به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه» به نقل از نوید شاهد، شهید «ابوالفضل طیبی» فرزند محمدعلی، ۱۴ فروردین‌ماه ۱۳۴۴ در بیرجند دیده به جهان گشود. در خانواده‌ای ساده و بی‌ریا بزرگ شد، همراه پدرش در مسجد جامع علوی به نماز جماعت می‌رفت و خیلی سریع موردعلاقه نمازگزاران مسجد قرار گرفت. کمی بزرگ‌تر که شد، وقتی در کوچه و خیابان راه می‌رفت به بزرگ‌ترها کمک می‌کرد و احترام خاصی برای آن‌ها قائل بود. خیلی مظلوم بود، کم‌حرف می‌زد و بیشتر فکر می‌کرد. با آنکه کم سن بود، فکر بلندی داشت.

آن زمان که همه به فکر بازی بودند، شهید طیبی به فکر مستمندان بود، مثلاً لباس نو عید را تا مدتی بعد از عید نمی‌پوشید و می‌گفت بعضی از دوستان و هم‌کلاسی‌هایم پدر ندارند و من شرم دارم که لباس نو بپوشم و آن‌ها با حسرت به من نگاه کنند.

در پیروزی انقلاب اسلامی با شرکت در راهپیمایی‌ها سهم بسزایی داشت. در دوران دفاع مقدس با پایگاه بسیج شهید حسن فایده همکاری تنگاتنگ داشت تا اینکه در جنگ تحملی، از مدرسه خود را به جبهه رساند و به خدمت اسلام و مملکت درآمد. در طول ایام حضور در جبهه به ندرت از مرخصی استفاده می‌کرد و اغلب در منطقه حضور داشت.
این شهید والامقام پس از رشادت‌های بسیار در جبهه‌های کربلا ایران ۲۷ اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۴ به فیض شهادت نائل آمد.

وصیت‌نامه شهید

این جمهوری اسلامی نعمتی است که خداوند به ما داده است، ابرقدرت‌ها و عوامل آنها در خارج و داخل کشور هیچ‌گونه آسیبی نمی‌توانند به انقلاب اسلامی بزنند. این تنها ما هستیم که با اعمال و رفتار خود می‌توانیم این نعمت را حفظ و یا خدای ناکرده از دست بدهیم. باور داشتم که در جبهه‌ها پاکی وجود دارد و خصلت آن پاک‌کنندگی عناصر مخلص است. همیشه دنباله‌رو امام امت و ولایت‌فقیه و شهیدان باشید و حرف‌های امام را گوش دهید. نمازهای خود را با جماعت بخوانید. هر موقع به شهادت رسیدم مرا در کنار شهیدان بیرجند دفن کنید.

انتهای خبر/