شیرازه؛ یک تجمع دیگر در شیراز؛ این بار اما متفاوت؛ ناله از سر بی آبی بود. کشاورزانی که خشکسالی امانشان را بریده و دلشان را از غصه و دلشوری و نگرانی انبار کرده با صورت ‌هایی سوخته از هرم آفتاب داغ و دستانی پینه بسته خود را به استانداری فارس رساندند تا با تدبیر نماینده دولت در استان، قبل از رسیدن فصل برداشت، رنگ از رخ گندم‌های سبز شده و سر برآورده از خاک، نپرد.

آن ها هنوز داغ سال گذشته را در سینه داشتند و از این که امسال نیز مبادا بذر بکارند و حسرت درو کنند، دلشان ریش ریش می شد. چند روز پیش، تعدادی از کشاورزان حوزه آبخور سد درودزن و رودخانه کر در اعتراض به عدم تخصیص آب از این سد ابتدا جلوی استانداری تجمع کردند و سپس در دفتر فرج ا... رجبی نماینده مردم شیراز در مجلس جمع شده و خواستار رسیدگی به مطالباتشان شدند.

اتفاقی که سال گذشته نیز چنین روزهایی افتاد و در نتیجه هزاران تن گندم کشاورزان این منطقه خشک و نابود شد. امسال اگرچه باران بیشتر از پارسال بارید اما لب ‌های ترک خورده زمین، همچنان از تداوم تشنگی حکایت دارد. مسئولان آب منطقه ای فارس مانند سال گذشته می گویند؛ آب سد درودزن حتی به اندازه آب شرب شیراز نیست چه برسد به این که آب برای کشاورزی رها شود. متولیان آب استان همچنین می گویند؛ قبل از فصل کشت هشدار داده ایم که درودزن آبی برای شما نخواهد داشت. گندمکاران که کاری جز کشت و کار بلد نیستند بازهم مسیر هر ساله رفتند و گندم کاشتند و چشم آسمان هم خوب بارانی شد اما این روزها ساقه های گندم زارها سخت تشنه هستند و کشاورزان در جستجوی آّب.

کشاورزان گندمکار در راستای مطالبه حقابه خود، مسئولان آب فارس را به بی عدالتی در توزیع آب و بی تدبیری در پلمب چاه های غیرمجاز متهم می کنند. آن ها معتقدند؛ اگر قرار است هیچ کشتی در این مناطق به دلیل نبود آب انجام نشود همه موافقیم به شرطی که هیچ کدام از مناطق حوضه آبخور سد درود زن کشت انجام نشود، اما اگر آبی هست باید عادلانه بین تمام کشاورزان این حوضه آبخور توزیع شود.

چرا بالادست سد درودزن، صدها چاه غیرمجاز شبانه روز در حال مکیدن سرچشمه های رودخانه کر و سد هستند و افراد و سازمان هایی که پشتشان گرم است آزادانه هر چه دلشان بخواهد می کارند؟ این سوال دیگر گندمکاران است. چرا جلوی فعالیت این چاه ها گرفته نمی شود؟ چرا چاه هایی که پارسال توسط سازمان آب منطقه اي پر شد امسال همان چاه ها مجددا تخليه شد و از آن ها آب برداشت مي شود؟

عجیب آن که، عده ای چنان قدرتی یافته اند که ظاهرا آب منطقه ای فارس هم از پس آن ها برنمی آید و کسی نمی تواند مانع کشت و کارشان شود؟!

سال ها پیش، کشاورزان اطراف سد زمین خود را داوطلبانه به سازمان آب فروختند اما بعد مستاجر اداره آب شدند تا در زمین هایی که روزگاری فروخته بودند کشاورزی کنند. سازمان آب ظاهرا تا 10 سال پیش زمین های اطراف سد را به طور قراردادی اجاره می داده اما حالا مدعی است به دلیل خشکسالی، راضی به کشت شدن این زمین ها نیست و اگر کشتی صورت می گیرد اجاره نشینان سابق تصرف عدوانی کرده اند! حسین صالح جهرمی معاون آب منطقه ای فارس، مالکیت این سازمان بر چاه های اطراف سد را رد می کند و  می گوید: «ما مواضع خود را درباره این زمین‌ها در نامه‌های مکتوب به استانداری و منابع طبیعی اعلام کردیم و گفتیم اصلاً تمایلی نداریم که در این زمین‌ها کشت شود. اما چاره مردم را نمی‌کنیم که کشت نکنند به مسئولین مربوطه اعلام کردیم هر کار از دستتان برمی آید انجام دهید تا در این زمین‌ها کشت نشود.» سوال اینجاست چگونه ممکن است سازمان آب از کسانی که زمین هایش را تصرف عدوانی کرده و غیرقانونی و غیرمجاز چاه می کند و کشت و کار می کند نتواند شکایت کند و جلو آن ها را بگیرد؟ چطور سازمان آب که صاحب زمین است از پس متصرفان برنمی آید؟

قطعا همه مسئولان فارس به خصوص آن هایی که روزی در این خصوص مسئولیت مستقیم داشتند و اکنون در استانداری بر جایگاه مدعی نشسته اند در تک تک چاه ‌هایی که حفر شد مقصر هستند. اگر سفارش مسئولان پشت سر چاه‌های عمیق نباشد احتمال اینکه چاهی مجوز بگیرد، خیلی کم است؛ نمی ‌توان به همین راحتی چاه زد، کافیست امتحان کنید!

با ادامه فعالیت چاه های نورچشمی و تداوم خشکسالی، فاتحه کشاورزی در پایین دست سد درودزن را باید خواند به خصوص این که خط دوم آبرسانی از این سد به شهر شیراز در حال مراحل نهایی است و دریچه درودزن دیگر باز نخواهد شد.

اما تمام حرف کشاورزان این است؛ می دانیم با شعار و ازدحام آبی از آسمان نازل نمی شود. ولی اگر دغدغه تشنگی فرزندانمان را در آینده دارید ما همین حالا داریم از گرسنگی می ‌میریم.