«شیرازه» گزارش می‌دهد:
چرا به احمدابن موسی(ع) امین ولایت می گویند؟
معاون فرهنگی آستان احمدی و محمدی(ع) گفت: یکی از القاب و ویژگی‌های حضرت احمد ابن موسی(ع) شاهچراغ، که در دوران‌های بعد از شهادت این لقب به ایشان منتصب شد "امین ولایت" است که ریشه در تاریخ اهل البیت(ع) دارد.
به گزارش سرویس فرهنگ و اندیشه‌های دینی شیرازه، حجت الاسلام و المسلمین احمد سلامی معاون فرهنگی آستان احمدی و محمدی(ع) در گفتگو با خبرنگار این رسانه در تشریح ویژگی های شخصیتی حضرت احمد ابن موسی(ع) گفت: یکی از القاب و ویژگی های حضرت احمد ابن موسی(ع) شاهچراغ، که در دوران های بعد دوران شهادت این لقب به ایشان منتصب شد "امین ولایت" است.
وی افزود: معرفی این حضرت به عنوان امین ولایت توسط علما و بزرگان معرفی می شوند ریشه تاریخی دارد و در کتاب های معتبر داستان امین بودن ایشان مطرح شده است که وجود حضرت موسی ابن جعفر(ع) وقتی به شهادت رسیدند خیلی از شیعیان به نزد حضرت احمدابن موسی(ع) آمدند و اعلام کردند که ما می خواهیم با شما بیعت کنیم.
حجت الاسلام و المسلمین سلامی با بیان اینکه در تاریخ نقل می کنند که به دلیل ظهور جلالت، مقامت، عظمت و احترام به پدر شیعیان به حضرت احمد ابن موسی(ع) مراجعه کردند، اظهار داشت: این مراجعه برخی از افراد به دلیل بیعت بود و دلیل دیگر ایجاد فتنه بود که فرقه ای را به اسم احمدیه راه اندازی کنند که این اتفاق افتاد اما بعد از مدت کوتاهی در نطفه به دلیل اقدامات حضرت شاهچراغ(ع) خفه شد.
به گفته معاون فرهنگی آستان احمدی و محمدی(ع)، بعد از مراجعه شیعیان برای بیعت با حضرت احمد ابن موسی(ع)، ایشان همراه با شیعیان به مسجد می روند، حضرت بالای منبر می روند و خطبه بلیغی را می خوانند و پس از یاد خداوند می فرمایند که ای مردم من قبل از شما با حضرت امام رضا(ع) امام خودم بیعت کرده ام و اطاعت ایشان بر همه ما واجب و گفتار ایشان حجت است.
این کارشناس مذهبی، حرکت دسته جمعی شیعیان و حضرت احمد ابن موسی(ع) به خانه امام رضا(ع) را مورد توجه قرار داد و اضافه کرد: حضرت امام رضا(ع) پس از بیعت حضرت شاهچراغ(ع) و شیعیان با ایشان دست به دعا بر می دارند و برای حضرت می فرمایند: ((خداوند حق تو را ضایع نکند همانگونه تو حق ما اهل البیت را ضایع نکردی)). بنابراین شاهچراغ(ع) امین ولایت اهل البیت(ع) بود و این امانت را به دست امام رضا(ع) سپردند.
زندگی نامه احمد ابن موسی، شاهچراغ(ع)
به گزارش شیرازه، شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام، پس از حضور با برکت امام هشتم علیه السلام در خراسان برای زیارت چهره تابناک امامت و ولایت از نقاط مختلف، به سوی ایران حرکت می کنند. حضرت احمد بن موسی(ع) نیز در همین سال ها (198-203 ه. ق) با جناب سید امیر محمد عابد و سید علاءالدین حسین(برادران ایشان) و جمع زیادی از برادر زادگان و محبان اهل بیت علیهم السلام، به قصد زیارت حضرت رضا علیه السلام از مدینه حرکت می نمایند تا از طریق شیراز به طوس عزیمت کنند. در بین راه نیز عده کثیری از شیعیان به آنان ملحق می شوند. خبر حرکت چنین قافله بزرگی مأمون خلیفه عباسی را به وحشت انداخت.
در زمانی که حضرت امام علی بن موسی(ع) با ولایتعهدی تحمیلی در «طوس خراسان» بودند، حضرت احمد بن موسی(س) به اتفاق جناب سید محمد عابد و جناب سید علاءالدین حسین برادران خود و جمعی دیگر از برادر زادگان و اقارب و دوستان، به قصد زیارت آن حضرت از حجاز به سمت خراسان حرکت نمود. در بین راه نیز جمع کثیری از شیعیان و علاقه مندان به خاندان رسالت، به سادات معظم ملحق و به اتفاق حرکت نمودند تا جایی که می نویسند: به نزدیک شیراز که رسیدند، تقریباً یک قافله پانزده هزار نفری از زنان و مردان تشکیل شده بود.
خبر حرکت این کاروان را به خلیفه وقت(مأمون) دادند، وی ترسید که اگر چنین جمعیتی از بنی هاشم و دوستداران و فدائیان آن ها به طوس برسند، اسباب تزلزل مقام خلافت گردد؛ لذا امریّه ای صادر نمود به تمام حکام بلاد که در هر کجا قافله بنی هاشم رسیدند، مانع از حرکت شوید و آن ها را به سمت مدینه برگردانید. به هرکجا این حکم رسید قافله حرکت کرده بود مگر شیراز.
حاکم شیراز مردی به نام «قتلغ خان» بود. وی با چهل هزار لشکر جرّار، در «خان زنیان» در هشت فرسخی شیراز اردو زد و همین که قافله بنی هاشم رسیدند، پیغام داد که حسب الامر خلیفه، آقایان از همین جا باید برگردید. حضرت سید احمد(س) فرمود: «ما قصدی از این مسافرت نداریم، جز دیدار برادر بزرگوارمان». اما لشکر قتلغ خان راه را بستند و جنگ شدید خونینی شروع شد اما لشکر در اثر فشار و شجاعت بنی هاشم پراکنده شدند.
لشکر شکست خورده، تدبیری اندیشیدند. بالای بلندی ها فریاد زدند: «الان خبر رسید که ولیعهد(امام هشتم علیه السلام) وفات کرد»! این خبر مانند برق، ارکان وجود مردمان سست عنصر را تکان داده، از اطراف امام زادگان متفرق شدند. جناب سید احمد(س) شبانه با برادران و اقارب از بیراهه به شیراز رهسپار گردیدند و با لباس مبدّل پراکنده شدند.
حضرت احمدبن موسی(س) برای امان از گزند حکومت، به همراه برادر خود مخفیانه به شیراز رهسپار شد. سید احمد در شهر شیراز در منزل یکی از شیعیان در منطقه «سردزک» که مرقد ایشان در این منطقه واقع است، سکنی گزید و در خانه این شخص مخفی گشت و شب و روز را به عبادت می گذرانید.
«قتلغ خان» که جاسوسانی را برای شناسایی و دستگیر نمودن سادات که از مناطق خود فرار نموده بودند قرار داده بود، مکان ایشان را بعد از یک سال یافت و آن حضرت و همراهانش را محاصره نمودند و نبردی بین آنها و مأموران حکومت در گرفت و سید احمد با شهامت و شجاعت هاشمی خود به دفاع از خود و همراهان خود پرداخت.
هنگامی که «قتلغ» دانست که از طریق ستیز مسلحانه، قدرت از میان بردن آنان را ندارد؛ از طریق خانه همسایه او شدند و از طریق شکافی که در خانه همسایه درست کردند وارد خانه ای که سید احمد در آن پناه برده بود، شدند و زمانی که او برای استراحت و تجدید قوا، پس از نبردی طولانی به خانه رفته بود، هنگام خروج، با شمشیری بر سر او ضربه ای وارد کردند. سپس به دستور «قتلغ خان» خانه را بر روی آن بدن شریف خراب کردند و زیر آوار باقی گذاردند.
با توجه به تبلیغ گسترده حکومت و مأموران بر علیه تشیع و اهل بیت(ع) تعداد زیادی از مردم که از مخالفین تشیع بودند، حرمت بدن شریف نوه پیامبر را نگاه نداشتند و آن را در زیر آوار نگاه داشته و به خاک نسپردند.
بنا به گفته جنید شیرازی، هیچ کس از محل شهادت احمد بن موسی(علیهما السلام) آگاه نبود تا زمان مقرّب الدین مسعود بن بدر که وی قبر آن حضرت را یافت و بر آن گنبدی ساخت. درباره ی اینکه چگونه مشهد احمد بن موسی(علیهما السلام) کشف شده، جنید هیچ گونه آگاهی نمی دهد.
وی در توصیف جسد مبارک آن حضرت می افزاید، هنگامی که حضرت را رویت کردند، رنگ مبارک وی برنگشته و هیچ تغییری در بدن آن حضرت دیده نشده و کفن وی همچنان تازه مانده و از روی انگشتری وی که عبارت «العزّة لله احمد بن موسی» بر آن نقش بود، وی را شناختند.
علاوه بر این چند ماخذ، که از نزدیک ترین منابع تاریخ محلی عصر اتابکان است، منابع دیگری نیز در دست است که آشکار شدن مشهد احمد بن موسی(علیهما السلام) را به عصر امیر مقرّب الدین نسبت می دهند.
گفتنی است، در کتاب چلچراغ و کتاب آفتاب شرقی به زندگی و فضائل حضرت احمد ابن موسی(ع) شاهچراغ پرداخته شده است.
انتهای پیام/ح/ر
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
برنامه ها بسیار ضعیف است
هیچکس از عملکرد ایشان رضایت ندارد