روایت شیرازه از شهادت در کف خیابانها؛
نامداران بی نامی که هر روز حماسه می آفرینند/ بسیجی بودن دلی می خواهد به وسعت اقیانوس
هفته بسیج روایت گر رشادت های نامداران بی نامی است که هر روز حماسه می آفرینند و همه جای این سرزمین گستره حماسه سازی آنهاست.
به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، بسیج چه واژه اصیل و پر مفهومی است. واژه ای که تنها یک کلمه نیست بلکه دنیایی از معنا و مفهوم را در خود نهان کرده است و به گفته امام خمینی(ره) بسیج مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدان گمنامی است که پیروانش برگلدسته های رفیع آن شهادت و رشادت سرداده اند.
آری بسیج و بسیجی بودن دلی می خواهد به وسعت اقیانوس و روحی به بلندای آسمان، تا هر کجا که به وجودت نیاز است بی منت و آرام و گمنام خدمت کنی.
واژه بسیج که کنار نامت بیاید دیگر فرقی نمیکند که اهل کجا باشی ، همه جای این سرزمین گسترده حضور و فعالیتت مییشود حتی گاه کشور همسایه نیز خط مقدمی است که خود را مکلف به جان فشانی میکنی تا دشمن روزنه ای برای حضور در سرزمینت نیاید.
اگر چه این واژه امروزه به معنای نهادی است که افراد تحت لوای آن به فعالیت مشغول میشوند، اما در واقع خالص ترین و شجاع ترین افراد جامعه در آن آماده به خدمت و از خود گذشتگی برای مردم کشورشان هستند.
این نهاد که مولود انقلاب اسلامی است، پس ازگذشت چند ماه از پیروزی انقلاب و تولد سپاه و کمیته ها،ارتش جمهوری اسلامی، به فرمان حضرت امام خمینی (ره) و با دوراندیشی خاص ایشان در روزهای آغازین آذر ماه 1358با عنوان بسیج مستضعفان تشکیل و در سال 1359 واحد بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جایگزین آن سازمان شد.
و اکنون این سازمان باحدود43 سال سابقه ی درخشان و حضور در همه ی عرصه ها گره گشای بسیاری از مشکلات عمده کشور بوده است. حضور حماسی بسیجیان در طول هشت سال دفاع مقدس برگ زرینی است در کارنامه این نهاد انقلابی و مردمی که در تاریخ ایران بی سابقه بوده است.
و پس از جنگ نیز افراد مخلصی که تمام هستی و جان و خانواده را فدایی اقتدار کشور کرده اند، با وجود گمنامی بدون هیچ چشم داشتی در همه عرصه های این سرزمین از سیل و زلزله گرفته تا شیوع بیماری و آشوب های فتنه گران حضور پیدا کردند و آنچه که نصیب شان شد شهد شیرین شهادت بود، مرگی که بسیاری از آنان آرزویش را دارند و حتی قبل از شهادت خوب می دانند که به چه راهی کشته خواهند شد.
همیشه لبخند به روی لب داشت و خوش برخورد بود، روی باغ خودش کار میکرد و با اینکه وضع مالی‌اش هم خوب بود، اما ساده زندگی کردن را بیشتر دوست داشت و مالش را وقف امور خیریه میکرد.
از نوجوانی وارد بسیج شد، به بسیج خیلی علاقه بسیاری داشت و در فعالیت‌ها و اردوهای جهادی همواره حضور پیدا میکرد و برایش هم فرقی نمیکرد که کجا باشد هر جایی که نیاز به کمک بود، پیدایش می‌شد، از پل دختر، سراوان، سیل شیراز گرفته تا کمک رسانی در زمان شیوع بیماری کرونا و حتی سوریه و دمشق.
فرقی نمیکرد سیل باشد یا زلزله یا شرایط عادی، تنها کمک رسانی و امور خیر برایش حائز اهمیت بود.
خانم مویدی دختر خاله شهید مویدی در ادامه روایتش میگوید: دو ماه پیش افتاد توی استخر ۱۵ متری باغش و نزدیک بود غرق شود، اما خودش برای ما تعریف کرد که« در دلم توسل کردم به سیدالشهدا و گفتم آقا من را نجات بده. من می‌خواهم در راه شما شهید بشوم!» چند نفر رسیدند و نجاتش دادند.
همیشه پنج‌شنبه‌ها برای گشت بسیج به کمک می رفت و توی اغتشاشات اخیر هم یگان امنیت بسیج بود.
سه‌شنبه شب رفتند معالی آباد. خودش و دوستانش ۱۵ نفر بودند، اغتشاش‌گران با شلوغ کاری او و چند تن از دوستانش را به کناری کشانده بودند و نزدیک یک ساختمان مسکونی و با سنگ و آجر و کوکتل مولوتوف بهشان حمله کردند. همه مجروح شدند و شیخ محمد همانطور که به دوستانش گفته بود به سرش ضربه خورد و شهید شد.
و امروز پیکر پاکش بر دستان مردم شیراز و درست درذ همان مکانی که به شهادت رسیده تشییع و برای خاک سپاری به حسینه ای منتقل می شود که خودش آن را ساخته و محا دفنش را تعیین نموده بود.
بله این است سرگذشت کسانی که مخلصانه قدم بر می دارند و عزتمندانه در راه خداوند به شهادت می رسند.
انتهای پیام/س
آری بسیج و بسیجی بودن دلی می خواهد به وسعت اقیانوس و روحی به بلندای آسمان، تا هر کجا که به وجودت نیاز است بی منت و آرام و گمنام خدمت کنی.
واژه بسیج که کنار نامت بیاید دیگر فرقی نمیکند که اهل کجا باشی ، همه جای این سرزمین گسترده حضور و فعالیتت مییشود حتی گاه کشور همسایه نیز خط مقدمی است که خود را مکلف به جان فشانی میکنی تا دشمن روزنه ای برای حضور در سرزمینت نیاید.
اگر چه این واژه امروزه به معنای نهادی است که افراد تحت لوای آن به فعالیت مشغول میشوند، اما در واقع خالص ترین و شجاع ترین افراد جامعه در آن آماده به خدمت و از خود گذشتگی برای مردم کشورشان هستند.
این نهاد که مولود انقلاب اسلامی است، پس ازگذشت چند ماه از پیروزی انقلاب و تولد سپاه و کمیته ها،ارتش جمهوری اسلامی، به فرمان حضرت امام خمینی (ره) و با دوراندیشی خاص ایشان در روزهای آغازین آذر ماه 1358با عنوان بسیج مستضعفان تشکیل و در سال 1359 واحد بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جایگزین آن سازمان شد.
و اکنون این سازمان باحدود43 سال سابقه ی درخشان و حضور در همه ی عرصه ها گره گشای بسیاری از مشکلات عمده کشور بوده است. حضور حماسی بسیجیان در طول هشت سال دفاع مقدس برگ زرینی است در کارنامه این نهاد انقلابی و مردمی که در تاریخ ایران بی سابقه بوده است.
و پس از جنگ نیز افراد مخلصی که تمام هستی و جان و خانواده را فدایی اقتدار کشور کرده اند، با وجود گمنامی بدون هیچ چشم داشتی در همه عرصه های این سرزمین از سیل و زلزله گرفته تا شیوع بیماری و آشوب های فتنه گران حضور پیدا کردند و آنچه که نصیب شان شد شهد شیرین شهادت بود، مرگی که بسیاری از آنان آرزویش را دارند و حتی قبل از شهادت خوب می دانند که به چه راهی کشته خواهند شد.
و امام امروز در آغاز هفته بسیج شهر شیراز میزبان حضور یکی از همین بسیجیانی است که تنها یک بسیجی نبود، او یک طلبه بسیجی بود و این یعنی مسئولیتی دو چندان داشتن، مخلص تر بودن و آماده شدن برای مرگی با عزت و عظمت.
بله امروز شهر شیراز میزبان پیکر پاک طلبه بسیجی محمد مویدی است، کسی که هم زمان چند رسالت بر عهده داشت و چه خوب از پس همه آنان بر آمد و به گفته یکی از بستگانش، او کشاورز بود و زحمت‌کش،درس طلبگی میخواند و همه در محل شیخ محمد صدایش می‌کردند.
همیشه لبخند به روی لب داشت و خوش برخورد بود، روی باغ خودش کار میکرد و با اینکه وضع مالی‌اش هم خوب بود، اما ساده زندگی کردن را بیشتر دوست داشت و مالش را وقف امور خیریه میکرد.
از نوجوانی وارد بسیج شد، به بسیج خیلی علاقه بسیاری داشت و در فعالیت‌ها و اردوهای جهادی همواره حضور پیدا میکرد و برایش هم فرقی نمیکرد که کجا باشد هر جایی که نیاز به کمک بود، پیدایش می‌شد، از پل دختر، سراوان، سیل شیراز گرفته تا کمک رسانی در زمان شیوع بیماری کرونا و حتی سوریه و دمشق.
فرقی نمیکرد سیل باشد یا زلزله یا شرایط عادی، تنها کمک رسانی و امور خیر برایش حائز اهمیت بود.
خانم مویدی دختر خاله شهید مویدی در ادامه روایتش میگوید: دو ماه پیش افتاد توی استخر ۱۵ متری باغش و نزدیک بود غرق شود، اما خودش برای ما تعریف کرد که« در دلم توسل کردم به سیدالشهدا و گفتم آقا من را نجات بده. من می‌خواهم در راه شما شهید بشوم!» چند نفر رسیدند و نجاتش دادند.
چندین بار سوریه رفت. تک‌تیرانداز بود. برای ۱۳ آذر هم بلیط سوریه داشت اما دو روز قبل از شهادتش به همسرش گفته بود:« من همین چند روز شهید می‌شوم و کار به سوریه نمی‌کشد.» حتی جای دفنش را به دوستانش نشان داده بود و گفته بود:« یا به سرم ضربه می‌خورد یا به قلبم!»
سه‌شنبه شب رفتند معالی آباد. خودش و دوستانش ۱۵ نفر بودند، اغتشاش‌گران با شلوغ کاری او و چند تن از دوستانش را به کناری کشانده بودند و نزدیک یک ساختمان مسکونی و با سنگ و آجر و کوکتل مولوتوف بهشان حمله کردند. همه مجروح شدند و شیخ محمد همانطور که به دوستانش گفته بود به سرش ضربه خورد و شهید شد.
و امروز پیکر پاکش بر دستان مردم شیراز و درست درذ همان مکانی که به شهادت رسیده تشییع و برای خاک سپاری به حسینه ای منتقل می شود که خودش آن را ساخته و محا دفنش را تعیین نموده بود.
بله این است سرگذشت کسانی که مخلصانه قدم بر می دارند و عزتمندانه در راه خداوند به شهادت می رسند.
تا دقایقی دیگر مراسم تشییع شیخ محمد آغاز میشود اما این پایان راه یک بیسجی نیست، آنان حتی پس از مرگشان همیشه ماندگار خواهند بود و دشمن از اجساد بی جان این شیرهای بسیجی وحشت دارد برای همین تلاش کرده در اغتشاشات اخیر این قشر را بیشتر مورد حمله و هجوم وحشیانه قرار دهد.
انتهای پیام/س
نظرات بینندگان
