بلای شورای شهر شیراز بر سر سیستم حمل و نقل غیر موتوری
نرخنامه غیرکارشناسانه شورای شهر، معضل جدید سیستم حمل و نقل غیر موتوری شهر شیرازخواهد بود.
به گزارش شیرازه، شورای شهر شیراز در نرخنامه جدید خود با تعیین نرخ نامعقول برای استفاده از دوچرخه های شهری ضربه ای دیگر بر پیکره فرهنگ استفاده از سیستم حمل ونقل غیر موتوری وارد کرده است.
در بسیاری از فیلم های تخیلی سعی بر ارائه تصویری از شهرهای آینده شده است که کمابیش مشابه همدیگرند. اما بر خلاف این تصویر در شهرهای مدرن مورد اتفاق متخصصین دیگر خبری از شهرهای تماما مکانیزه با سیستم های حمل و نقل هوایی و استفاده پر حجم از رباتها و نمای شهری فلزی یا متال نیست. دیگر شهرهای بی روح و رباتی برای انسان جذابیت ندارد. اینجاست که شهرهای با تلفیق طبیعت، فرهنگ و مدرنیزه به عنوان الگو شهرهای مدرن مطرح شده است. در شهرهای مدرن مطرح شده به جای برجهای شیشه ای سر به فلک کشیده از الگوی باغ شهری و بجای سیستم های حمل ونقل عجیب و غریب از ترکیبی از سیستم های مدرن و سیستم حمل و نقل غیرموتوری مانند دوچرخه یا قایق استفاده می شود. در این شهرها انسان ها حس زیبایی پیوند با طبیعت را در شهرها حس خواهند کرد.
برای نیل به این هدف مهم اپراتور های دوچرخه اشتراکی در سالهای اخیر بشدت رشد کرده اند. دو شرکت معروف در این زمینه یعنی ofo و Mobike طی چند سال فعالیت خود را به دویست کشور در جهان گسترش داده اند. شرکت موبایک در سال 2017 با سرمایه 600 میلیون دلار شروع به کار کرد. در سال 2018 ارزش این شرکت به 3 میلیارد دلار رسید. شرکت ofo در سال 2014 توسط چند دانشجو تاسیس شد، که ارزش آن سال 2017 به یک میلیون دلار رسید. این اعداد و ارقام نشان از تجارت پر سود این حوزه دارد. اما نکته جالب هزینه بسیار پایین اجاره دوچرخه در این دو اپراتور است. رقم حدود 8 دلار برای استفاده نامحدود ماهیانه رقم بسیار کمی است. حتی شرکت ofo در جشنواره های تخفیفی خود شارژ ماهیانه یک دلار را نیز داشته است.
در بسیاری از فیلم های تخیلی سعی بر ارائه تصویری از شهرهای آینده شده است که کمابیش مشابه همدیگرند. اما بر خلاف این تصویر در شهرهای مدرن مورد اتفاق متخصصین دیگر خبری از شهرهای تماما مکانیزه با سیستم های حمل و نقل هوایی و استفاده پر حجم از رباتها و نمای شهری فلزی یا متال نیست. دیگر شهرهای بی روح و رباتی برای انسان جذابیت ندارد. اینجاست که شهرهای با تلفیق طبیعت، فرهنگ و مدرنیزه به عنوان الگو شهرهای مدرن مطرح شده است. در شهرهای مدرن مطرح شده به جای برجهای شیشه ای سر به فلک کشیده از الگوی باغ شهری و بجای سیستم های حمل ونقل عجیب و غریب از ترکیبی از سیستم های مدرن و سیستم حمل و نقل غیرموتوری مانند دوچرخه یا قایق استفاده می شود. در این شهرها انسان ها حس زیبایی پیوند با طبیعت را در شهرها حس خواهند کرد.
برای نیل به این هدف مهم اپراتور های دوچرخه اشتراکی در سالهای اخیر بشدت رشد کرده اند. دو شرکت معروف در این زمینه یعنی ofo و Mobike طی چند سال فعالیت خود را به دویست کشور در جهان گسترش داده اند. شرکت موبایک در سال 2017 با سرمایه 600 میلیون دلار شروع به کار کرد. در سال 2018 ارزش این شرکت به 3 میلیارد دلار رسید. شرکت ofo در سال 2014 توسط چند دانشجو تاسیس شد، که ارزش آن سال 2017 به یک میلیون دلار رسید. این اعداد و ارقام نشان از تجارت پر سود این حوزه دارد. اما نکته جالب هزینه بسیار پایین اجاره دوچرخه در این دو اپراتور است. رقم حدود 8 دلار برای استفاده نامحدود ماهیانه رقم بسیار کمی است. حتی شرکت ofo در جشنواره های تخفیفی خود شارژ ماهیانه یک دلار را نیز داشته است.
اخیرا شورای اسلامی شهر شیراز مصوبه ای بر نرخنامه اجاره دوچرخه ها داشته است. در این مصوبه بهای اجاره دوچرخه ورزشی چهار هزارتومان برای هر ساعت و دوچرخه شهری دو هزارتومان برای هر ساعت تعیین شده است. این درحالی است که این نرخ در اپراتورهای بزرگ دوچرخه در سراسر دنیا حدود 0.25 دلار در روز است. 0.25 دلار برای 24 ساعت روز به معنی حدود ساعتی 0.01 دلار ، یعنی هر ساعت 100 تومان است. با مقایسه درآمد یک فرد اروپایی با یک شهروند شیرازی ظالمانه بودن این مصوبه بسیار واضحتر می گردد. نگاه اینگونه ظالمانه به مردمی که تحت انواع فشارهای اقتصادی هستند دور از انصاف است. محدود کردن تفریحات و امکانات حداقلی این مردم کاری اخلاقی نیست.
از سوی دیگر مقایسه نرخ دوچرخه با سایر سیستم های حمل و نقلی موید این است که این نرخنامه بسیار ظالمانه و غیر کارشناسانه است. هزینه متوسط 0.2 دلاری(معادل 2000 تومان) برای استفاده از مترو و هزینه 0.01 دلاری برای استفاده از دوچرخه را داریم. در این مقایسه هزینه استفاده از دوچرخه 10 درصد هزینه استفاده از مترو است. اما آنچه در شیراز اتفاق افتاد هزینه چندین برابر مترو نسبت به دوچرخه است. اینجا چند سوال پیش میآید که باید شورای شهر شیراز جواب بدهند.
آیا با مصوبات اینگونه غیر کارشناسانه می توان فرهنگ استفاده از دوچرخه را در شیراز گسترش داد؟
آیا برای تصویب این نرخنامه به خود زحمت داده اید که نگاه کوچکی به تجربه های سایر شهرهای دنیا بیاندازید؟
حال که هیچ عقلانیتی در تصویب این نرخنامه وجود نداشته، پس انگیزه تصویب آن چه بوده است؟
خبرگزاری علم و فناوری
نظرات بینندگان