شیرازه

نمی‌دانم از کدام دغدغه روابط‌عمومی بنویسم: حفظ استقلالش، کمبود نیروی انسانی، کمبود امکانات سمعی و بصری و سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، اضافه‌کار، درگیری شبانه‌روزیش، همیشه برخط بودن و پاسخ‌گو بودنش، تلاش برای ایجاد و حفظ جایگاهش، بی‌سرو سامانی و بی‌صاحبیش و ... . نمی‌دانم.

من یار مهربانم؛ همه‌ ما این شعر را در سال‌های آغازین تحصیلمان خوانده‌ایم و به خاطر سپرده‌ایم و بعدها، بارها و بارها تکرارش کرده‌ایم. خواندیمش که بیاموزیم و ایمان بیاوریم به کتاب تا همدم روزان و شبانمان باشد و التیام‌بخش دردهایمان.