به گزارش شیرازه دراین میان از همان روز پس از این حادثه صحبتهای مختلفی از سوی مسئولان ورسانه ها مطرح شد.صحبتهایی که از فشار بربرخی مدیران برای استعفا تا زیر سوال بردن این سفر را شامل می شود.

اما دراین میان با توجه به ابعاد مختلف ماجرا به نظر می رسد که چند مسئله مهم والبته همیشگی نادیده ماند.موضوعاتی که نادیده گرفتن آنها بدون تردید می تواند زمینه ساز فجایع این چنینی دیگری باشد.برای بررسی این ابعاد باید به چند سوال پاسخ داد.

1-آیا اگر این اردو تحت عنوان راهیان نور به مناطق جنگی نبود وبه طور مثال این دانش آموزان در اردوی تفریحی به شمال کشور می رفتند با توجه به وضعیت رانندگی راننده اتوبوس این اتفاق رخ نمی داد؟

2-کشته شدن 26کودک در سانحه ای این چنینی هنوز نمی خواهد تلنگری به رانندگان اتوبوس که سالانه بیشترین تلفات جاده ای را به مردم تحمیل می کنند وارد کند؟

برای پاسخ به این دو سوال مهم باید نگاهی به میزان رضایت شهروندان جامعه ایران از رانندگی اتوبوس ها داشت.رضایتی که با توجه به آمار 50درصدی تلفات اتوبوس ها از تلفات جاده ای سالانه چندان نمی تواند بالا باشد.

رانندگان بی احتیاط مسئولیت پذیر باشند

به عنوان مثال بخش قابل توجهی از دانشجویانی که به طور ثابت در مسیرهای بین شهری با اتوبوس در حال تردد هستند همیشه از این بابت نگرانند که مبادا به دلیل بی احتیاطی رانندگان اتوبوس اتفاق ناگواری برای آنها رخ دهد.نگرانی که همیشه با بی توجهی رانندگان به هشدار مسافران تشدید می شود.به طوری که برخی از مسافران چنین مسیرهای بین شهری را با استرس فوق العاده ای ناشی از نحوه رانندگی اتوبوسها طی می کنند.

این موضوع در حالی مطرح است که سهم قابل توجه اتوبوسها از تلفات جاده ای باعث شده تا برای کارشناسان حوزه های مختلف اجتماعی این سوال مطرح باشد که برخی از این رانندگان چه درکی از مسئولیت جان مسافران دارند؟

مهدی عسگری،جامعه شناس،دراین زمینه به عدم نهادینه شدن مسئولیتهای اجتماعی رانندگان اشاره دارد و می گوید:آمار قابل توجه تلفات اتوبوس در حوادث جاده ای نشان می دهد که بخشی از رانندگان اتوبوس هنوز به مسئولیت اجتماعی خود در مقابل جان انسانهای دیگر واقف نیستند وهمین مساله باعث شده تا برخی از آنها در هنگام رانندگی تنها به خود واینکه سریع تر یک مسیر طی شود فکر کنند.

این استاد دانشگاه می افزاید:باید کلاسهایی برای این رانندگان برگزار کرد ویا به هر صورت دیگری طی یک پروسه فرهنگی به آنان این موضوع را گوشزد کرد که مسافران در واقع به شما اعتماد می کنند وشما نباید با بی مسئولیتی با این اعتماد برخورد کنید.

درکنار صحبتهای این استاد دانشگاه،بسیاری از کارشناسان راهنمایی ورانندگی از عدم رعایت سرعت مطمئنه می گویند وبارها به این مسئله اشاره کرده اند که برخی قابل توجهی از رانندگان اتوبوس تنها به سرعت مجاز برای جریمه نشدن اکتفا کرده وبه رعایت سرعت مطمئنه اهمیتی نمی دهند.

با توجه به همه این مسائل به نظر می رسد که حادثه تلخ رخ داده برای دانش آموزان بروجنی برای آخرین بار نخواهد بود وبدون تردید با توجه به وضعیت بد جاده ها و بی احتیاطی رانندگان اتوبوس امکان تکرار چنین حوادثی وجود دارد.

انتهای یادداشت/ص