شیرازه گزارش می‌دهد؛
از هیچ تا اوج سربلندی
سالیان جنگ در سرزمین ایران، روزهایی رقم خورد که هر لحظه و ثانیه‌اش آبستن اتفاقی تازه بود که می‌خواست ایران نَمانَد؛ اما مردمانش ثابت کردند در اوج محدودیت هم می‌توان خون داد و جانی دوباره به وطن بخشید و از هیچ به اوجی رسید که امروز که قطعاً هیچ کشوری را برای مقابله با آن نیست.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷، بود که مبارزات چندین ساله مردم ایران با ظلم و ستم حکومت‌های مستبد به نتیجه رسید و حضرت امام (ره) در ۱۲ بهمن‌ماه همان سال پس از ۱۵ سال تبعید به میهن بازگشت و در کنار مردم و با مردم مجدد قدم در راهی گذاشت که سال‌ها برایش جنگیده بودند از طرفی نیز تن‌دادن حکومت شاهنشاهی به اجازه‌دادن برای ورود امام (ره) به ایران، به معنای اجتناب‌ناپذیری وقوع انقلاب و اعتراف رژیم پهلوی به این امر بود و در همین راستا انقلابی شکل گرفت که رهبر و مردمش برای به ثمر رساندنش از هیچ انقلاب دیگری الگو نگرفتند، بلکه خود به الگویی برای مردم منطقه و جهان تبدیل شد.
و به‌این‌ترتیب با همه‌پرسی که امام دستورش را داد انقلاب اسلامی به ثمر نشست و از همان آغازین روزهای تولدش، بی‌شمار دشمنانی در داخل و خارج برای سرکوب‌کردن آن کمر همت بستند و از هیچ نامردی و رذالتی کوتاهی نکردند؛ در همین راستا بود که دول غرب که دیگر دستان خود را از ایران کوتاه می‌دیدند با هم یکی شده و با طراحی جنگی ناخواسته و تحمیل آن به مردم کشورمان صدام حسین کافر را جلو انداخته و درست در شرایطی که ایران پس از عبور از سد رژیم بی‌عرضه پهلوی توان کافی برای مقابله نداشت نبردی را شروع کردند که یک سو ایران و سوی دیگر تمام کشورهای است کارگر بودند.
در میان کشورهای منطقه و در دهه‌های گذشته منتهی به انقلاب، عراق بیشترین چالش‌های امنیتی و نظامی را با ایران داشت. رژیم بعث عراق که در آغاز سال ۵۹ با انجام تحرکات مرزی و ایذایی، تمایل خود را به انجام جنگ علیه ایران نشان داد، در این فکر بود که کمتر از یک هفته به پایتخت ایران برسد؛ اما در کمال ناباوری هشت سال جنگید و لی نتوانست از خرمشهر پا را فراتر گذارد و این یعنی ایثار، اقتدار و از جان گذشتن برای سرزمین؛ یعنی همان اتفاقی که سال‌هاست ایران را ایران مقتدر نشان داده و هر روز بیش از روز قبل بر اقتدار و اُبهتش افزوده است.
گر چه پیش‌بینی جنگ برای مقامات سیاسی کشور سخت بود و ناکامی‌های آغاز جنگ و ناتوانی نظامی و... آنان را در شرایط سختی قرار داده بود؛ اما تداوم پیروزی‌های رزمندگان در جبهه‌ها، موجب تغییر موازنه سیاسی و نظامی به سود ایران شد و در آغاز سال ۶۱ رزمندگان اسلام موفق شدند دو عملیات مهم و سرنوشت‌ساز را به اجرا گذارند؛ یکی، عملیات فتح‌المبین با رمز یا زهرا (س) و دیگری عملیات بیت‌المقدس با رمز یا علی (ع) بود.
فتح خرمشهر در سوم خرداد ۶۱ موجب شد تا کشور در شرایط منحصربه‌فرد و تاریخی قرار گیرد. فشار روحی و روانی سنگینی تا این تاریخ روی مسئولین بود و آزادسازی خرمشهر، تا اندازه بسیاری در کاهش این فشار مؤثر بود. سخنان حضرت امام (ره) درباره اهمیت این واقعه، مبنی بر اینکه فتح خرمشهر، فتح خاک نیست، بلکه فتح ارزش‌های اسلامی است، حکایت از اهمیت آن دارد.
در طول سال‌های نبرد نابرابر ایران با ناملایمات و فرازوفرودهای بسیاری روبرو شد که از جمله آن نداشتن تجهیزات نظامی کافی بود که کشور را با بن‌بست روبرو کرد؛ اما جنگ در سال ۶۴ و در پنجمین سال خود، در حالی ادامه یافت که شاهد خارج‌شدن آن از وضعیت بن‌بست و تغییر موازنه به سود ایران بودیم. از سوی دیگر، تداوم جنگ در سال ۶۴ نشان‌دهنده ناکامی عراق در اجرای استراتژی فشار به ایران و ازپادرآوردن آن بود.
در سال ۶۵، دامنه جنگ باهدف مقابله با برتری ایران تشدید شد. به همین دلیل، امام خمینی (ره) با درکی که از نتایج احتمالی ناشی از پیروزی ایران در عملیات فاو، مبنی بر فشار به ایران داشتند، سال ۶۵ را به نام «سال استقامت» نام نهادند.
تلاش ایران برای حفظ برتری و در مقابل، کوشش عراق‌ها برای تغییر این وضعیت منجر به تصمیم ایران به اجرای عملیات موفقیت‌آمیز کربلای ۵ شد. این عملیات هرچند به دلیل مقاومت عراق نتوانست منجر به فتح بصره شود، موجب تثبیت توازن به سود ایران شد. عراق نیز برای غلبه بر فضای به وجود آمده، با حمله به نفتکش‌ها و پایانه‌های نفتی و مراکز صنعتی و اقتصادی ایران، هدف بین‌المللی کردن جنگ را دنبال کرد. با وجود این، فشارهای بین‌المللی برای پایان جنگ با تصویب قطعنامه ۵۸۸ شورای امنیت سازمان ملل ادامه یافت؛ این قطعنامه بدون اشاره به نام کشور متجاوز، خواستار توقف فوری جنگ بود.
و به‌این‌ترتیب، جنگ در سال ۶۷ پایان یافت، ولی چگونگی آن قابل‌توجه است؛ به‌عبارت‌دیگر، نحوه پایان جنگ و اینکه چرا جنگ به این شکل پایان یافت، یکی دیگر از پرسش‌های اساسی است که در پاسخ به آن نظریات متفاوتی طرح شده است؛ با وجود این، برخی تحولات پایانی سال در فهم چرایی پایان جنگ مؤثر هستند.
آری این‌گونه بود که در این سرزمین روزهایی رقم خورد که هر لحظه و ثانیه‌اش آبستن اتفاقی تازه بود که می‌خواست ایران نماند؛ اما مردمانش ثابت کردند در اوج محدودیت هم می‌توان خون داد و جانی دوباره به وطن بخشید و از هیچ به اوجی رسید که امروز که قطعاً هیچ کشوری را برای مقابله با آن نیست.
انتهای پیام/224224
و به‌این‌ترتیب با همه‌پرسی که امام دستورش را داد انقلاب اسلامی به ثمر نشست و از همان آغازین روزهای تولدش، بی‌شمار دشمنانی در داخل و خارج برای سرکوب‌کردن آن کمر همت بستند و از هیچ نامردی و رذالتی کوتاهی نکردند؛ در همین راستا بود که دول غرب که دیگر دستان خود را از ایران کوتاه می‌دیدند با هم یکی شده و با طراحی جنگی ناخواسته و تحمیل آن به مردم کشورمان صدام حسین کافر را جلو انداخته و درست در شرایطی که ایران پس از عبور از سد رژیم بی‌عرضه پهلوی توان کافی برای مقابله نداشت نبردی را شروع کردند که یک سو ایران و سوی دیگر تمام کشورهای است کارگر بودند.
و این‌گونه بود که انقلاب اسلامی ایران در سومین سال خود با یک جنگ تحمیلی و همه‌جانبه روبه‌رو شد. این جنگ در ۳۱ شهریورماه ۵۹ از سوی رژیم بعث عراق و یک‌جانبه علیه ایران آغاز شد. غیرمترقبه بودن جنگ، موجب ازهم‌پاشیدگی زندگی مردم در ابعاد گوناگون شد، ولی با وجود کاهش قدرت بازدارندگی نظامی ایران، استراتژی دفاعی کشور در برابر تجاوز دشمن مبتنی بر سه محور اسلام، مردم و سرزمین در همان ماه‌های آغازین جنگ شکل گرفت و جوانان، نوجوانان، پیر و جوان و زن و مرد اجازه ندادند دشمن وجبی از این خاک را به تسخیر درآورد و همین ایستادگی است که طی سالیان سال دشمن را جَری‌تر و عصبی کرده و موجب شده در هر برهه‌ای به فکر طراحی فتنه‌ای در این سرزمین شوند.
مروری بر ۸ سال دفاع مقدس
در میان کشورهای منطقه و در دهه‌های گذشته منتهی به انقلاب، عراق بیشترین چالش‌های امنیتی و نظامی را با ایران داشت. رژیم بعث عراق که در آغاز سال ۵۹ با انجام تحرکات مرزی و ایذایی، تمایل خود را به انجام جنگ علیه ایران نشان داد، در این فکر بود که کمتر از یک هفته به پایتخت ایران برسد؛ اما در کمال ناباوری هشت سال جنگید و لی نتوانست از خرمشهر پا را فراتر گذارد و این یعنی ایثار، اقتدار و از جان گذشتن برای سرزمین؛ یعنی همان اتفاقی که سال‌هاست ایران را ایران مقتدر نشان داده و هر روز بیش از روز قبل بر اقتدار و اُبهتش افزوده است.
گر چه پیش‌بینی جنگ برای مقامات سیاسی کشور سخت بود و ناکامی‌های آغاز جنگ و ناتوانی نظامی و... آنان را در شرایط سختی قرار داده بود؛ اما تداوم پیروزی‌های رزمندگان در جبهه‌ها، موجب تغییر موازنه سیاسی و نظامی به سود ایران شد و در آغاز سال ۶۱ رزمندگان اسلام موفق شدند دو عملیات مهم و سرنوشت‌ساز را به اجرا گذارند؛ یکی، عملیات فتح‌المبین با رمز یا زهرا (س) و دیگری عملیات بیت‌المقدس با رمز یا علی (ع) بود.
فتح خرمشهر در سوم خرداد ۶۱ موجب شد تا کشور در شرایط منحصربه‌فرد و تاریخی قرار گیرد. فشار روحی و روانی سنگینی تا این تاریخ روی مسئولین بود و آزادسازی خرمشهر، تا اندازه بسیاری در کاهش این فشار مؤثر بود. سخنان حضرت امام (ره) درباره اهمیت این واقعه، مبنی بر اینکه فتح خرمشهر، فتح خاک نیست، بلکه فتح ارزش‌های اسلامی است، حکایت از اهمیت آن دارد.
در طول سال‌های نبرد نابرابر ایران با ناملایمات و فرازوفرودهای بسیاری روبرو شد که از جمله آن نداشتن تجهیزات نظامی کافی بود که کشور را با بن‌بست روبرو کرد؛ اما جنگ در سال ۶۴ و در پنجمین سال خود، در حالی ادامه یافت که شاهد خارج‌شدن آن از وضعیت بن‌بست و تغییر موازنه به سود ایران بودیم. از سوی دیگر، تداوم جنگ در سال ۶۴ نشان‌دهنده ناکامی عراق در اجرای استراتژی فشار به ایران و ازپادرآوردن آن بود.
در سال ۶۵، دامنه جنگ باهدف مقابله با برتری ایران تشدید شد. به همین دلیل، امام خمینی (ره) با درکی که از نتایج احتمالی ناشی از پیروزی ایران در عملیات فاو، مبنی بر فشار به ایران داشتند، سال ۶۵ را به نام «سال استقامت» نام نهادند.
تلاش ایران برای حفظ برتری و در مقابل، کوشش عراق‌ها برای تغییر این وضعیت منجر به تصمیم ایران به اجرای عملیات موفقیت‌آمیز کربلای ۵ شد. این عملیات هرچند به دلیل مقاومت عراق نتوانست منجر به فتح بصره شود، موجب تثبیت توازن به سود ایران شد. عراق نیز برای غلبه بر فضای به وجود آمده، با حمله به نفتکش‌ها و پایانه‌های نفتی و مراکز صنعتی و اقتصادی ایران، هدف بین‌المللی کردن جنگ را دنبال کرد. با وجود این، فشارهای بین‌المللی برای پایان جنگ با تصویب قطعنامه ۵۸۸ شورای امنیت سازمان ملل ادامه یافت؛ این قطعنامه بدون اشاره به نام کشور متجاوز، خواستار توقف فوری جنگ بود.
و به‌این‌ترتیب، جنگ در سال ۶۷ پایان یافت، ولی چگونگی آن قابل‌توجه است؛ به‌عبارت‌دیگر، نحوه پایان جنگ و اینکه چرا جنگ به این شکل پایان یافت، یکی دیگر از پرسش‌های اساسی است که در پاسخ به آن نظریات متفاوتی طرح شده است؛ با وجود این، برخی تحولات پایانی سال در فهم چرایی پایان جنگ مؤثر هستند.
آری این‌گونه بود که در این سرزمین روزهایی رقم خورد که هر لحظه و ثانیه‌اش آبستن اتفاقی تازه بود که می‌خواست ایران نماند؛ اما مردمانش ثابت کردند در اوج محدودیت هم می‌توان خون داد و جانی دوباره به وطن بخشید و از هیچ به اوجی رسید که امروز که قطعاً هیچ کشوری را برای مقابله با آن نیست.
انتهای پیام/224224
نظرات بینندگان
