آیا صدا و سیما قافیه را باخته؟+ فیلم
جنگ نرم یعنی؛ باَبی اَنتَ و اُمّی یـــا پائــولـو مالـدینی!
به نظر می رسد صدا و سیمای ما اگرچه مدعی مبارزه با جنگ نرم دشمن در حوزه رسانه است اما با بزرگ نمایی های بی مورد برخی مسائلی که چندان ضریبی ندارند، ذهن و فکر جوانان خودی را اشتباهی هدف قرار داده است.
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی شیرازه؛ «مالدینی رو از روبرو دیدم، هیچ وقت باورم نمیشه، همیشه دوست
داشتم توی سن سیرو باشم، خوابش رو هم نمی دیدم، این که از نزدیک ببینمش، از یک
متری؛ برام فوق العاده است ... خیلی فاز داد، خیلی فاز داد، یعنی مالدینی و گتوزو؛
همه بدو، این ها همه رو دیدم ... شیفت رو کنسل کردم، کار و زندگی رو زدم، دیشب هم
فقط دو ساعت خوابیدم ... از کنگان [استان بوشهر] 1300 کیلومتر؛ فقط به عشق مالدینی
اومدم ... من از بچگی عاشق میلان بودم. به خاطر رنگ قرمز پیراهنش عاشق پرسپولیس
شدم ولی عشق اول و آخرم میلانه؛ حاضرم واسه طرفدارهای میلان، جون هم بدم»
این ها اظهارات برخی از عاشقان سینه چاک تیم فوتبال آ.ث.میلان است که برای استقبال از تیم پیشکسوتان این باشگاه، چهارشنبه شب به فرودگام امام (ره) آمده بودند. شاید کسی پیش بینی نمی کرد استقبال از پیرمردهای میلان آن هم در تهران این قدر باشکوه باشد! حتی خبرنگار صدا و سیما وقتی به جمع آن ها رفته بود، پس از دیدن این حجم انبوه از عاشقان میلان بود که حدس زد بازی روز پنج شنبه این تیم در مقابل پیشکسوتان پرسپولیس، احتمالا تماشاگران زیادی دارد.
اما هر چقدر که این استقبال، ورزشی ها را غافلگیر کرد، کسانی را که اهل فرهنگ بوده و دغدغه های دینی داشتند را نگران ساخت. این که یک جوان مسلمان شیعه با فریاد بلند می گوید که حاضر است «جانش را فدای حامیان میلان (و نه حتی خود بازیکنان میلان!) بکند» اگرچه شاید از روی احساس باشد اما این که کسی از کنگان، 1300 کیلومتر را طی کند تا خودش را به تهران برساند بلکه «مالدینی» را از یک متری ببیند، نه از روی احساس که از روی اعتقاد به یک اولویتی است که اساسا در زندگی اخروی او هیچ اثر مثبتی نخواهد گذاشت بلکه می تواند اثرات سوء هم داشته باشد. اما چه شده است که یک جوان ایرانی در این زمینه باید اینگونه اظهار عشق جنون آمیز داشته باشد؟
اگرچه عوامل متعددی از خانواده، علما، خود شخص و ... در این زمینه اثر گذار هستند اما آن چه در اینجا مد نظر است؛ نقش رسانه در القای اسطوره ای بودن بازیکنان یک تیم، آن هم نه داخلی که خارجی است. صدا و سیما سال ها است که با دامن زدن به جو فوتبال، حوزه علاقه مندی جوانان را محدود کرد است. اگر امروز وزارت ورزش و جوانان عمدتا وزارت ورزش است و کمتر نشانی از جوانان دارد، یک دلیل عمده اش نقش همین صدا و سیما بوده است. مطمئنا آن جوان کنگانی آ.ث.میلان را نه از طریق مجلات که از طریق همین شبکه 3 پیگیری کرده و این گونه فریفته او شده است.
به نظر می رسد صدا و سیمای ما اگرچه مدعی مبارزه با جنگ نرم دشمن در حوزه رسانه است اما با بزرگ نمایی های بی مورد برخی مسائلی که چندان ضریبی ندارند، ذهن و فکر جوانان خودی را اشتباهی هدف قرار داده است. اگرچه استدلال هایی که بعضا برخی برای رفتارهای اینچنینی صدا و سیما مطرح می کنند مبتنی بر تن دادن به این اقدامات (مانند بزرگ نمایی فوتبال) است تا جوانان به آسیب های دیگری دچار نشوند، اما باید از این افراد پرسید پس چه زمانی صدا و سیما فرازهایی از زیارت جامعه کبیره خطاب به امام معصوم (ع) را برای همین جوانان حامی میلان خواهد خواند تا بدانند که جان خود را فدای هر کسی اعم از مالدینی و حامیانش نکنند؟!
بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی
پدر و مادر و جان و خانواده و مالم فدای شما
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
این که نگفته ادب و احترام و مهمان نوازی نداشته باشیم؛ داره می گه چرا باید مسخ بشیم، تا اون حدی که بگه همه زندگیم فدای فلان بازیکن فوتبال
درست بخون و نظر بده هیـچ
دوست داشتن و طرفداری از یک تیم یا بازیکن عیبی ندارد اما اینکه
زندگی خود را بخواهیم فدای شخصی کنیم جای سوال دارد هر چند این گفته بیشتر از روی احساسات و عواطف جوانان کشور ما گفته شده است .
ایرانی ها و بخصوص مسلمانها به میهمان نوازی و عاطفی بودن شهرت دارند