جمعه های مهدوی با شیرازه؛
شناخت امام، رمز اسلام واقعی، وظیفه ای همگانی
قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در فارس طی یادداشتی بایسته های عصر انتظار را مورد بررسی قرارداده است.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه،حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق با اشاره به یکی از مهمترین ضروریاتی که از وظایف منتظرین امام عصر (عج) است، افزود: قال رسول الله (ص):من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتته جاهلیه «کسی که بمیرد و نشناسد امام زمانش را همانا با مرگ در جهالت مرده است »قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در فارس در یادداشت خود نوشت: می‌خواهیم بدانیم در دوران انتظار و در عصر غیبت، مردم باید چه مسائلی را رعایت کنند و به آن‌ها توجه داشته باشند. به طور کلی بایسته‌های عصر انتظار به دو دسته تقسیم می شود؛ یک دسته وظایف عام و همگانی است، دسته دوم هم تکالیف خاص است.
مهمترین وظیفه عمومی مردم در عصر انتظار که در روایات ما به آن تأکید شده است، شناخت امام زمان (عج) است. این امر، مختص دوران امام زمان (عج) نیست و در هر دوره و زمانی مردم موظف هستند که امام خود را بشناسند. این شناخت، تأثیر زیادی در پویایی جامعه دارد، به گواهی تاریخ، هر زمان که مردم امام و رهبر الهی را نشناختند آسیب‌های سنگینی را متحمل شده اند.
روایتی از امام صادق (ع) نقل شد که می فرمایند:
«اِعْرِفْ إِمَامَکَ، فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَکَ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ»
اگر کسی امام‌زمان خودش را شناخت دیگر به او زیان نخواهد رسید که ظهور نزدیک بشود یا امر ظهور به تأخیر بیفتد.
کسی که امام خود را شناخته باشد هر مقدار هم که غیبت طولانی شود به وظایف خودش عمل می‌کند و اگر ظهور واقع شود او آماده است، اما ظهور یا غیبت امام در روحیه و اعتقاد او خللی ایجاد نمی‌کند.
در زمان دیگر معصومین (ع) هم کسانی امام زمان خود را شناخته بودند که در کنار امام زندگی نمی کردند و در بلاد و شهرهای دیگر بودند. آن‌ها با وجود آنکه از نزدیک با امام مأنوس نبودند، اما بر ولایت ایشان پایدار بودند.
بعضی هم در کنار امام زندگی می‌کردند ولی از معرفت امام بهره ای نبرده بودند. مثلاً در زمان رسول خدا (ص) ابولهب که عموی پیغمبر و ساکن مکه است پیامبر (ص) را نشناخته و لحظه‌ای از عداوت با ایشان دست نکشید و عاقبتی شوم برای خود رقم زد.
در مقابل اویس قرنی یک چوپان یمنی است که به عشق دیدار پیامبر از یمن به مدینه آمد اما موفق به دیدار ایشان نشد ولی پیامبر از این جوان بامعرفت، تجلیل شایانی می‌کنند. از این رو باید گفت مهم تر از دیدن امام عصر، شناخت ایشان است.
امام علی (ع) می فرمایند:
«وَ إِنَّمَا اَلْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اَللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ، وَ عُرَفَاؤُهُ عَلَى عِبَادِهِ، وَ لاَ یَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ، وَ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ إِلاَّ مَنْ أَنْکَرَهُمْ وَ أنکَرُوهُ»
همانا ائمه، از طرف خداوند، تدبیرکنندگان امور مردم و کارگزاران آگاه بندگان هستند. کسی داخل بهشت نخواهد شد مگر آنکه آن را شناخته و ایشان نیز او را بشناسند و کسی در جهنم سرنگون نمی‌شود مگر آنکه منکر ائمه شود و ایشان هم او را نپذیرند.
در طول تاریخ حیات ائمه (ع) انسان های موفق و شایسته کسانی بودند که ائمه (ع) را شناخته بودند و از ایشان تبعیت کردند و کسانی که از ائمه (ع) فاصله گرفتند و دچار جهل شدند در مسیر ضلالت و گمراهی قرار گرفتند.
این مسأله در امت های قبل از اسلام هم جریان داشت. آنان که پیامبر خدا (ص) را شناختند و دست به دامان او شدند سعادتمند و کسانی که حاضر به تبعیت از ایشان نشدند در تاریخ از آن‌ها به عنوان گمراهان یاد می شود.
پس یکی از وظایف عمومی در عصر غیبت، شناخت هر چه بهتر و بیش‌تر امام می باشد. برای تحقق این مهم، جوانان عزیز و آحاد جامعه باید سیر مطالعاتی خود را نسبت به امام زمان عج افزایش دهند.
از امام صادق (ع) نقل شده که حضرت سیدالشهدا به اصحاب خود فرمودند:
«خَرَجَ اَلْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ: أَیُّهَا اَلنَّاسُ! إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ، فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَنْ سِوَاهُ. فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ: یَابْنَ رَسُولِ اَللَّهِ! بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی، فَمَا مَعْرِفَةُ اَللَّهِ؟ قَالَ: مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ»
روزى حضرت امام حسین (ع) به سمت اصحاب خود خارج شده، فرمود: اى مردم! خداوند خلق ننموده است بندگان را مگر از براى آنکه او را بشناسند و چون او را شناختند عبادتش کنند، و چون او را عبادت نمودند بى‌نیاز شوند از عبادت غیر او. مردى عرض کرد: یا ابن رسول اللّه! پدر و مادرم فداى تو باد، معرفت خدا چگونه است؟ فرمود: اینکه اهل هر زمانی، امام زمان خود را که اطاعت فرمایشات و أوامر و نواهى ایشان واجب است را بشناسد.
تمام انبیاء و ائمه (ع) بشر را به سوی شناخت خدا رهنمون می‌کردند. در واقع تعالیم ایشان مقدمه خداشناسی است. امام‌شناسی هم یک راه برای رسیدن به توحید است با این تفاوت که این امر آن قدر مهم است که می‌توان گفت هرکس امام زمان خود را شناخته باشد، به مقصد رسیده است؛ یعنی راه رسیدن به خداشناسیِ واقعی آن است که ما امام زمان (ع) را بشناسیم. کسانی که به امام زمان خود معرفت پیدا کرده باشند قطعاً در خداشناسی هم موفق هستند و عدم معرفت امام، مسیر بندگی خدا و تبعیت از اوامر الهی را دست نیافتنی می کند.
امام صادق (ع) فرمودند:
«وَ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ ثُمَّ مَاتَ قَبْلَ أَنْ یَقُومَ صَاحِبُ هَذَا اَلْأَمْرِ کَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ قَاعِداً فِی عَسْکَرِهِ، لاَ بَلْ بِمَنْزِلَةِ مَنْ قَعَدَ تَحْتَ لِوَائِهِ. قَالَ: وَ قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِهِ بِمَنْزِلَةِ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.»
هر که امامش را بشناسد و پیش از قیام صاحب الامر (عج) بمیرد چون کسى باشد که در قشون او است نه، چون کسى که زیر پرچم او است، گوید: یکى از اصحابش گفت: به مانند کسى است که با رسول خدا ص شهید شده.
انتهای پیام/ف
نظرات بینندگان
