جمعه‌های مهدوی «شیرازه»؛
نشانه های انحراف از مسیر امام زمان (عج)
جمعه‌های مهدوی در راستای ارتقا سطح آگاهی عموم جامعه نسبت به امام زمان(عج) در «پایگاه تحلیلی خبری شیرازه» هر هفته روز آدینه منتشر خواهد شد.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، جمعه های مهدوی در راستای ارتقا سطح آگاهی عموم جامعه نسبت به امام زمان (عج) در «پایگاه تحلیلی خبری شیرازه» هر هفته روز آدینه منتشر خواهدشد.
حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق کارشناس علوم مذهبی و قائم مقام بنیاد مهدی موعود (ع) استان فارس در یادداشتی اختصاصی به تشریح سبک زندگی مهدوی و عوامل مختلف در نزدیک شدن به امام زمان (عج) پرداخت و نوشت:
در مباحث جمعه های گذشته عارض شدیم که مهمترین عامل سعادتمندی انسان طبق بیان معصومین ع تبعیت و پیروی از امام زمان عج بوده و منتظرین حضرتش میبایست برای رسیدن به سعادت زندگی خود را با رضایتمندی امام عصر عج تنظیم نمایند، و نیز مهمترین عامل شقاوت و بدبختی انسان را نیز دوری و انحراف از مسیر ولی عصر عج بیان نمودیم.
سپس به دنبال این بودیم تا با استفاده از آموزه های دینی و مذهبی با اشاره به برخی دیگر از عوامل سعادتمندی و شقاوتمندیِ انسان، راه را برای پیشروی در این مسیر روشن نماییم.
اینک به چند مورد از علائم شقاوت از زبان مطهر صاحبِ ماهِ ربیع الاول، حضرت محمّد مصطفی ص اشاره می نماییم:
حضرت رسول اکرم ص در حدیثی گهربار می فرمایند:
«علامت الشَّقَاوَةِ أربعة: نسيان الذنوب الماضية وهي عند الله محفوظة، وذكر الحسنات الماضية ولا يدري أقبلتْ أم رُدَّت، ونظره إلى من فوقه في الدنيا، ونظره إلى من دُونه في الدين و یقول الله تعالی اردته و لم یردني و فترکته ».
علائم شقاوت چهار چیزند:
اول: فراموش کردن گناهان گذشته درحالی که نزد خداوند محفوظند
اولین علامت انسان بدبخت این است که، به جای این که از خطاها و گناهان خود به درگاه خدا استغفار و توبه نماید، گناهانش را از یاد می برد. امام زین العابدین ع در مناجات خمسه عشر در مفاتیح الجنان خطاب به خداوند می‌فرماید:
«إِلَهِي أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؛ خدايا تويى كه به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودی و آن را توبه ناميدى، و خود فرمودى: «بازگرديد به جانب خدا، بازگشتى خالصانه»، پس عذر كسى كه از ورود به اين در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه می تواند باشد؟»
دوم: بیان حسنات و خیراتی که انجام داده است؛ درحالی که نمی داند از او پذیرفته شده یا خیر
پیامبر اکرم ص در این حدیث سراسر نور، دومین عامل بدبختی انسان‌ها را، ابتلا به بیماری سخت و جان‌فرسای «کبر و عُجب» نام می برد. این که انسان کارهای خود را به رخ دیگران بکشد درحالی که نمی داند آیا از او پذیرفته شده یا خیر.
سوم: نگاه کردن به کسی که در دنیا از او بالاتر است.
سومین نشانه ی انسان های شقاوتمند که متأسفانه در جامعه ی ما بسیار فراگیر شده است و عده ی زیادی به آن مبتلا هستند این است که، انسان در امور دنیایی، نظر و نگاهش به بالادستش باشد.
جمع آوری پول و مال که برخی حاضرند به خاطر آن، از بسیاری از حدود عبور کنند؛ درحالی که همان گونه که قبلاً عرض کردم، پول و ثروت برای کسی عزّت و خوشبختی نمی آورد و چه بسیارند کسانی که ثروت بسیار داشته و آسایش ندارند و در مقابل، هستند کسانی که ثروت چندانی نداشته اما آسایش و آرامش، سراسر زندگی شان را پر کرده است.
هنگامی که به تاریخ مراجعه می کنیم، از ساده ترین زندگی ها، زندگی امیرالمؤمنین علی ع و فاطمه ی زهرا س است. اما در همین زندگی ساده، بزرگانی چون امام حسن و امام حسین ع و زینب کبری س تربیت می‌شوند که مسیر زندگی بشر را به سمت حق هدایت می کنند.
چهارم: نگریستن به کسی که در دین، پایین تر از اوست.
پیغمبر عج ، چهارمین نشانه ی انسان بدبخت و شقاوتمند را این گونه بیان می فرماید که، کسانی که در امور معنوی و دینی به پایین دست خودشان نگاه می کنند؛ دائماً به خود می گویند: «الحمدلله من نماز شب می خوانم ولی فلانی نماز شب نمی خواند، من سفر مشهد می روم ولی فلانی نمی رود، من بعد از نمازهایم تعقیبات می خوانم ولی او نمی خواند و ...» و دو خطر، چنین فردی را تهدید می کند:
خطر اول؛ عجب و تکبّر به عبادات که از بدترین انواع تکبّر، مغرور شدن در برابر دیگران به اعمال عبادی و معنوی فرد است.
و خطر دوم؛ از دست دادن حالت خوف و رجا که مؤمن باید دائماً آن دو را با خود به همراه داشته باشد و امامان معصوم عج بر آن تأکید می فرمودند. حال این که، مؤمن باید همیشه از پایان کارش بترسد؛ چه بسیار بودند کسانی که در مسیر حق و درست حرکت می کردند اما به خطا رفته و از مسیر جدا شدند و نظیرش در تاریخ، طلحه و زبیر و ابن‌ملجم مرادی و ... می باشند.
سپس در انتهای بیانِ نشانه های انسان های شقی و بدبخت، پیامبر عج سخنی از جانب خداوند بیان میکنند که، خداوند می فرماید:
«او را خواستم، او مرا نخواست. پس او را ترک کردم».
و باید گفت، وای به حال کسی که خدایش او را رها کند و به حال خود واگذارد و همیشه در زندگی، دعایمان این باشد که:
«إلهي لَا تَكِلْنِی إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً ؛ خداوندا! هیچ-گاه مرا به اندازه ی یک چشم بر هم زدن به خود وامگذار».
نظرات بینندگان
