برای امر به معروف و نهی از منکر چه کسی تــره خــرد می کند؟
واجبی که اگر به اندازه یک مستحب به آن توجه شده بود می توانست بار بسیاری از هزینه های سیاسی یا اقتصادی را از دوش نظام بردارد. هر چند، شاید تأمین منافع گروه هایی در جلوگیری از اجرایی شدن این فریضه بوده است.
به امر به معروفی و نهی از منکری که انگیزه سیده الشهدا برای قیام محسوب می شود و در جامعه اسلامی تذکر لسانی یک وظیفه همگانی است؛ فقط در سطح سخنرانی ها و بیان باید ها و شایدها پرداخته شد تا این که نیروی مقاومت بسیج بر حسب احساس وظیفه به صورت جدی به این عرصه ورود کرد.
بسیج برای سال های متمادی در عرصه امر به معروف و نهی از منکر فعال بود و با راه اندازی ستاد اجرایی این فریضه، فعالیت تقریبا مناسبی نیز داشت اما این ستاد پس از سیزده سال، در سال 87 به کار خود خاتمه داد.
فارغ از این که تعطیلی این ستاد چه دلیلی داشت، اما دیگر پس از آن برای احیای این واجب همگانی تلاشی صورت نگرفت و امر به معروف و نهی از منکر به برخی اقدامات سلبی آن هم در مقطع زمانی خاص خلاصه شد.عده ای بر این باور بودند و هستند که امر به معروف و نهی از منکر دخالت در مسائل خصوصی دیگران است، اما غافل از آنند که در زندگی دستهجمعی خوشیها و بدبختیهای افراد به هم گره خورده است و ارتباط اجتماعی که خاصیت زندگی بشر است به ما حق و مسئولیت میدهد که ناظر اعمال دیگران باشیم.
بعضا افرادی حتی با مسئولیت های آنچنانی معتقد بودند که دوره امر به معروف گذشته و اجرای آن برای مردم دلزدگی ایجاد می کند! البته نوع امر و نهی کردن در جامعه خالی از اشکال نبوده و نیست. ولی چنین بیاناتی از سوی برخی مسئولین فرصت هجمه به این واجب فراموش شده را بیشتر از پیش فراهم آورد.
کوتاهی ها و سهل انگاری ها دراین خصوص، روز به روز بر سخنرانی های غرا و عوام پسند سایه افکند تا این که امروز به عنوان نمونه در شهر سومین حرم اهل بیت، برخی نیمه عریان به خیابان می آیند، از سبک زندگی اصیل ایرانی خبری نیست، شرب خمر در مراسم ها امری عادی است، فساد اخلاقی، اداری و مالی و... از پیکره ادارات بالا می رود و چندین و چند منکر دیگر که از دایره قبح بیرون آمده و در مقابل چشمان مردم مومن و مذهبی این شهر رژه می رود تا به یک فرهنگ رایج تبدیل شود.
در چنین شرایطی که امر به معروف برای کسی محلی از اعراب ندارد، باز این سپاه و بسیج، به عنوان اصیل ترین نیروهای انقلاب است که مثل همیشه به میدان آمده تا بار بر زمین مانده را بر دوش بکشد.
سپاه و بسیج با وجود همه ناملایمات و توهین ها برخی ساده اندیش داخلی و معاندان خارجی بر خود فرض دانست تا برای عبور به سلامت جامعه اسلامی از این شرایط زننده، خود را هزینه کند اما واجب الهی بر زمین نماند. چرا که معتقد است هرچه جامعه بر سر اجرای فرایض دینی کوتاه بیاید و یک سنگر به عقب برود، قطعا دشمن یک سنگر به جلو خواهد آمد و اگر در چنین شرایطی پرچم امر به معروف و نهی از منکر را در استان فارس به دوش نگیرد چه بسا که کربلا و عاشورایی دیگر به وجود می آید.
اکنون قرارگاه فرهنگی امر به معروف و نهی از منکری که سپاه فارس برای اولین بار و به صورت مبتکرانه آن را در سطح استان ایجاد کرده، به دنبال آن است تا با در پیش گرفتن شیوه ایجابی و اقناعی و دخالت دادن مردم در این عرصه به صورت ریشه ای با منکرات برخورد کند؛ چرا که تنها اقدامات سلبی چندان اثربخش و اثرگذار نبوده و نیست.
در قرارگاه امر به معروف و نهی از منکر سپاه و بسیج استان فارس، منکرات تنها به مسائل اخلاقی و حجاب خلاصه نخواهد شد و نهی از منکر در مورد منکراتی به مراتب بزرگ تر، نظیر منکرات سیاسی، اقتصادی، اعتقادی و ... نیز صورت می گیرد.