ثبت‌نام محمدباقر قالیباف برای نامزدی در انتخابات مجلس، به‌نظر من واجد ایثاری فراتر از انصراف او به نفع رئیسی است که سال ۹۶ باعث شد سردار دیروز جبهه، قهرمان عبور از خود نیز تلقی شود! متأسفانه مجلس لاریجانی و دولت روحانی، بلایی بر سر کشور آورده‌اند که نه بزرگان اصول‌گرا و نه نام‌داران اصلاحات، هیچ‌یک حاضر به ریسک کاندیداتوری نشدند و شگفتا! تنها استثناء موجود نیز خود را نه اصول‌گرا بل نواصول‌گرا می‌خواند! نواصول‌گرایی که مدام از جوانان حرف می‌زند و از آنان دعوت می‌کند تا نامزد انتخابات شوند! قالیباف اما خودش هم پا به میدان گذاشته، آن‌هم برای مجلسی که شهره به نطق است، نه کار! و این همه در حالی است که حتی سیدحسن خمینی هم که مرز روشنی با اصول‌گرایان دارد، قالیباف را به کار جهادی می‌شناسد!
سئوال اساسی این‌جاست؛ قالیباف را چه به مجلس؟! و آیا با آستین بالازده هم می‌توان سخن گفت؟! بله! زین‌پس تنها باید با آستین بالازده حرف بزنیم، چرا که تا خرخره به تغییر محتاجیم و فی‌الحال بهترین تدبیر همانا تغییر است! اگر دنبال رئیس‌جمهوری می‌گردیم که رئیس قوه‌ی مجریه هم باشد، لاجرم باید بدانیم که مقدمه‌ی تشکیل کابینه‌ی کار، مجلس خدمت است! مجلس کوتوله‌ها حتی کاری‌ترین دولت‌ها را نیز ناکار می‌کند، لذا مجلس همان به چماق کار بر سر وزرا بلند کند! این اما به معنای دعوا نیست!
بخشی از فتوحات قالیباف در خیابان بهشت به زمانی برمی‌گشت که شورای شهر دست اصلاحاتی‌ها بود لیکن هدف اگر خدمت باشد، برون‌داد بگومگوها نیز منتج به اتوبان امام‌علی می‌شود! این، مصاف قالیباف است ولی نه با زبان روحانی، بل‌که با دولت روحانی! و کیست که نداند دولت روحانی از زبان روحانی ضعیف‌تر است؟! بماند که دیگر وقت فریب ملت با بهره از چربش زبان نیست! مار هم که باشی، روزی باید نان بازویت را بخوری! داریم می‌بینیم نیش کندشده‌ی زبان شیخ را؛ آن‌جا که تازه جمعه متوجه نرخ بنزین می‌شود! و کندتر از زبان روحانی، آری! دولت پیر بی‌اعتدال است! مجلسی که رئیسش باقر باشد، قطعا به دولت کار ختم می‌شود!
بگذریم که رئیسی هنوز هم محتاج کمک قالیباف است ولی این بار با حضورش، نه انصرافش! جا دارد سیدابراهیم دیگر در جلسات سران قوا احساس غربت نکند! و زودتر از قوه‌ی قضا، این مجلس باشد که ترمز فساد دولت را بکشد! قالیباف برادری‌اش را، هم به تهران ثابت کرده، هم به انقلابی‌ها! اگر واقعا خواهان تغییریم، اینک موسم اثبات برادری ما به مردی است با آستین‌های بالازده و جوانان لشکر خدمتش؛ چه نامزد باشند، چه نباشند!
