شیرازه- انتقال مفاهیم ارزشی و دینی به جامعه و نسل جدید و انجام کارهای فرهنگی موضوعی پر اهمیت و به جاست. اما آنچه در این بین مهم و تعیین کننده است تشخیص درست امور و انجام صحیح یک حرکت فرهنگی است. تبلیغ یک اصل اساسی و تعیین کننده اگر بد و نابجا باشد ضد تبلیغ محسوب شده و نتیجه عکس دارد.

در موضوع تبلیغ و امور فرهنگی به خصوص در حوزه تبلیغ آموزه های دینی توجه جدی به خود این آموزه ها شرط اساسی و تعیین کننده است. به این معنا که نمی توان با توجیه تبلیغ دین از هر روش و سبک و سلیقه و ابزاری بهره برد. به زبان دیگر سنخیت بین تبلیغ و مبلغ و کالا یا موضوع تبیلغ باید رعایت شود.

اشاعه فرهنگ ولایت مداری و ولایت پذیری از این دسته از موضوعات به شمار می رود.

اخیراً و با نزدیک شدن به سالروز تولد رهبر معظم انقلاب علاوه بر انتشار پیامک های تبریک توسط دوستداران ایشان، بنرهایی را در سطح شهر شیراز مشاهده می کنیم که نشان می دهد قرار است به همین مناسبت جشن شادی برگزار شود.

اگرچه حجت شرعی این کار با فرمایش امام خامنه ای بر ولابت مداران تمام است آنجا که معظم له مدتی قبل پس از شنیدن خبری مبنی بر برگزاری جشن به مناسبت تولد ایشان در حاشیه‌ گزارش نوشته بودند:

«این کار غلط است، این تولد و امثال آن هیچ جشنی ندارد؛ برگزارکنندگان، مسئول وقت و عمر و اموالی هستند که در این کار صرف و ضایع می‌شود. من از کسی که برای تولد من جشن می‌گیرد به هیچ وجه متشکر نمی‌شوم و او را مسئول زیان‌های این کار هم می‌شناسم»

فاغ از پرداختن به بحث افراد و مجموعه های برگزار کننده که تحت نام های مقدس بسیج و سپاه اقدام به این کار نموده اند و تناقض آشکار در این گونه رفتارها با گفتمان و شعارهای اصیل این مجموعه های انقلابی مبنی بر تبعیت و سربازی ولایت امر، این اقدام غلط و اشتباه را که خلاف کلام و فرمان مصرح رهبری عزیز انقلاب می باشد را از چند منظر می توان بررسی نمود.

نگاه دم دستی به جایگاه ولایت فقیه

دستگاه ها یا افرادی که می خواهند بیرق و علم سنگین و مقدس فرهنگ را به دوش بکشند می بایست خود اهل تشخیص باشند؛ قرار گرفتن جایگاه رفیع زعامت و رهبری جامعه اسلامی در کنار عناوینی مثل پادشاهی و سلطنت کوچکترین نتیجه این گونه رفتارهاست.

ضعف در شناخت اولویت های فرهنگی

وقتی که اولویت ها در هر کاری فراموش شود، پرداختن به ضرورتها فرع می شود و حواشی جای متن را می گیرد. در مورد موضوع فرهنگ وضع به همین منوال است. وقتی ندانیم و یا نتوانیم مسائل را اهم و مهم کنیم، اولویت ها را جابجا کرده و نگاه شخصی و سلیقه ای به فرهنگ فراگیر می شود. به عنوان نمونه عفت و حیا زمینه ساز حجاب است؛ اما در نگاه سطحی حجاب می شود کلید واژه کارهای فرهنگی ما بدون این که به ریشه و اصل آن بپردازیم.

اکنون باید گفت، بسط و فراگیر شدن تفکرات، اندیشه ها و شعارهای انقلابی و اسلامی رهبر انقلاب اولویت جامعه جهانی است یا گرفتن جشن تولد برای ایشان به همراه نورافشانی؟!

این که برای سال روز تولد مقام معظم رهبری جشنی گرفته شود و در آن، تر دستی اجرا شود حاکی از یک نگاه سطحی به این مقوله است. آیا برای تقدیر از زحمات چندین ساله رهبر معظم انقلاب راه دیگری وجود ندارد؟ آیا نمی توان نقش بی بدیل ایشان را در پشت سر گذاشتن موانع متعدد از پیش روی ملت در این روز به طور ویژه بررسی شود؟

عدم توجه جدی به فرهنگ مهاجم

یکی از دغدغه های اساسی و شاید بشود گفت مهمترین دغدغه مقام معظم رهبری-مدظله- در سالهای رهبری مسأله فرهنگ بوده است. ایشان از اوایل دهه 70 مسأله «شبیخون فرهنگی» و «تهاجم فرهنگی» را به مسئولین و مردم متذکر شدند و در جایی می فرمایند: «در باب فرهنگ بايد بشدت مراقبت شود كه ما به "فرهنگ مهاجم" كمك نكنيم. فرهنگ مهاجم خطرناك است.» سوال اینجاست، آیا اصل گرفتن جشن تولد ریشه در فرهنگ خودی دارد؟!