل را پاره می‌کردند

گزاره ای که در سالهای پس از انقلاب بارها از سوی مخالفین نظام بر روی آن تاکید و اصرار شده این است که مخالفت با آمریکا و اسراییل نه یک باور انسانی و دینی که زایده ی تلقی خاص انقلاب اسلامی و مسئولین آن از اسلام است.

چرا وقتی همه ی دنیا اسراییل را به رسمیت می شناسد ما آن را به رسمیت نشناسیم؟ و چرا فقط ما باید مقابل آمریکا قد علم کنیم؟

جدای از غلط و غیرواقعی بودن، این گزاره ها با بسیاری از واقعیات تاریخی در تعارض است. اسناد و اقوال معتبر تاریخی بخصوص در ایران پیش از انقلاب نشان می دهد که نه تنها ضدیت با آمریکا و اسراییل، با انقلاب اسلامی متولد نشده که مردم ایران و بسیاری از کشورهای جهان بخاطر بعد انسانی و مقابله با وحشی گری افسارگسیخته ی دولت آمریکا و صهیونیست ها از همان دوران پیش از انقلاب فعالیت های ضدآمریکایی و ضداسراییلی شدید و غلیظی داشته اند.

در این نوشتار می خواهیم به فعالیت هایی که مردم شیراز در دوران پیش از انقلاب علیه آمریکایی ها و اسراییلی ها انجام میداده اند بپردازیم:

اولین سند از مقابله ی مردم شیراز با آمریکایی ها به سال1331 باز میگردد. در این روز طرفداران حزب ایران با برپایی جلسه ای سخنرانی تحت عنوان «اجنبی را از میهن برانید» به حضور آمریکایی ها در شیراز اعتراض کردند.

«آمریکایی‌ها به نام اصل چهار ترومن در تمام شهرهای ایران حتی دهات شبکه‌ی جاسوسی دایر نموده‌اند. برای ما، آنها اجنبی هستند باید آنها را از میهن بیرون كرد» چند روز بعد هم تعدادی از اهالی شیراز علیه کارمندان آمریکایی اصل چهار شعار داده که باعث دستگیری چهار نفر شد. این نوع شعارها و مقابله با آمریکایی تا مدت ها بعد ادامه داشت بطوریکه چند ماه بعد معاون نخست وزیر به وزیر کشور دستور داد تا برای حفاظت از آمریکایی های ساکن شیراز، ارتش به کمک آمده و از آمریکایی ها حمایت و حفاظت کند. این دستور پیرو اعتراضات دانشجویان دانشکده ی پزشکی به آمریکایی های ساکن شیراز، صادر شده بود. 

مخالفت مردم با حضور آمریکایی تا سالها در شیراز ادامه داشت. سال40 وقتی در سی و یکم اردیبهشت کنفرانس کمیسیون بهداشت پیمان سنتو در دانشگاه شیراز برگزار شد، صدها نفر از دانشجویان علیه حضور آمریکایی ها و انگلیسی ها تظاهراتی ترتیب داده و با پخش اعلامیه تقاضای تسریع در ختم جلسات کنفرانس را نمودند. گزارش این واقعه در روزنامه ی البيان بغداد آورده شد. دانشجویان در این اعلامیه که به زبان انگلیسی تهیه شده و در اختیار نمایندگان خارجی شرکت کننده در کنفرانس قرار می گیرد، دو نکته ی مخالفت ملت ایران با پیمان سنتو و نیز نفی نمایندگی دولت ایران از ملت را متذکر می شوند. این اعتراضات آنقدر برای رژیم شاه پرهزینه بود که کمتر از یک هفته بعد وزیر دربار شاهنشاهی [حسین علاء] در مکاتبه با نخست وزیر نسبت به «ناراحتی میهمانان کنفرانس سنتو از بی ادبی و فضاحت دانشجویان و لزوم جلوگیری فوری از پیشامدهای سوء» دستور داد تا هرچه زودتر یک استاندار مقتدر و لایق به شیراز اعزام شود تا از این اقدامات مضره، که موجب ریختن آبروی کشور و مخالفت با سیاست دولت است، جدا جلوگیری به عمل آید.

این اعتراضات بصورت جسته و گریخته ادامه یافت. شیرازی‌ها دل‌ِ خوشی از حضور آمریکایی‌ها در شهرشان نداشتند. رفتارهای آمریکایی‌های حاضر در شیراز آنقدر خارج از عرف و شئونات بود که حتی صدای زن دکتر فرهنگ مهر را هم درآورده بود. او که فردی زرتشتی بود به مقامات کنسولگری ایران از رفتارهای آمریکایی‌های ساکن شیراز گلایه می‌کند.

 اوج احساسات ضدآمریکایی مردم در سال57 بروز میکند. این روزها شعارهای مردم در شهرهای مختلف، علاوه بر شاه، آمریکا را هم مورد اصابت قرار می‌دهد. مردم در تهران شعار «بعد از شاه، نوبت آمریکاست» می‌دهند . در شیراز هم مردم روز دوم بهمن57 روبروی کنسولگری آمریکا در خیابان ارم جمع شده و شعار: یانکی! گو هوم (آمریکایی! به خانه ات برگرد) سر می‌دهند.

در 21شهریور57 مردم در راه‌پیمایی خود علاوه بر تصاویر امام خمینی(ره) پلاکاردهایی در دست داشتند که در آن نوشته شده بود: «ما خواهان بیرون رفتن آمریکا از ایران هستیم».

روزنامه‌ی پارس در 30آذر57 در گزارشی می‌نویسد: «طی هفته‌های اخیر گروهی از آمریکایی‌های مقیم شیراز، خاک این شهر را ترک کرده و به آمریکا بازگشتند. این عده غالبا در کارخانه‌ی الکترونیک دانشگاه پهلوی و موسسات ملی سرگرم کار بودند. گفته می‌شود بطور کلی تاکنون 20هزار نفر از آمریکایی‌های مقیم شهرهای ایران، خاک کشور را ترک گفته‌اند.»

اوضاع بحرانی و شیوع احساسات ضدآمریکایی باعث می‌شود، 8 دی ماه، کنسولگری آمریکا در شیراز در گزارشی در تشریح وقایع روزهای گذشته‌ی‌ شیراز، خبر از خروج تعداد بیشتری از آمریکایی های حاضر در شیراز دهد: «کمپانی گرومن(شرکت فناوری هوافضای آمریکاییِ فعال در زمینه طراحی و ساخت هواپیماهای نظامی) در شیراز تصمیم گرفته است که کارمندانش را به حداقل لازم کاهش دهد و افراد باقی‌مانده را به پایگاه هوایی انتقال دهد .»

روز 21دی ماه 57 ولی اتفاق عجیب‌تری می‌افتد. در این روز همزمان با برداشته شدن حکومت نظامي‌، مردم شیراز بعد از یک راهپیمایی بزرگ به کنسولگري آمريکا حمله کردند و پرچم آمريکا را پايين آورده و قسمتي از ساختمان آن را به آتش کشيدند.

ضدیت مردم شیراز با اسراییلی ها هم مانند آمریکا بروز و ظهور بسیاری داشت. هر چند حکومت پهلوی از نمادهای حمایت از اسراییل کمتر در انظار استفاده میکرد ولی با همان نمادها هم بشدت برخورد میشد.

در سال 42 وقتی شاه به شیراز سفرکرد، برای خیر مقدم شاه در چهارراه حافظیه پرچم اسرائیل نصب شد، که مردم در همان شب آن را با چاقو از بین بردند.  این کنش و واکنش ها ادامه یافت تا در سال 46 و در ماجرای جنگ اعراب و اسراییل، حکومت پهلوی بار دیگر از اسرائیل حمایت کرد. این امر باعث شد آیت الله محلاتی، صهیونیست¬ها را دشمن اسلام دانست.  در ماه مبارک رمضان 1351 هم آیت الله محلاتی پس از تشریح اوضاع لبنان و وضعیت اسفبار شیعیان آنجا، با معرفی شماره حسابی لزوم واریز هزینه فطریه¬ها در جهت کمک به مسلمانان لبنانی را مورد اشاره قرار داد. 

در جنگ بعدی اعراب با اسرائیل که شش سال بعد در سال57 اتفاق افتاد نیز از حمایت های شاه ایران از اسرائیل کاسته نشد.  برای همین باز هم آیت الله محلاتی با صدور بیانیه ای اعلام کرد: «باز اسرائیل (این پایگاه امپریالیسم ) با حمله سبعانه خود عده کثیری از برادران مجاهد و شیعیان لبنانی وفلسطینی ما را به خاک و خون کشیده و بسیاری از آنان را آواره و بیخانمان نموده است.» و ضمن وحشیانه و ناجوانمردانه خواندن این حملات، قلوب عالم انسانیت به ویژه مسلمین جهان را جریحه دار دید. از همین روی بر عموم مسلمین واجب دانست که به یاری مظلومان شجاع و مبارز لبنانی شتافته و با بذل مال بار دیگر همبستگی خود با شیعیان لبنانی را ابراز کنند.