پدر که پوشش ساده‌ای دارد دست در دست پسری تقریبا 7 یا 8 ساله به مادر و دختر نزدیک می‌شود و می‌گوید: هر چقدر چانه زدم کفش را ارزان‌تر نداد سر عید است مشتری زیاد دارند به خاطر همین حاضر نیستند جنس خود را ارزان‌تر بدهند.

به طرفشان می‌روم و بعد از سلام و احوال‌پرسی خودم را معرفی می‌کنم، مادر خانواده با خجالت روسریش را مرتب می‌کند به آنها اطمینان می‌دهم که عکسی از آنها گرفته نمی‌شود و این گفت‌وگو به صورت نوشتاری است با این وجود مادر خانواده دست دو فرزندش را می‌گیرد و از ما دورتر می‌ایستد.

پدر خانواده می‌گوید: حدود 13 سال است که ازدواج کرده‌ایم و هنوز در خانه اجاره‌ای زندگی می‌کنیم، حقوق کارگری من کفاف زندگی‌مان را نمی‌دهد و هر سال نزدیک عید شرمنده خانواده‌ام می‌شوم. عید برای همه شادی می‌آورد اما برای من و امثال من فقط غصه و دردسر دارد.

وی که از پرداخت نشدن به موقع همین حقوق اندک گلایه دارد، می‌‌افزاید: کاش حداقل همین حقوق اندک را به موقع پرداخت می‌کردند که ما مجبور به قرض کردن از دوست و آشنا نشویم. چند وقت پیش پسرم مریض شده بود پول خریدن دارو هم نداشتیم.

وی می‌افزاید: چند روز پیش عیدی و حقوقم را دریافت کردم و با کنار گذاشتن پول آب، برق، گاز، اجاره خانه و پس دادن بدهی‌ها مقدار اندکی برایمان ماند که برای خرید آجیل و شیرینی عید و خرید کفش و لباس برای دختر و پسرم کنار گذاشتیم و خودم و همسرم نیز از خیر خرید لباس جدید گذشتیم.

یکی دیگر از شهروندان که کارگر ساختمانی است، می‌گوید: روزهای آخر سال بیشتر مردم در حال تهیه مایحتاج خانواده هستند اما من هنوز چند ماه است که از کارفرما حقوق دریافت نکرده‌ام و با قرض از سوپری محل و دوست و آشنا زندگی خودم را می‌گذرانم.

وی می‌افزاید: حقوق ما زیر یک میلیون تومان است و با این حقوق تنها بخشی از مایحتاج ضروری ما تامین می‌شود، تفریح، گردش و لباس نو خریدن که پیش‌کش باشد.

یکی دیگر از شهروندان می‌گوید: من لیسانس دارم و چون اینجا کار پیدا نکردم و دائم از طرف خانواده بابت بیکاری سرکوفت می‌شنیدم برای پیدا کردن کار راهی بندر عسلویه شدم و در آنجا به عنوان کارگر مشغول به کار هستم ولی به خانواده‌ام نگفته‌ام که آنجا کارگری می‌کنم.

وی با بیان اینکه حدود 3 ماه است که حقوق دریافت نکرده‌ام و دائم از طرف صاحبخانه برای پرداخت اجاره خانه تحت فشار هستم و سر عید نیز برای خرید لباس، شیرینی و آجیل شرمنده خانواده‌ام شدم، می‌افزاید: حقوق کارگری کفاف پس‌انداز را نمی‌دهد وگرنه اگر حداقل 2 میلیون تومان پس‌انداز داشتم برای شب عید این همه تحت فشار نبودم.

یکی دیگر از کارگران با بیان اینکه حقوق ما انقدر کم است که به زور خرج خوراک خانواده 4 نفره ما در می‌آید اما با این وجود راضی هستیم و زن و بچه‌هایم به احترام ریش سفید من اعتراضی نمی‌کنند، می‌گوید: آخرین باری که عید با خانواده‌ام سفر رفتیم حدود 10 سال پیش بود امید داریم که امسال حقوقمان افزایش یابد تا لااقل بتوانیم یک سفر زیارتی به همراه خانواده به مشهد برویم.

به گفته علی راستگو، دبیر اجرایی خانه کارگر استان فارس «خط فقر در پایتخت 3.5 میلیون تومان و در دیگر شهرستان‌ها 2.5 میلیون تومان اعلام شده است»، این در حالی است که حقوق کارگران 980 هزار تومان است و تقریبا یک سوم حقوقی است که برای خط فقر در نظر گرفته شده است.

دبیر اجرایی خانه کارگر استان فارس معتقد است که افزایش حقوق کارگران از 980 هزار تومان به 2.5 میلیون تومان به صورت یکباره غیرممکن است بنابراین متعادل کردن حقوق این افراد باید با افزایش 30 درصدی آغاز  شود و در مدت 4 تا 5 سال این رقم به حد متعادل برسد.

این فعال جامعه کارگری با اشاره به مشکلاتی که در بخش صنعت و تولید کشور وجود دارد، می‌گوید: کارفرما در شرایط فعلی توان پرداخت 2.5 میلیون تومان حقوق به کارگر را ندارد اما باید به خواسته‌های قشر کارگر نیز توجه شود زیرا با این حقوق اندک چرخ زندگی کارگران نمی‌چرخد.

تسنیم