به گزارش شیرازه،  جعفر قادری در یادداشتی با عنوان اولین مناظره ریاست جمهوری و انکار برخی واقعیتها نوشت:

1- در این مناظره اقای روحانی به ارتقاء رتبه ایران از 151 به 120 در شاخص فضای کسب و کار در دولت یازدهم اشاره کردند و این ارتقاء رتبه را به عنوان نکته مثبتی در جهت بهبود و شروع کسب و کار دانستند. به استناد گزارش مرکز پژوهشها و گواهی اینجانب به عنوان عضو هیات مقررات زدائی، دولت در جهت ارتقاء شاخص کاری انجام نداده است.

تنها تلاش دولت در اصلاح اطلاعات غلطی که به مرکز اندازه گیری شاخص ارسال می‌شد باعث شد تا در سال اول استقرار دولت این شاخص از 151 به 118 ارتقآء یابد. در سالهای اخیر به علت عدم انجام فعالیت مناسب برای مقررات زدائی این رتبه دو پله بدتر شده است.

ارتقاء این رتبه در ابتدای شروع کار دولت و بدتر شدن آن در طول دوره فعالیت دولت به مفهوم عدم اقدام دولت در طول دوره و صرفاً اصلاح اطلاعات ارسالی در ابتدای دوره است.

2- اقای روحانی با انکار ادعای خود مبنی بر تعهد ایجاد 4 میلیون شغل، توضیح داد که گفته‌ام اگر 10 میلیون گردشگر خارجی جذب کنیم، 4 میلیون شغل ایجاد می‌شود.

با اعلام معاون سازمان گردشگری در طول این 4 سال 20 میلیون گردشگری خارجی وارد کشور شده است که اگر ادعای روحانی درست باشد باید نه تنها 4 میلیون بلکه 8 میلیون شغل فقط در گردشگری ایجاد شود.

به اذعان مرکز آمار ایران ایجاد شغل در 4 ساله دولت روحانی در همه بخشها کمتر از 1 میلیون و حتی کمتر از 4 ساله دولت دهم بوده است.

3- روحانی اعلام کرد که از سال 83 تا 93 حدود 6 میلیون نفر وارد بازار کار شده است و دولت گذشته کمتر از صد هزار اشتغال ایجاد کرده است.

اگر این ادعا درست باشد با نیروی کار جدیدی که در این 4 سال اخیر وارد بازار کار شده است باید بیش از 10 میلیون بیکار داشته باشیم، چرا که اشتغال ایجاد شده توسط روحانی کمتر از یک میلیون نفر است. این ادعا نشاندهنده عدم تسلط روحانی به اعداد و ارقام است.

4- روحانی قالیباف را متهم به صدور مجوز برجهای بلندمرتبه در کوچه‌های باریک کرد، در حالیکه همه می‌دانند، طرح تفصیلی شهرها و تغییرات آنها در شورایعالی شهرسازی و معماری و کیسیونهای ماده 5 این شورا به تصویب می‌رسد و بجز شهردار همه اعضای این شورا و کمیسیون، نیروهای دولتی هستند و ریاست این شورا بعهده وزیر راه و شهرسازی و ریاست کمیسیون ماده 5 هم بعهده استاندار است.

بنابراین اگر ایرادی به این مجوزها وارد است باید ایرادها را متوجه دولت کرد.

5- اقای جهانگیری برای ضرب و شتم یک خانم توسط ماموران سد معبر یکی از شهرداریهای کشور ابراز ترحم کردند که باید گفت این موضوع هیچ ارتباطی با قالیباف و رئیسی ندارد و باید برای دولت ابراز شرمندگی کرد، چرا که کمیسیونهای رسیدگی به تخلفات کارکنان شهرداریها توسط وزارت کشور مدیریت می‌شود.

6- اقای جهانگیری با اشاره به حمله برخی از افراد به سفارت عربستان آن را به طرفداران کاندیداهای رقیب انتساب دادند، در حالیکه این اقدام به نوعی سوء تدبیر وزارت کشور را می‌رساند.

اگر وزارت کشور درک درستی از شرایط پس از اعدام نمر داشت به موقع واکنش نشان می‌داد و نیروی انتظامی در محل مستقر می‌کرد، عده‌ای خودسر به خود اجازه این اقدام غیرقابل قبول را نمی‌دادند.

7- اقای روحانی و جهانگیری با حمله به شهرداری تهران، این شهرداری را مقصر آلودگی شهر قلمداد نمودند.

همه می‌دانند که متولی حفظ محیط زیست دولت است. دولت در طول سالهای گذشته سهم خود در توسعه مترو هیچ کلانشهری را نداده است.

علاوه بر اینها هیچ اتوبوس یارانه‌ای که در دولتهای قبلی مرسوم بود به شهرداریها واگذار نشده است.

شهرداری‌ها بدون کمک دولت هم در توسعه خطوط ریلی، هم توسعه فضای سبز و ایجاد زیرساختهای جاده‌ای گامهای اساسی برداشته‌اند.

8- اقای روحانی شهردار تهران را متهم به دادن مجوز برج به بابک زنجانی نمود، در حالیکه شهرداری در دادن و یا ندان مجوز به افراد در زمینهای دارای کاربری هیچ اراده‌ای از خود ندارد.

آنچه جای سؤال دارد، دادن لوح تقدیر به یک مفسد اقتصادی توسط رئیس جمهور است.

9- روحانی در جلسه مجمع شهرداران شهرهای اسلامی در قزوین اعلام می‌کند که دولت ایشان 150 تا 200 روز آلودگی شیراز در سالهای قبل را در سال 95 به صفر رسانده است.

اگر این ادعا درست است چرا برای رفع آلودگی تهران که روزهای آلوده‌اش کمتر از 200 روز است فکری نکرده‌اند. همه می‌دانند که شیراز نه در دولت روحانی و نه در دولتهای قبلی هیچ روز آلوده‌ای نداشته است، چرا که واحد تولیدی در شیراز وجود ندارد که بخواهد ایجاد آلودگی کند. این ادعاها نشان از زودباوری و اغراق در موضوعات غیر واقعی است.

منبع:  عصر فارس