به گزارش سرویس سیاسی شیرازه؛ علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران در 7 آذرماه با شبکه الجزیره انگلیسی گفتگویی انجام داده که حالا با گذشت 44 روز از آن مصاحبه این شبکه برای اولین بار در 21 دی‌ماه آن را پخش کرده است. اگرچه جنتی در این مصاحبه نکات قابل تامل بسیاری را مطرح کرده اما به نظر پرداختن به دو مورد از آن‌‌ها می‌تواند ما را در کسب شناخت بیشتر از این وزیر کمک کند

وزیر فرهنگ نظام در لباس یک فعال سیاسی منتقد قوه قضائیه نظام

وقتی مصاحبه‌گر از جنتی پرسید «ما به سبب این سیاست گشایش و آشتی جدید است که گفتگو می کنیم، فضای جدیدی حاکم شده است. آیا این فضای جدید به قوه قضاییه نیز بسط می یابد؟» علی جنتی در پاسخ گفت: «به هر حال رئیس قوه مجریه عوض شده ولی (رئیس) قوه قضاییه عوض نشده و همان وضع سابق را دارد». مصاحبه گر پرسید آیا دوست دارید در قویه قضاییه هم شاهد تغییرات باشید؟ زیرا دولت تغییرات زیادی ایجاد کرده است و فضای جدیدی حاکم شده است. علی جنتی پاسخ داد: «طبیعی است که دستگاه قضایی ما هم بایستی خودش را با تحولات جدیدی که در کشور پدیده آمده است همراه کند. ما امیداریم این تغییرات را در دستگاه قضایی هم شاهد باشیم». در بخش دیگری از گفت‌وگو، مصاحبه‌گر الجزیره انگلیسی گفت شما الان دوبار است که درباره افکار عمومی حرف می زنید. شما از مردم ایران حرف می زنید. آیا الان وقت مناسبی است که عموم مردم روی قوه قضاییه و عناصر تندروتر در تهران تاثیر بگذارند؟ علی جنتی هم پاسخ داد: «قطعا افکار عمومی تاثیر خودش را روی قوه قضاییه و روی پارلمان ما نیز که بیشتر آنها از اصولگرایان هستند، خواهد گذاشت».

جنتی در این قسمت از مصاحبه چنان با الجزیره انگلیسی در نقد قوه قضائیه همراه شده است که گویی در مقام یک فعال سیاسی منتقد جمهوری اسلامی ایران سخن می‌گوید. این وزیر کابینه روحانی چنان از همراهی افکار عمومی سخن می‌گوید که گویا رئیس جمهورش با درصد بسیار بالایی پیروز انتخابات ریاست جمهوری شده است در حالی که روحانی تنها با 0/7 از کل آرا توانست در مرحله اول پیروز شود. با همه این‌ها، حتی اگر بپذیریم که تمام حرف‌های او درست است، باز هم این سوال مطرح می‌شود که آیا بیان این موارد در گفتگو با رسانه‌ای که خط ضدایرانی را در منطقه و جهان دنبال می‌کند، درست است؟ آیا منطقی است وزیر فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران از آینده انتخابات مجلس و ضرورت تغییر رویکرد قوه قضائیه آن‌‌هم در گفتگو با الجزیره وابسته به حکومت بسته و دیکتاتوری قطر که یک شاعر را به اتهام سرودن شعری در اعتراض به امیر قطر به بیست سال زندان محکوم کرده، سخن بگوید؟ آیا بهتر نبود و نیست که دعواهای خانگی را در همین خانه نگه‌داریم و آن را از بلندگوی همسایه‌ای که از قضا نه تنها خیرخواه ما نیست که جز شر چیز دیگری برای ما نمی‌‌خواهد، فریاد نزد؟

من روزنامه‌ای را توقیف نمی‌کنم!

اما اظهارات عجیب جنتی فرهنگی‌کار محدود به این مواضع سیاسی که از آرایش آینده مجلس هم گفته، نشد. او در 7 آذر به الجزیره گفته بود؛ «تلاش ما در حوزه وزارت فرهنگ این است که هیچ روزنامه ای توقیف نشود و هنرمندان به راحتی فیلم های خود را بسازند و کارهای هنری خودشان را انجام بدهند. منتهی بخشی از این فعالیت ها خارج از حوزه اجرایی است. احیانا ممکن است در برخی موارد قوه قضاییه و برخی از دادگاهها دخالت بکنند که این خارج از اختیار ماست. ولی دولت تلاش می کند که آزادی را کاملا برای مطبوعات و انتشار کتاب و سایر فعالیت های فرهنگی باز بکند».

اما فقط 40 روز کافی بود تا جنتی نشان دهد که به این جملات قشنگ چندان اعتقادی ندارد. او که در نقد قوه قضائیه و ضرورت تغییر آن متناسب با پیروزی 0/7 درصدی دولت منبر رفته بود و سعی داشت خود را آزاداندیشی نشان دهد که اهل بستن نشریات نیست و فقط این قوه قضائیه است که در برخی موارد دخالت می‌کند، در 17 دی ماه و در چارچوب هیئت نظارت بر مطبوعات دستور توقیف هفته‌نامه یالثارات را داد تا نشان دهد در حوزه عمل، به آن حرف‌‌های زیبا چندان اعتقادی ندارد. جنتی که تلاش داشت تصویری آزاداندیش از خود برای مخاطب انگلیسی زبان یک رسانه وابسته به یک حکومت عرب دیکتاتور بسازد، در داخل و در حوزه عمل آن‌قدر زودرنج است که نتوانست 40 روز پس از این جملات روشنفکرانه! به توقیف یالثارات دست نزند.