به گزارش شیرازه، اسماعیل عباس‌زاده اظهار داشت: در ۲ ماه ابتدای امسال ۲۹ تن فرش به ارزش ۶۴۸ هزار و ۲۶۶ دلار از فارس به کشورهای خارجی صادر شد، در حالی که در مدت مشابه سال قبل ۴۳ تن فرش به ارزش ۷۳۷ هزار دلار از این استان صادر شده بود.

به گفته وی این میزان صادرات نسبت به سال قبل از لحاظ وزن کاهش ۳۳ درصدی و از لحاظ ارزش کاهش ۱۲ درصدی دارد.

عباس‌زاده عمده‌ترین دلایل کاهش صادرات فرش از فارس را نوع آب مصرفی این استان برای شست و شوی قالی دانست و گفت: فرش‌های صادراتی باید قبل از حمل به کشورهای دیگر شست و شو شود که به دلیل آنکه آب‌های مصرفی این استان حاوی املاحی از جمله نمک است، باعث کاهش کیفیت فرش‌های صادراتی می‌شود.

وی گفت: صادرکنندگان استان هم برای جلوگیری از این معضل فرش‌های خود را به تهران منتقل کرده و بعد از شست و شو در کارخانجات قالی‌شویی آن شهر، دیگر آن را به فارس انتقال نمی‌دهند و از تهران اقدام به صادرات آن می‌کنند.

معاون امور گمرکی گمرکات فارس عمده خریداران فرش‌های صادراتی این استان را آلمان و کشورهای حوزه خلیج فارس دانست و گفت: سال قبل ۶۰۷ تن فرش به ارزش ۱۹ میلیون و ۲۵۵ هزار و ۹۸۹ دلار صادر شد که این رقم نسبت به سال قبل از آن یعنی سال ۸۹ از لحاظ وزن رشد ۳۰ درصدی و از لحاظ ارزشی رشد ۲۱ درصدی داشت.

معاون امور گمرکی گمرکات فارس درحالی از آب نمک دار شیراز به عنوان عامل کاهش صادرات فرش دستباف یادمیکند که ایشان از مشکلات حوزه فرش دستباف وبافندگان ان کوچکترین اطلاعی ندارند.

نگاهی دیگر به هنر فرش بافی در استان فارس

به گزارش شیرازه استان فارس به دلیل شرایطی اقلیمی و جغرافیایی مناسب طی سالیان گذشته با تکیه بر هنر روستاییان و عشایر منطقه همواره به عنوان یکی از استانهای دارای هنر در فرش دستباف شناخته شده و از آنجایی که این استان از لحاظ تعداد جمعیت عشایری و روستایی درکشور رتبه برتر را دارد در این بحث نیز به راحتی بخش زیادی از تولیدات فرش دستباف را به خود اختصاص داد.

دیر زمانی نمی شود که اگر در هر خانه روستایی حضور پیدا می کردیم نشانی از دار قالی بود و زنان و دختران روستایی هنر خود را در رنگهای تار و پود قالی نمایش می دادند.

اما چنین هنرنمایی در اکثر مواقع به ضرر بافندگان بود زیرا حضور چندین ساعته و یا شبانه روزی آنها در مکانهای نم دار و نزدیک بودن به نخ های رنگ شده و تنفس هوا در چنین مکانهایی باعث بروز ناراحتی های تنفسی و حتی بیماری سل برای بافندگان جوان می شد که بدلیل ناتوانی مالی، اکثر بافندگان با همین مریضیها دست و پنجه نرم کردند.

تمامی این مشکلات و مریضی ها باعث نشد که این هنر موروثی از میان قالیبافان خارج شود و تا همین چند سال پیش هم در این استان شاهد حضور پر رنگ آنها بودیم که هرچند دستمزد اندکی دریافت می کردند اما بازهم هنر خود را برای حضور در دنیای داخل و خارج به عرصه ظهور می رساندند.

اما زندگی ماشینی در فرش خانه های مردم هم تاثیر گذار بود و مردم به جای اینکه از فرش اصیل ایرانی استفاده کنند اندک اندک به سمت استفاده از قالیها ماشینی با طرح ها و رنگهای مختلف و از طرفی قیمت کمتر نسبت به قالی دستباف روی آوردند تا جایی که به دلیل کاهش استقبال مردم از خرید قالی دستباف این هنر اصیل ایرانی و فارسی در حال فراموشی است و تنها گروه اندکی تمایل خود را به تولید قالی دستبا ف حفظ کرده اند که تولیدات آنها نیز اکثرا برای صادرات به دیگر کشور مورد استفاده قرار می گیرد.

اکنون تنها یک سوم دارهای قالی در استان فارس پا بر جا مانده و مابقی به دلایل مختلف دارهای خود را جمع کرده اند و به سمت کارهای دیگر رو آورده اند.

رکود بازارهای جهانی، بالا بودن قیمت تمام شده فرش استان در مقایسه با دیگر رقبا و مشکلات حمل‌ونقل از جمله نبود پروازهای صادراتی، نداشتن قالیشویی صادراتی در استان، ندادن اعتبار مالی به صادرکنندگان برای شرکت در نمایشگاه‌ها، به ثبت نرسیدن طرح‌ها و نقش‌های فرش فارس در بازارهای جهانی از مشکلات عدیده این هنرصنعت دراستان فارس است.

چاره چیست؟

داشتن طرح‌های نوین، در نظر گرفتن سلیقه بازار جهانی در بافت، حمایت‌های دولت در اعطای تسهیلات کم‌بهره به بافندگان و شرکت‌های بافنده فرش و همچنین تبلیغات جهانی و برگزاری دوره‌های آموزشی برای بافندگان فرش برای آشنا کردن آنان با بافت صادراتی، راه‌اندازی پایانه صادرات فرش به همراه تبلیغات به منظور بازاریابی برای صدور این هنر اصیل میتواند افزون بر سود اقتصادی، باعث معرفی تاریخ، فرهنگ و هنر ایرانیان نیز باشد.