به گزارش شیرازه، 'منصور اوجی' هشتاد ساله است؛ اما با قامتی استوار. در راهرو منتهی به سالن مرکز اسناد و کتابخانه ملی استان فارس، ایستاده بود و به مردمی را که به‌خاطر او گرد آمده‌ بودند، می‌نگریست.

گاهی با حاضران خوش‌و‌بش می‌کرد و آن‌ها را به دیدن تابلو‌هایی راهنمایی می‌کرد که دست‌خط دو سیمین ادبیات فارسی را در خود جای داده‌اند، سیمین دانشور نویسنده و سیمین بهبهانی شاعر که نامه‌هایشان در زادروز هشتاد سالگی منصور اوجی، در نمایشگاهی به مناسبت گرامیداشت او و رونمایی از کتاب یکصد‌و‌ده‌نامه از دو سیمین، در معرض دید عموم قرار گرفته است.
به گزارش ایرنا، منصور اوجی را چهره‌های شاخص معاصر ادبیات ایران خوب می‌شناسند، او شاعری است شیرازی با 25 کتاب شعر، دو کتاب در حوزه ترجمه و سه کتاب در حوزه تحقیق و پژوهش و دو کتابش هم همچنان زیر چاپ‌اند و به زودی به کتابفروشی‌ها می‌رسد.
او در شب‌های شعر کوچه و شب شعر انجمن نویسندگان ایران شرکت می‌کرد و هوشنگ گلشیری کتاب در ستایش شعر سکوت را برای او نوشته است. در جست‌و‌جوی گل شیدایی نیز به قلم کامیار عابدی و پرنده و گل درباره اشعار او و به نویسندگی خسرو قمر به چاپ رسیده است.
اوجی هفت بار با آثارش برنده کتاب سال شده است و دو بار با عنوان چهره ماندگار سال معرفی شده، چندی پیش نیز نشان مفاخر استان فارس به او اهدا شد.
کوروش کمالی سروستانی رئیس دانشنامه پارس در مراسم گرامیداشت اوجی، شعر او را نمایشگر هویت و اندیشه او خواند و گفت:اوجی از چهره‌های شاخص شعر ایران است که سبک و سیاق خود را پس از پنج دهه حضور ادبی‌اش به دلالت شاعرانه شکل می‌دهد و زبان شعرش تغزلی است. اوجی در وصف طبیعت و ارتباط با مسائل اجتماع تصاویر زیبا می‌آفریند و در شعر نو نیمایی تجربه دارد.
شعر اوجی برخوردار از درون‌مایه اجتماعی و تصاویر بدیع از طبیعت است، رئیس کتابخانه و مرکز اسناد استان فارس در این باره افزود: اشعار اوجی نشان از کوشش پیوسته او برای یافتن شکل نوینی دارد و همزیستی او با جنبش‌های ادبی او را توانمند و با اندیشه ساخته است.
کمالی سروستانی در ادامه به نام‌آوری و تأثیرگذاری اوجی در عرصه رباعی‌سرایی اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: البته اوجی به‌واسطه رو آوردن به شعر نیمایی و در ادامه، شعر شاملویی، این دو گونه شعری را مهملی برای بیان اندیشه دانست.
نباید از یاد برد که اوجی پیشگام رباعی‌سرایی است و اگر امروز از پی گذار این تاریخ، روند رو به رشد رباعی‌سرایی را در بین شاعران این سرزمین باز می‌یابیم باید ریشه‌های آن را در کتاب مرغ سحر ‌اوجی یافت و بعد آن را در آثار شاعرانی همچون قیصر امین‌پور و سید حسن حسینی بازجست.
یکصد‌و‌ده نامه از دو سیمین تاریخ ادبیات معاصر را با تمام فراز و نشیب‌هایش بازتاب می‌دهد
کمالی سروستانی همچنین درباره کتاب یکصد‌و‌ده نامه از دو سیمین، بیان کرد: این کتاب تاریخ ادبیات معاصر را با تمام فراز و نشیب‌هایش بازتاب می‌دهد و برخی نامه‌های اوجی در این کتاب، ادبیات معاصر ایران را با ادبیات غرب قابل مقایسه می‌کند و نکته قابل در این نامه‌ها شعر‌هایی است که به آن‌ها ضمیمه شده است.
اوجی که با همین کتاب یکصد و ده نامه از دو سیمین، هم‌اکنون برگ تازه‌ای به تاریخ ادبیات معاصر ایران افزوده است، به‌دلیل اقامت‌های چندین ساله‌اش در تهران در کسوت دانشجو و از سال 1337 تا 1340 و نیز 1348 تا 1350، با بسیاری از چهره‌های مطرح ادبیات معاصر ایران حشر و نشر داشته است و چنانچه خودش می‌گوید، همه را دیده جز نیما و سهراب سپهری.
وی آشنایی خود را با جلال آل احمد و سیمین دانشور مربوط به سال 1340 شمسی می‌داند و می‌گوید:ایام نوروز در سال 40 بود که همراه با عبدالعلی دستغیب (منقد شیرازی) از سمت سینما ایران به سمت سینما پارس، قدم می‌زدیم که در خیابان به دو نفر برخوردیم: جلال و سیمین و آشنایی ما از همان روز آغاز شد.
آشنایی اوجی با سیمین بهبهانی نیز به روزگار انتخاب رشته در تهران باز‌میگردد و البته تأکید می‌کند در این زمان تنها، آشنایی کوچکی با سیمین بهبهانی پیدا می‌کند که مقدمه رابطه‌ای پایدار بعد از انقلاب و در کانون نویسندگان ایران است.
این شاعر شیرازی از قِبَل نامه‌هایش، واسطه آشنایی بهبهانی و دانشور را با آنکه هر دوی آن‌ها در تهران زندگی می‌کرده‌اند، فراهم آورده بود و در توصیف مقایسه خوی دو سیمین، دانشور را اقیانوسی آرام و بهبهانی را کوه آتشفشان توصیف می‌کند.
منیژه عبدالهی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌پزشکی، در مراسم گرامی‌داشت منصور اوجی، کتاب یکصد‌و‌ده نامه از دو سیمین را از باارزش‌ترین نمونه‌های نامه‌نگاری دانست که دربردارنده 42نامه از دانشور و 68 نامه از بهبهانی است و می‌توان آن‌ها را به سه بعد خصوصی، اجتماعی و مسائل بیرونی تقسیم می‌کند.
وی با اشاره به اینکه دانشور و بهبهانی از شخصیت‌های مطرح اجتماعی دوران خود هستند، خاطرنشان کرد: مسائل خصوصی و بیرونی در این نامه‌ها می‌آمیزد و در آن‌ها می‌توان از زندگی شخصی،‌اجتماعی، تنگناهای مالی، بیماری‌، ‌داستان‌‌نویسی و شعرنویسی آن‌ها اطلاعات باارزشی به‌دست آورد.
عبدالهی درخصوص این نامه‌ها گفت:اندازه کاغذ، شکل نوشتاری خط و احساس نگارنده از این نامه‌ها به‌خوبی دریافت می‌شود.
** نامه‌های دو سیمین به اوجی نشان دهنده فضای عمومی روشنفکری است
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز ویژگی جنبه اجتماعی این نامه‌ها را گفت‌و‌گوهای موجود درباره آثاری همچون رمان جزیره سرگردانی از دانشور و چگونگی شعرسرایی بهبهانی و تلاش‌های او برای امتحان‌کردن وزن‌های جدید و موتیف «کولی» متن‌هایی خواند.
وی با بیان اینکه این نامه‌ها فضای کلی فرهنگ و ادب و فضای عمومی روشنفکری را نشان می‌دهد، اضافه کرد:گاهی نیز گفت‌و‌گو درباره خصوصی‌ترین مسائل دیگران، شبیه به گفت‌و‌گو‌های در گوشی و غیبت‌های زنانه در این نامه‌ها دیده می‌شود.
** از مهم‌ترین کار‌کردهای نشر نامه های دو سیمین،احیای سنت نامه‌نگاری است
استاندار سابق فارس، محمدابراهیم انصاری لاری نیز در این مراسم با اشاره به رسم نامه‌نویسی در نزد بسیاری از بزرگان ادب در سراسر جهان، کتاب یکصد و ده نامه از دو سیمین را مایه گشایش باب مکاتبات منظمی با این شخصیت‌ها خواند و گفت:از مهم‌ترین کار‌کردهای این اقدام برجسته،احیای سنت دیرینه ادبی نامه‌نگاری است.
رئیس سازمان منطقه آزاد کیش این نامه‌ها از آن جهت که به سه شخصیت بزرگ ادبی مربوط است، باارزش دانست و بیان داشت: این‌ نامه‌ها نوعاً حاوی دردمندی و ملال و احساس مسئولیت ادبی، فرهنگی و اجتماعی نویسندگان است و تک‌نامه جلال آل‌احمد به اوجی که در این مجموعه موجود است، نشان‌دهنده صداقت هر دو طرف درخصوص مطرح‌کردن مرگ نویسنده ایرانی، صمد بهرنگی است.
اوجی که در آن زمان جوانی بیش نبوده است به آل‌احمد گوشزد می‌کند که طرح ادعای قتل بهرنگی از سوی جلال نادرست است و آل‌احمد نیز در این نامه می‌پذیرد که صمد بهرنگی، به قتل نرسیده است؛‌ بنابراین این نامه از اهمیت تاریخی بسیاری برخوردار است.
انصاری لاری با بیان اینکه دانشور در این نامه‌ها از موضعی بزرگوارانه با اوجی نامه‌نگاری می‌کند؛ درحالی‌که بهبهانی با شور بیشتری عواطف خود را بروز می‌دهند، خاطر نشان کرد: بهبهانی و دانشور، دو مرجع فرهنگ و ادب ایران محسوب می‌شوند و اظهار نظر‌های این دو می‌تواند مستند نقادی‌ها قرار گیرد و ارزش استناد دارد و از نظر هر دوی این‌ها اوجی شاعری ممتاز است.
** اهدای نشان درجه یک ادبی به دو پیشکسوت شیرازی
اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، چندی است روند قدرشناسی اساتید بزرگ حوزه فرهنگ، هنر و ادب فارس را آغاز کرده است و در این راستا موفق به دریافت نشان‌ درجه یک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای منصور اوجی و دیگر چهره نام‌آور شیرازی امین فقیری شده است.
این دو نشان، ‌در پایان مراسم بزرگداشت منصور اوجی در روز پنجشنبه نهم آذرماه به دو پیشکسوت ادبیات فارس اهدا شد.
سیمین دانشور 8 اردیبهشت 1300 در شیراز متولد شد و در 18 اسفند سال 1390 خورشیدی در تهران از دنیا رفت. او نویسنده و مترجم ایرانی و همسر جلال آل‌احمد بود. وی نخستین زن ایرانی بود که در زبان فارسی رمان نوشت.مهم‌ترین اثر او رمان سووشون است.
سیمین خلیلی معروف به سیمین بـهبهانی در 28 تیر 1306 در تهران متولد شد و در28 مرداد 1393 در تهران در گذشت. او نویسنده و غزل‌سرای معاصر ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. سیمین بهبهانی در طول زندگی‌اش بیش از 600 غزل سرود که در 20 کتاب منتشر شده‌اند. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به نیمای غزل معروف است.
جلال آل‌احمد متولد 2 آذر 1302 است ودر 18 شهریور 1348از دنیا رفت. او روشنفکر، نویسنده، منتقد ادبی و مترجم ایرانی و همسر سیمین دانشور بود. آل احمد در دههٔ 1340 به شهرت رسید و تأثیر بزرگی در جریان روشنفکری و نویسندگی ایران داشت.
امین فقیری در آذرماه 1322 در شیراز به دنیا آمد. او نخستین مجموعهٔ داستانی خود را به نام دهکدهٔ پرملال در سن 23 سالگی انتشار داد و این کتاب تاکنون هشت بار تجدید چاپ شده است. فقیری برنده لوح زرین بهترین نویسنده بیست سال داستان‌نویسی ایران در سال 1376 است.
نشان فرهنگ و هنر از نشان‌های افتخار در ایران است و براساس ماده 17 آیین‌نامه اعطای نشان‌های دولتی، این نشان به افرادی اعطا می‌شود که فکر ذوق و احساس خود را در راه بیان مفاهیم ارزشمند اسلامی- انسانی و اشاعه فرهنگ به کار می‌گیرند. این نشان در 9 کلاس متفاوت اعطا می‌شود.

منیع: ایرنا