به گزارش شیرازه، چرخی در بازار می‌زنم ساعت از 7 شب گذشته است کم‌کم خیابان‌ها شلوغ‌تر می‌شود و جنب و جوش خرید سال نو خودنمایی می‌کند. روبه‌رو شدن با مکالماتی مشترک مانند «دوخت ترکیه‌ است»، «جنس خارجی است» و «برند فلان است» در بیشتر مغازه‌های فروش پوشاک توجهم را جلب می‌کند.

فروشنده‌ها از جنس خارجی مغازه‌شان با آب و تاب صحبت می‌کنند و مشتریان نیز برای خرید تشنه شنیدن کلمه «جنس خارجی» از زیان فروشنده هستند و با شنیدن این کلمه رغبت بیشتری برای خرج کردن پول از خود نشان می‌دهند.

به سراغ یکی از مشتریان می‌روم و دلیل استقبالش از خرید جنس خارجی را می‌پرسم، می‌گوید: جنس خارجی «مرغوبت‌تر» است و مطمئنم که این شلوار حداقل یک سال برایم کار می‌کند.

می‌پرسم چه چیزی تو را ترغیب می‌کند که سال آینده وقتی وارد مغازه‌ای شدی به جای خرید پوشاک خارجی، پوشاک ایرانی بخری؟ بدون درنگ می‌گوید: من کلا درگیر برند، مد و خرید جنس خارجی نیستم بنابراین اگر جنس ایرانی مرغوب و قیمت‌اش مناسب باشد دلیلی ندارد که سراغ جنس‌های خارجی بروم.

از یکی دیگر از مشتریان می‌پرسم «دلیلت برای خرید جنس خارجی چیست؟»، می‌گوید: «کیفیت و تنوعی که دارند»، می‌‌پرسم: «از کجا به کیفیت این لباس پی‌‌بردی؟، مگر لباسی که خریدی گارانتی داشت و یا تضمینی برای کیفیت این کالا وجود داشت؟». کمی فکر می‌کند و می‌گوید: « به هر حال جنس خارجی است، خارجی‌ها جنس بد دست مشتری نمی‌دهند و برای مشتری ارزش و اهمیت قائل هستند».

جوابهایش ذهنم را درگیر می‌کند که چه چیزی باعث شده مشتری ایرانی این همه نسبت به کالای ایرانی بی‌اعتماد شود و چشم بسته خواهان خرید کالای خارجی شود؟

یکی دیگر از مشتریان می‌گوید: پوشاک ایرانی نسبت به پوشاک خارجی کیفیت‌اش پایین‌ و قیمت‌اش بالاتر است، خدا نکند یک جنس ایرانی با کیفیت در بازار یافت شود چون در چشم به هم‌زنی تولیدکننده با دیدن استقبال مردم کیفیت را پایین و قیمت را بالا می‌برد همه این موارد دست به دست هم داده تا من مشتری به سراغ جنس خارجی بروم.

یکی دیگر از مشتریان می‌گوید: چند وقت پیش یک لباس ایرانی در یک مغازه دیدم قیمت‌اش تقریبا با جنس خارجی برابر بود از طرح‌اش خوشم آمد و خریدم. وقتی به خانه رفتم دیدم آستر هر دو جیبش با هم متفاوت است اهمیتی ندادم گفتم زیر لباس را کسی نمی‌بیند، دوبار که لباس را پوشیدم هر دو جیبش پاره شد و من را از خرید این جنس کاملا پشیمان کرد.  

وی می‌افزاید: تا زمانی که تولیدکننده ایرانی به کیفیت اهمیت نمی‌دهد نه در بازار داخل نه در خارج مشتری ندارد، مگر ترک‌ها چکار کرده‌اند که این همه صادرات پوشاک دارند؟ آنها هم کیفیت محصول را بالا بردند هم قیمت را برای مشتری متعادل نگه داشتند و ذائقه مشتری را نیز در نظر می‌گیرند.

به گفته رحیم زارع، نماینده مردم آباده در مجلس شورای اسلامی، «در سال 94 معادل 13 درصد کالاهای وارداتی کشور کالاهای مصرفی شب عید بوده است». این مسئله نشان می‌دهد که کشورهای مانند چین و ترکیه اهمیت بازار شب عید ایران را دریافته‌اند و با ارائه محصولاتی متناسب با ذائقه و قدرت خرید ایرانی در حال قبضه کردن این بازار هستند.

به گفته این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی آماری از سهم کالای ایرانی در سبد خرید مردم برای عید نوروز وجود ندارد و این مسئله نشان‌دهنده نامناسب بودن فضای کسب و کار و رکود در تولید است.

زارع گفته است: اگر مردم از تولید ملی حمایت کنند یک میلیون شغل بدون بودجه مجلس ایجاد می‌شود و اگر 80 هزار میلیارد تومان هزینه‌کرد مردم در شب عید به کالای ایرانی اختصاص یابد 25 درصد جوانان بیکار شاغل می‌‌شوند.